Είδαμε: "Θείος Βάνιας" σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη, η νίκη της απλότητας & της ουσίας

Ο «Θείος Βάνιας», που ο Τσέχοφ χαρακτηρίζει "σκηνές από τη ζωή στο χωριό σε τέσσερις πράξεις", θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας δραματολογίας. Έργο συνοπτικό, συμπυκνώνει ωστόσο πολλά νοήματα και συναισθήματα αντιθετικά μεταξύ τους, που ορίζουν την ανθρώπινη μοίρα, ανάμεσα στη χαρά και τη λύπη, το δράμα και την κωμωδία, την αδυναμία διαχείρισης του τώρα και την εναπόθεση του καλύτερου αύριο στο μέλλον.

Το έργο

Η υπόθεση εκτυλίσσεται στο κτήμα του Σερεμπριακώφ, στη ρωσική επαρχία, όπου ο συνταξιούχος καθηγητής αποφασίζει να περάσει το τέλος της ζωής του μαζί με τους συγγενείς της πρώην συζύγου του: τον θείο Βάνια που βασανίζεται από το αίσθημα μιας χαραμισμένης ζωής και ενός ανεκπλήρωτου έρωτα για την πολύ νεότερη σύζυγο του καθηγητή, την Ελένα, την κόρη του Σόνια, μια στερημένη εργατική κοπέλα που αγαπά κρυφά τον γοητευτικό και παρηκμασμένο γιατρό Αστρώφ και την ψευτοδιανοούμενη πεθερά του Μαρία Βασίλιεβνα. Η πλήξη και τα αδιέξοδα μιας κοινωνίας σε παρακμή οδηγούν το δράμα της συμβίωσης όλων αυτών των ανθρώπων στην κορύφωσή του και η θλιβερή του λύση, δεν επιφέρει την κάθαρση, αποκαθιστά απλώς τις ισορροπίες.

Η Παράσταση

H παράσταση εξαρχής και καθόλη τη διάρκεια της εκπέμπει μια αίσθηση οικείας κανονικότητας, χωρίς τίποτα το εξεζητημένο να την περιστοιχίζει, όλα είναι προσιτά, γήινα, εξανθρωπισμένα, στη σφαίρα του συνειδητού και όχι των συνειρμών. Αυτό το «αληθές», που ξεπερνά ακόμα και το αληθοφανές, στα πλαίσια μιας ειλικρινούς απλότητας -όχι απλοϊκότητας-, είναι η πιο μεγάλη αρετή της δουλειάς αυτής. Σημαντική σε αυτού του είδους την προσέγγιση υπήρξε η ρέουσα μετάφραση της Χρύσας Προκοπάκη. Ασφαλώς για να καταστεί αρκούντως εφικτό κάτι τέτοιο, πέρα από την -εν προκειμένω- άκρως επιτυχημένη σκηνοθετική γραμμή (Μάρια Μαγκανάρη), συντέλεσε μια άψογα συντονισμένη ερμηνευτική ομάδα, που τα μέλη της αλληλοσυμπληρώνονται, χωρίς να επισκιάζονται, παράγοντας όχι μόνο τύποις αλλά και επί της ουσίας ομαδικό έργο και εν τέλει μας ακουμπούν, μας κάνουν να νιώθουμε κομμάτι αυτής της παράστασης, του ίδιου του κειμένου του Τσέχοφ. Ο Κώστας Κουτσολέλος στέκεται έξοχα ανάμεσα στο κωμικοτραγικό,ως θείος Βάνιας που διεκδικεί και δεν παραιτείται, ενταγμένος με ψυχή και σώμα σε μια θυσία που στα 47 χρόνια της φαινομενικά ενήλικης ζωής του τον προδίδει και τον κάνει να ξεσπά -με άκρα ερμηνευτική φυσικότητα- , ο Γιωργής Τσαμπουράκης προσεγγίζει επιδέξια τον γιατρό Άστρωφ με τα πάθη του, που αδυνατεί να συνδεθεί με τους ανθρώπους, η εργασιομανία και το ποτό αποτελούν τους τρόπους επιβίωσής του, η Ανθή Ευστρατιάδου (Ελένα), μετρημένη στο δίπολο μοιραίας και καθώς πρέπει γυναίκας, αντικείμενο πόθου αναγόμενου σε πλατωνικά κυρίως ιδεώδη που δεν πραγματώνεται σε απτό έρωτα, η Συρμώ Κεκέ (Σόνια), αξιοσημείωτη στον χειρισμό του έρωτα χωρίς ανταπόκριση, συμφιλιώνεται με την αποτυχία και την κάνει τρόπο ζωής. Ομοίως ικανοποιητικοί και οι Βασίλης Καραμπούλας, Ασπασία Κράλλη, Δημήτρης Ντάσκας και η σκηνοθέτις Μαρία Μαγκανάρη στους δεύτερους αλλά σημαντικούς ρόλους. Όλοι με  την αμεσότητα των υποκριτικών τους ικανοτήτων πλάθουν τσεχοφικούς ήρωες που απέχουν από τη συνήθη σφαίρα του απόκοσμου, του άπιαστου, του ξένου, αντίθετα είναι άνθρωποι καθημερινοί, της διπλανής πόρτας, μπορεί να αναγνωρίσει κανείς ακόμα και τον εαυτό του μέσα σε μονοπάτια ρουτίνας, μοναξιάς, ματαιότητας, ήττας, συναισθηματικής σπατάλης. Η μουσική του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου καταγράφει διακριτικά, χωρίς εξάρσεις, την ψυχική κατάσταση των δρώντων. Εντός του γενικότερου κλίματος κρίνονται τα κοστούμια (Παύλος Θανόπουλος) και τα φειδωλά σκηνικά (Διδώ Γκόνου).

Σύνολο: Η νίκη της απλότητας και της ουσίας, ένας «Θείος Βάνιας» αριστοτεχνικός, φυσικός, ανεπιτήδευτος, ολόφρεσκος, προσιτός, υποδειγματικός για την “ειλικρίνεια” και την αυθεντικότητά του, πλαισιωμένος από ερμηνευτές με Ταλέντο. Μέσω της λιτής -μαγικής ωστόσο- δύναμής του όλα πηγάζουν αβίαστα. Εκ του αποτελέσματος δίκαια γίνεται “ευπρόσδεκτος” και αγαπιέται από το -νεανικό κυρίως- κοινό, εντασσόμενος στα must see.

 

^{*Οι συνθήκες παρακολούθησης ενός θεάματος αποτελούν ζήτημα πρώτιστης σημασίας για την απόλαυσή του, ενδεχομένως και την αποδοχή του. Καρέκλες αναδιπλώμενες -που αντιστοιχούν μάλιστα σε ένα καλοπληρωμένο εισιτήριο-, που μετά βίας χωρούν άτομα μετρίου αναστήματος, ασφυκτικά κολλημένες, αφόρητη ζέστη, δημιουργούν αντίξοο για τη θέαση κλίμα.}    

Πληροφορίες για την παράσταση:

Μετάφραση: Χρύσα Προκοπάκη

Σκηνοθεσία: Μαρία Μαγκανάρη

Φωτισμοί: Μαρία Γοζαδίνου

Μουσική: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος
Σκηνικά: Διδώ Γκόγκου
Κοστούμια: Παύλος Θανόπουλος
Βοηθοί σκηνοθέτη: Ανδριάνα Χαλκίδη, Βασιλική Σκευοφύλαξ

​Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Ανθή Ευστρατιάδου, Βασίλης Καραμπούλας, Σύρμω Κεκέ, Κώστας Κουτσολέλος, Ασπασία Κράλλη, Μαρία Μαγκανάρη, Δημήτρης Ντάσκας, Γιωργής Τσαμπουράκης

​BIOS, Πειραιώς 84. 10435
210 3425335

Παραστάσεις: 02.10.2019 – 05.01.2020

Προπώληση: https://www.viva.gr/tickets/theater/theatro-bios/o-thios-vanias/

 

​