Είδαμε: «Pomona» σε σκηνοθεσία των Θωμά Μοσχόπουλου & SigurdurF3

Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε η νουβέλα του Χ.Φ.Λάβκραφτ «Το κάλεσμα του Κθούλου». Ο Κθούλου αποτελεί σημείο αναφοράς και στην «Πομόνα» του Άλιστερ ΜακΝτάουαλ.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή… Η «Πομόνα» είναι το θεατρικό έργο του Βρετανού συγγραφέα Άλιστερ ΜακΝτάουαλ που γράφτηκε κατά παραγγελία το 2014. Στο έργο η Πομόνα αφορά σε μια νησιωτική περιοχή στο κέντρο του Μάντσεστερ, όπου σύμφωνα με το έργο λαμβάνουν χώρα ύποπτες δραστηριότητες. Η Πομόνα όμως είναι και η αρχαία ρωμαϊκή θεά των καρποφόρων δέντρων, αλλά και τύπος στροβιλαντλίας που επιτρέπει την αποτελεσματική άντληση νερού από μεγάλα βάθη ενώ το όνομα αυτό έχει δοθεί και σε ένα κολλέγιο στην Καλιφόρνια.

Ένα βράδυ στο Μάντσεστερ στο αμάξι του Ζέπο η Όλι του ζητά να βρει τη χαμένη δίδυμη αδερφή της. Στο πίσω κάθισμα κάθεται ο Κθούλου και λύνει έναν κύβο του Ρούμπικ. Και κάπως έτσι ξεκινούν όλα. Ή μήπως έτσι τελειώνουν όλα;

Επόμενη σκηνή η Φέι τηλεφωνεί στο σπίτι της για να πει ότι δεν θα επιστρέψει σύντομα. Επόμενη σκηνή: Η Γκέιλ ετοιμάζει την απόδρασή της από ένα μέρος από το οποίο κανείς δεν δραπετεύει. Επόμενη σκηνή: Ο Τσάρλι τραυματίζεται θανάσιμα πάνω σε έναν στημένο καβγά με τον Μόου. Επόμενη σκηνή: Η Φέι ενημερώνει την Όλι για τις συνθήκες εργασίας ως πόρνη. Επόμενη σκηνή: Ο Τσάρλι υποδέχεται την Κίτον ως μέλος της ομάδας του D&D (Dungeons and Dragons). Ακολουθούν κι άλλες σκηνές  - όλες εντείνουν την αινιγματική ατμόσφαιρα του έργου.

60 λεκάνες κι ένα βάθρο κοσμούν τη σκηνή του θεάτρου. Πάνω σε αυτά θα ξετυλιχθούν οι 14 σκηνές του έργου. Και με τη βοήθεια δύο ηθοποιών διαφορετικών για κάθε σκηνή που εκτελούν χρέη σκηνοθέτη δίνοντας τις απαραίτητες σκηνικές οδηγίες. Έτσι ο καθοδηγητής στην επόμενη σκηνή γίνεται ο καθοδηγούμενος – ένα αέναο παιχνίδι. Ο Θωμάς Μοσχόπουλος παραδίδει μια εξαιρετική παράσταση στο αθηναϊκό κοινό με φρενήρεις εναλλαγές όπου τα όρια πραγματικότητας και φαντασίας γίνονται ακόμη πιο δυσδιάκριτα όσο προχωρά το έργο. Όλοι οι ηθοποιοί ανεξαιρέτως αποδίδουν υψηλού επιπέδου ερμηνείες, πρόκειται για μια παράσταση συνόλου, όπου κανένας δε διακρίνεται κι όλοι βοηθούν το συνάδελφο να αποδώσει τα μέγιστα.

Σουρεαλιστικό θρίλερ ή δυστοπικό δράμα; Σε όποια κι από τις δύο κατηγορίες αν εντάξει κανείς το έργο, αδιαμφισβήτητο χαρακτηριστικό του είναι το διαβρωτικό του χιούμορ, το οποίο λειτουργεί σαν αποσυμφορητικό στις σκληρές, σχεδόν ασφυκτικές θεματικές που πραγματεύεται το έργο (μαστροπεία, εμπορία βρεφών, εμπορία οργάνων).

Εν τέλει, πρόκειται για μια από τις καλύτερες παραστάσεις του φετινού καλλιτεχνικού χειμώνα. Μην τη χάσετε!