Είδαμε: «Ρωμαίος & Ιουλιέτα: Straight outta Verona» στο Θέατρο Χώρος

Μακριά από τη Βερόνα. Στο Βοτανικό. Το βιομηχανικό στυλ - χαρακτηριστικό της περιοχής - κυριαρχεί. Πάνω σε έναν τοίχο, σαν μεγάλο μαυροπίνακα, διακρίνονται τα ονόματα όσων θέλησαν να αφήσουν ένα ελάχιστο δείγμα της ύπαρξής τους στο σημείο και συνθήματα όπως αυτά που φτιάχναμε στα σχολικά θρανία μας και γέμιζαν τις ψυχές μας με τον ενθουσιασμό μιας μικρής επανάστασης. Λίγο πιο πέρα, σε μια σκαλωσιά, ξέφτια απαγορευτικής κορδέλας ανεμίζουν, απομεινάρια αντίστασης κατά του επιβαλλόμενου ορίου. Κάπου εδώ ανθίζει η αγάπη, στο τώρα όχι στο κάποτε, και η ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας εκφράζεται αλλιώς.

Ένας χορός γίνεται η αφορμή για τη συνάντηση μιας Καπουλέτου κι ενός Μοντέγου και τη γέννηση ενός έρωτα μοναδικού κι απόλυτου, το χρονικό του οποίου αναλαμβάνει να εξιστορήσει το υπηρετικό προσωπικό των Καπουλέτων, ο Πέτρος και η Παραμάνα. Τα φωτορυθμικά και οι ηλεκτρονικοί ήχοι σε συνδυασμό με τις μελωδίες ενός βιολιού κατακλύζουν την αίθουσα. Γρήγορα, όμως, το γιορτινό σκηνικό μετατρέπεται σε πεδίο μάχης. Οι ήρωες οδηγούνται σε πράξεις που καθορίζουν το μέλλον τους και μια μονομαχία με φωτόσπαθα προμηνύει το τραγικό φινάλε.

Η Έλενα Μαυρίδου επιτυγχάνει σκηνοθετικά μια άκρως ενδιαφέρουσα παρουσίαση ενός κλασικού έργου: τοποθετεί τα γεγονότα σε ένα σύγχρονο περιβάλλον, ενώνει αρμονικά στοιχεία της κομέντια ντελ άρτε (commedia dell'arte) με τον ποιητικό λόγο του Σαίξπηρ και έχοντας ως αφετηρία τη βασική υπόθεση εκθέτει επί σκηνής επίκαιρα κοινωνικά ζητήματα, όπως η πατριαρχία - δείγμα της ο πατέρας της Ιουλιέτας και η στάση του απέναντι στις επιλογές της κόρης του.

Η αυτοσχεδιαστική σύνθεση των χαρακτήρων (χρήση μάσκας, στάση σώματος, τρόπος ομιλίας), οι αστείες στιχομυθίες και το σαρκαστικό χιούμορ χαρίζουν ζωντάνια στην αφήγηση, αμεσότητα στην επικοινωνία των ηθοποιών με το κοινό, αποφορτίζουν τις ηλεκτρισμένες στιγμές και εξάπτουν την περιέργεια του θεατή για την εξέλιξη της ροής μιας χιλιοειπωμένης - όπως αυτής του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας - ιστορίας, φωτίζοντας έτσι ένα διαφορετικό μονοπάτι μιας προδιαγεγραμμένης διαδρομής.

Οι ηθοποιοί λειτουργούν συνεργατικά ως ομάδα και διαθέτουν ωραίο συντονισμό μεταξύ τους στις εναλλαγές ρόλων που απαιτεί η παράσταση. Ο Δημήτρης Μανδρινός (Ρωμαίος) και η Χριστίνα Μαριάνου (Ιουλιέτα) φέρουν την ορμή, το πάθος, την τρυφερότητα που χαρακτηρίζουν τα πρόσωπα που υποδύονται και δημιουργούν ένα ταιριαστό θεατρικό ζευγάρι - αξιοσημείωτες οι σκηνές της ερωτικής εξομολόγησης στο μπαλκόνι της Ιουλιέτας, του αποχωρισμού των δύο νέων στο νυφικό δωμάτιο και του πονεμένου τέλους τους στην κρύπτη των Καπουλέτων. Απολαυστική, επίσης, είναι η σοφή και άτακτη ταυτόχρονα Παραμάνα της έμπειρης Δήμητρας Κούζα, ενώ στο ύψος των περιστάσεων στέκονται αναμφίβολα και οι ερμηνείες των Γιάννη Καράμπαμπα, Στέργιου Κοντακιώτη και Πέτρου Αλαφούζο.

Η μουσική του Γιώργου Μαυρίδη συμβάλλει ενεργά στην πρωτότυπη απόδοση και η επιμέλεια της Γεωργίας Μπούρδα στα σκηνικά και την ένδυση των ηθοποιών με αθλητικά ρούχα δίνει μια νεανική, χίπστερ διάθεση στο εγχείρημα.

Το Θέατρο Χώρος αποδεικνύει έμπρακτα για άλλη μια φορά ότι αποτελεί στέκι ανήσυχων πνευμάτων, που ερευνούν, τολμούν να πειραματιστούν, μέσα από τα καλλιτεχνικά τους επιτεύγματα εξελίσσουν την τέχνη τους και το σημαντικότερο μεταδίδουν τη χαρά της δημιουργίας τους σε όποιον περάσει το κατώφλι.

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση μπορείτε να βρείτε εδώ.