Είδαμε και προτείνουμε: «Χοιρινό νεφρό για την κατάθλιψη»

Η Μαρί αγαπά το Γκουστάβ. Ο Γκουστάβ αγαπά το Μπέκετ. Ο Μπέκετ αγαπά τη Σουζάν. Κι η Σουζάν το Σάμιουελ, τον Μπέκετ καλέ.

Παρίσι, τέλη δεκαετίας ’30. Η Μαρί κι ο Γκουστάβ ζουν σε ένα διαμέρισμα του Παρισιού. Ο Γκουστάβ, ένας μάλλον αποτυχημένος συγγραφέας και ποιητής καταπιάνεται με τη θεατρική συγγραφή. Ώσπου μαθαίνει πως ο αντίπαλός του, ο Σάμιουελ Μπέκετ ξεκίνησε να γράφει κι αυτός θέατρο. Η σταγόνα αυτή ξεχειλίζει το ποτήρι και ο  Γκουστάβ γίνεται «στόκερ» του Μπέκετ, η σκιά του. Κι η Μαρί τον στηρίζει σε αυτή την τρέλα. Για χάρη της αγάπης της θα πει ψέματα, θα αλλάξει χώρα, θα κλέψει, θα παραβιάσει διαμέρισμα, θα παρακολουθήσει άνθρωπο. Θα κάνει δηλαδή ό,τι κάνει κι ό,τι θέλει ο Γκουστάβ. Όλα αυτά μέχρι να ανέβει το «Περιμένοντας τον Γκοντό», 13 χρόνια δηλαδή μετά.

Μια φανταστική ιστορία που θα μπορούσε να είναι κι αληθινή, για ένα από τα σπουδαιότερα θεατρικά έργα του 20^ου αιώνα. Ο Μεξικανός Αλεχάντρο Ρικάνιο με μπόλικο χιούμορ και τρέλα αφηγείται τη δραματική ιστορία αγάπης μέσα από τα μάτια και των δύο εραστών. Μόνο που οι οπτικές των ηρώων δεν τέμνονται ποτέ, όπως και στην πραγματικότητα.

Η μικρή σκηνή του Γκλόρια μεταμορφώνεται – ο Βασίλης Μαυρογεωργίου τη μεταμορφώνει. Μπροστά στα μάτια της φαντασίας μας περνούν το Παρίσι του Μεσοπολέμου,  το Μπορντώ, το Παρίσι του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Λωζάνη… Η αφηγηματική δύναμη του Μιχάλη Συριόπουλου και της Άννας Καλαϊτζίδου είναι ασύλληπτη. Δύο υπέροχοι παραμυθάδες συναντιούνται επί σκηνής για να μας πουν μια ιστορία αγάπης. Μιας αγάπης καταδικασμένης να ζήσει στη σκιά. Του Μπέκετ, του πολέμου, του εγωισμού.

Μια παράσταση για την αγάπη, εκείνη που περιμένει κι όλα τα υπομένει. Όπως αυτή που έχουν ο Εστραγκόν με το Βλαντιμίρ, η Μαρί για τον Γκουστάβ κι άλλοι μυθιστορηματικοί, θεατρικοί αλλά και πραγματικοί ήρωες. Γιατί η αγάπη όλα (σχεδόν) τα νικά.

Όλες οι πληροφορίες για την παράσταση εδώ