Είδαμε: «Πονηρό Πνεύμα» σε σκηνοθεσία Γ. Χουβαρδά στο Εθνικό Θέατρο / Μια αξιόλογη θεατρική στιγμή

Η σχέση του Τσαρλς και της Ρουθ  διέρχεται από κρίση παρά τις προσωρινές στιγμές που χαρίζουν φαινομενική ευτυχία. Τη συνθήκη αυτή έρχεται να μπερδέψει ακόμα περισσότερο ένα μέντιουμ, που με τα μαγικά του θα επαναφέρει ως φάντασμα την πρώην σύζυγο του Τσαρλς. Οι δύο σύζυγοι, νυν και πρώην, ζητούν την αποκλειστική αφοσίωση από τον Τσαρλς. Αυτή είναι εν ολίγοις η υπόθεση της μαύρης κωμωδίας που έγραψε ο Βρετανός Νόελ Κάουαρντ το 1941. Είναι η περίοδος που ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος έχει ξεσπάσει και η Αγγλία δέχεται τα πυρά των Γερμανών. Ο χαρισματικός συγγραφέας αποσύρεται στην ορεινή φύση και γράφει -μέσα σε πέντε μέρες- μια κωμωδία για φαντάσματα και ανατροπές. Παρά τους νεκρούς και τα συντρίμμια, η ζωή έχει συνέχεια -το θέατρο αποτελεί μια θεραπευτική ώθηση προς την κατεύθυνση αυτή-, ακόμα και αν στην ενδότερη πλευρά της υποκρύπτεται η μελαγχολία της εμπόλεμης κατάστασης. Ίσως πάλι να πρόκειται για ένα κοινωνικό, ειρωνικό κατά βάση, σχόλιο, ότι ο πόλεμος αφορά τους κοινούς θνητούς, δεν αγγίζει τους μεγαλοαστούς, που συνεχίζοντας την κανονικότητά τους ασχολούνται εν μέσω βομβαρδισμών με ζητήματα προσωπικών σχέσεων, έρωτες, διεκδικήσεις, ζουν σε ένα παράλληλο σύμπαν με τα κακώς δρώμενα της εποχής τους. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει για το πλαίσιο ο σκηνοθέτης της παράστασης, Γ. Χουβαρδάς «μέσα στην ανασφάλεια, την τρέλα και τη μαυρίλα, ανθίζει μια εξωφρενική κωμωδία». Στην απόδοση του κειμένου η φροντισμένη, βατή, γήινη μετάφραση από την Έρι Κύργια, δεν αφήνει κενά σημεία, παρά τη δυσκολία της μεταφυσικής και εξωλογικής διάστασης, δημιουργεί ζωηρό ενδιαφέρον, δίνοντας πρόσφορο έδαφος για δημιουργία και έκφραση στους λοιπούς συντελεστές, με τους ηθοποιούς να απογειώνουν το πρωτόλειο και ίσως να του προσδίδουν ανώτερη διάσταση.    

Μέσα σε ένα λιτό σκηνικό σαλονιού (Εύα Μανιδάκη), με τα τελείως απαραίτητα επί σκηνής έπιπλα βικτωριανού στυλ απλωμένα σε όλο το μήκος και βάθος της σκηνής, υπηρετείται η αφαιρετική εκ της γέννησής της συνθήκη -ας μη ξεχνάμε ότι  κατά τη διάρκεια του πρώτου ανεβάσματος στο Λονδίνο ήταν ταυτόχρονοι οι ήχοι των βομβαρδισμών, ακούγονται και στη δική μας περίσταση, άρα η σκηνική λιτότητα ήταν επιβεβλημένη-. Έτσι και στην περίπτωσή μας δίνεται η δυνατότητα  να ξεδιπλωθούν γρήγορα και απρόσκοπτα οι ικανότητες των τεσσάρων πρωταγωνιστών: Ο Αργύρης Ξάφης σε ένα ακόμα ερμηνευτικό ξεδίπλωμα, προσαρμόσιμος με ενέργεια και δύναμη, ανταποκρίνεται ψυχή και σώματι στον ρόλο του εγωπαθούς Τσαρλς, που εν συνεχεία, καθώς καλείται να διαχειριστεί ταυτόχρονα τις δύο συζύγους, εμπλέκεται σε μια σειρά χιουμοριστικών περιστατικών, η Κωνσταντίνα Τάκαλου, ως η εν ζωή σύζυγος (Ρουθ), απολαυστική στις στιγμές ζηλοτυπίας με τον άντρα της και τη διεκδίκησή του από μια αόρατη απειλή. Το παζλ συμπληρώνεται από την πραγματικά αέρινη εμφάνισή της Άννας Μάσχα, ως φάντασμα από το παρελθόν, αεικίνητη, αθόρυβη, ωστόσο πανταχού “παρούσα-απούσα” και αρκούντως παρεμβατική, ώστε να αναστατώσει τις ζωές όλων. Ξεχωριστή, ως αλλοπρόσαλλο μέντιουμ, η Αμαλία Μουτούση, αποδεικνύει την πλήρη ερμηνευτική της γκάμα, εν προκειμένω την ικανότητά της να εμπλακεί επιδέξια και σε έναν ρόλο κωμικό, σχεδόν καρικατούρα. Η Κατερίνα Λέχου, ο Γιώργος Γλάστρας και η Ειρήνη Λαφαζάνη, παρά το σύντομο της παρουσίας τους στη σκηνή, προσδίδουν τις δικές τους κωμικές νότες στη συνολικά ευχάριστη σκηνική αναστάτωση. Αξιοπρόσεκτα τα υψηλής καλαισθησίας μαυρόασπρα ρετρό τύπου κοστούμια (από τις καλύτερες δουλειές της Ιωάννας Τσάμη), καθώς παραπέμπουν στη χαρά και τη λύπη, τη ζωή και τον θάνατο, τον πόλεμο και τη γαλήνη για την περίσταση, στη ποικιλία που έχει η ζωή με έναν λόγο. Σύννομα στο ευμετάβολο και μεταφυσικό κλίμα ο φωτισμός της Χριστίνας Θανάσουλα και οι διακριτικές μουσικές πινελιές του Θοδωρή Οικονόμου.

Σύνολο: Αλληγορικό παραμύθι για μεγάλους, σύνθεση με στοιχεία από βωβό σινεμά, κωμωδία ήρεμων τόνων, με όποια οπτική, πρόκειται για μια εξαιρετικά σκηνοθετημένη και συντονισμένη δουλειά, με ρυθμό και συνέπεια, με μια ερμηνευτική ομάδα που (αυτο)επιβεβαιώνει τον ορισμό της dream team και “εκπέμπει” τη χαρά της στην εμπλοκή αυτή. Το τελικό αποτέλεσμα συνηγορεί σε μια παράσταση που χαρακτηρίζοντάς την με δύο λέξεις θα την συνδέαμε με την υψηλή αισθητική, προσδιορίζοντάς την πιο συναισθηματικά, πρόκειται ίσως για την πιο “γλυκιά” θεατρική στιγμή της φετινής σεζόν. Στα σίγουρα έχουμε την περίπτωση αξιόλογου, “καλού θεάτρου”.

Tαυτότητα παράστασης

Μετάφραση: Έρι Κύργια

Σκηνοθεσία: Γιάννης Χουβαρδάς

Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη

Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη

Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου

Κίνηση: Μαρκέλλα Μανωλιάδη  

Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα

Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου

Α΄Βοηθός σκηνοθέτη: Έφη Χριστοδουλοπούλου

Β΄βοηθός σκηνοθέτη: Παναγιώτα Παπαδημητρίου

Γ΄Βοηθός σκηνοθέτη: Μάγια Κυριαζή

Α΄Βοηθός σκηνογράφου: Άννα Ζούλια

Β΄Βοηθός σκηνογράφου: Μυρτώ Σταματοπούλου

Βοηθός φωτίστριας: Μαριέτα Παυλάκη

 

Διανομή (με αλφαβητική σειρά)

Γιώργος Γλάστρας: Δρ Μπράντμαν

Ειρήνη Λαφαζάνη: Λούσι

Κατερίνα Λέχου: κα. Μπράντμαν

Αννα Μάσχα: Ελβίρα

Αμαλία Μουτούση: Μαντάμ Αρκάτι

Αργύρης Ξάφης: Τσαρλς

Κωνσταντίνα Τάκαλου: Ρουθ 

 

Φωτογράφος παράστασης: Kάρολ Γιάρεκ

 

Hμέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη, Κυριακή στις 19:00

Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 20:30

 

Εισιτήρια: 

https://www.ticketservices.gr/event/poniro-pnevma/?lang=el