Είδαμε και προτείνουμε: «Ριχάρδος ΙΙΙ*» στο Σύγχρονο Θέατρο

Η παράσταση Ριχάρδος ΙΙΙ στο Σύγχρονο Θέατρο, είναι μια αληθινή πρόκληση για το κοινό: μια σύγχρονη διασκευή του Σαίξπηρ που ξεπερνά τα όρια του κλασικού και φέρνει στην επιφάνεια τις σκοτεινές πλευρές του θεάτρου, της εξουσίας και της ανθρώπινης φύσης. Όταν ο Σαίξπηρ συναντά τα backstage του ελληνικού θεάτρου, η παράσταση δεν αποκαλύπτει μόνο τον τρόπο που η κακοποίηση και η εκμετάλλευση εκτυλίσσονται στη σκηνή, αλλά τονίζει και την ανθρώπινη φιλοδοξία και τις σκοτεινές της πλευρές.

Η σκηνοθέτης, Ρουμπίνη Μοσχοχωρήτη, ζωντανεύει την ευρηματική και επίκαιρη διασκευή του κειμένου από τον Ανδρέα Φλουράκη με έναν τρόπο που καταφέρνει να προβληματίσει. Η παράσταση, λειτουργώντας ως ένα θέατρο μέσα στο θέατρο, μας δείχνει την καθημερινότητα ενός ελληνικού θιάσου που κάνει πρόβες για να ανεβάσει τον Ριχάρδο Γ'. Ωστόσο, αυτό που εξελίσσεται μπροστά μας, είναι μόνο η επιφάνεια. Η αληθινή δράση κρύβεται πίσω από την αφήγηση ενός από τους ηθοποιούς, χρόνια μετά την απογοήτευσή του και την καταρράκωση των ονείρων του.

Ο Σπύρος Κυριαζόπουλος στον ρόλο του αφηγητή,  επιτυγχάνει να μεταδώσει με εκπληκτική ενέργεια την πλήρη συναισθηματική πορεία του χαρακτήρα του – από το νεανικό όνειρο και την αθωότητα, έως την οδυνηρή συνειδητοποίηση του ποιος πραγματικά είναι ο κόσμος γύρω του. Η πορεία του από το φως της ελπίδας στην καταστροφή αποτυπώνεται με ρεαλισμό, καθώς παρακολουθούμε τον χαρακτήρα του να ξεκινά ως ένας ταλαντούχος και γεμάτος προσδοκίες νέος ηθοποιός, και να καταλήγει, μετά την κακοποίηση από τον σκηνοθέτη, σε ένα θύμα ψυχολογικής και σωματικής βίας.

Από την άλλη, ο Γιώργης Παρταλίδης, στον ρόλο της νεότερης εκδοχής του αφηγητή, αποδεικνύει ότι η νεανική αφέλεια και ο ενθουσιασμός μπορούν εύκολα να σβήσουν. Η ερμηνεία του, γεμάτη ένταση και αλήθεια, περνά μέσα από την αρχική αθωότητα, τον ενθουσιασμό της καλλιτεχνικής δημιουργίας, μέχρι την ψυχική ρήξη που προκαλεί η κακοποίηση από τον σκηνοθέτη.

Από την άλλη πλευρά, ο Ορέστης Τζιόβας, με τον διπλό του ρόλο ως κακοποιητικός σκηνοθέτης και ως ο Ριχάρδος Γ’, αποδίδει με υποδειγματική αρτιότητα το παιχνίδι εξουσίας και τις σκοτεινές διαδρομές του ψυχισμού του. Ο Τζιόβας φέρνει στο προσκήνιο έναν άνθρωπο που ζει και αναπνέει μέσω της διαρκούς χειραγώγησης, παραλληλίζοντας την προσωπικότητά του με εκείνη του Ριχάρδου, που αναρριχάται στο θρόνο μέσω προδοσίας και δολοπλοκίας. Αξιοσημείωτη η χημεία του με τον Παρταλίδη που χαρίζει στην παράσταση μερικές από τις πιο δυνατές και φορτισμένες συναισθηματικά στιγμές.

Εντυπωσιακή είναι η συνολική απόδοση του θιάσου, με την υπέροχη Μαρία Κρακίτσου, τον Δημήτρη Καραβιώτη με την επιβλητική του παρουσία, τη δυναμική Δανάη Τάγαρη, τον ταλαντούχο Γιώργο Δεμελίδη και την εκφραστική Αφροδίτη Κατσαρού να δημιουργούν ένα άρτιο, συμπαγές και αποτελεσματικό σύνολο.

Η παράσταση Ριχάρδος ΙΙΙ*, είναι μια παραβολή για τις εξουσιαστικές σχέσεις, την ανθρώπινη φιλοδοξία. Το έργο δεν αναρωτιέται απλώς για την απόσταση ανάμεσα στον μεσαίωνα και στη σύγχρονη εποχή αλλά αποδεικνύει με αφοπλιστικό τρόπο ότι, στην ουσία, δεν υπάρχει μεγάλη απόσταση. Η ανθρώπινη φύση παραμένει ίδια, ανεξαρτήτως εποχής.

Όλες οι πληροφορίες για την παράσταση εδώ.