Είδαμε τη «Σιωπή» του Σκορτσέζε
2017-01-06
Το πως και το πόσο η πίστη και η προσήλωση σε αυτή μπορεί να οδηγήσει στην -άρρωστη- εμμονή το νιώσαμε ίσως πρώτη φορά πριν χρόνια όταν είχαμε παρακολουθήσει το «The Mission» (1986) με τον Robert De Niro.
Τριάντα χρόνια μετά ο Σκορτσέζε «σκηνοθετεί την δίκη του άποψη» για την αποστολή της μετάδοσης της χριστιανικής πίστης - εγχείρημα εξ ορισμού δύσκολο και βασανιστικό για κάποιον που έχει ρωμαιοκαθολικές ιταλικές ρίζες.
Στην αναζήτησή του μελετά την φιλοσοφική οντότητα των θρησκειών, επηρεασμένος μάλλον από την θρησκευτικού χαρακτήρα τρομολαγνεία της εποχής, προσαρμόζοντας στοιχεία φανατισμού σε αυτούς που διάλεξαν να «διαφωτίσουν» μέσω της πίστης όλη τη γη.
Στην «Σιωπή» μας μιλά και πάλι για έναν Χριστό φιλόσοφο-επαναστάτη ολοκληρώνοντας ουσιαστικά έναν μακροχρόνιο διάλογο αμφισβήτησης που άρχισε το 1988 με το «Last Temptation of Christ».
Για σχεδόν 3 ώρες παρακολουθούμε μία λεπτομερή ανάλυση ενός εγωισμού που δικαιολογείται σε «καλές προθέσεις», που διψά για έναν κόσμο γεμάτο αγάπη και δικαιοσύνη, αλλά τελικά κατορθώνει να θυσιάσει όλη την καλή του προαίρεση στο βωμό του μίσους και της αδικίας.
Το συμπέρασμά του;
Στην Σιωπή είναι η μεγάλη αλήθεια.
Στην Σιωπή είναι η αρετή της κάθε πίστης.
Με τη Σιωπή σέβεσαι την διαφορετικότητα του κάθε πολιτισμού.
Στην Σιωπή βρίσκεται το μεγαλείο της συγχώρηση και της συμφιλίωσης που αναζητά ο κάθε άνθρωπος από κάθε θρησκεία και κάθε πολιτισμό - αλληλοσεβασμός για κάθε φιλοσοφία από όπου και αν έρχεται, από Ανατολή ή από την Δύση φθάνει να είναι ανθρώπινη.
Οφείλουμε να προϊδεάσουμε τους θεατές πως αν δεν μοιράζονται τις ίδιες φιλοσοφικές αναζητήσεις με τον σκηνοθέτη, καλύτερα να μην χαραμίσουν 3 ώρες μιας και η ταινία δεν ανήκει στο είδος του entertainment film.
