Είδαμε τη «Σουμπερτιάνα» της χορογράφου Αναστασίας Λύρα

Η «Σουμπερτιάνα» της χορογράφου Αναστασίας Λύρα είναι ένα χορευτικό αφιέρωμα στη μουσική του Φραντς Σούμπερτ, ή αλλιώς μια σειρά απαιτητικών χορευτικών εσπερίδων για λίγους και εκλεκτούς θεατές. Αυτό το τελευταίο είναι βέβαια κάτι που επιβάλλεται από τον χώρο: το Μικροσκοπικό Θέατρο της οδού Δεξίππου είναι ονοματισμένο κατά κυριολεξία, αφού μπορεί να φιλοξενήσει μετρημένους θεατές. Όσοι προσέλθουν όμως θα βρεθούν σε έναν χώρο μαγευτικό· το θεατράκι βρίσκεται στο υπόγειο ενός νεοκλασσικού μεγάρου θεμελιωμένου απευθείας επάνω σε αρχαία τείχη των Αθηνών. Το δέος και μόνο που προκαλεί η κατάβαση στην αρχαία στρωματογραφία της πολης προϊδεάζει τον θεατή με μυστηριακή διάθεση, η οποία επβεβαιώνεται από το πρόγραμμα, όπως το παρακολούθησα στην πρώτη από τις παραστάσεις, που δόθηκε το Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2017 για τους δημοσιογράφους και το επόμενο Σάββατο για το κοινό.

Θεματικός άξονας της κάθε βραδιάς είναι ένα ή δύο έργα του Σούμπερτ. Κεντρικό έργο της πρώτης ήταν το ληντ «Μαργαρίτα στο ροδάνι» σε πέντε κλασικές ηχογραφήσεις και σε πέντε αντίστοιχες χορευτικές εκδοχές, με διαφορετική χορεύτρια η καθεμία, οι οποίες όμως ήταν όλες οργανωμένες επάνω στην έννοια της κυκλικότητας – το ροδάνι. Άλλοτε περιστροφική κίνηση σαν ορχούμενη Ταναγραία, άλλοτε κυκλική κίνηση των χεριών, άλλοτε ολική περιστροφή του σώματος στο επίπεδο του εδάφους. Η εκάστοτε κίνηση όμως δεν ακολουθούσε αναγκαστικά τον εξωτερικό ρυθμό της μουσικής, αλλά τον εσωτερικό ρυθμό του νοήματος, σε ένα διαρκές παιχνίδι της μικρής και της μεγάλης φόρμας. Θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για μια ανοιχτή ζώνη ανάμεσα στην χορευτικότητα και την παραστατικότητα. Ή απλά να αφεθεί στη γοητεία της σύλληψης.

Τις πεντε χορεύτριες πλαισίωσε ως εισαγωγή και ως καταληκτική εκτόνωση ο χορευτής Γιάννης Μήτσος χορεύοντας το Νοτούρνο D897 με μια κίνηση αργής εξέλιξης και ανέλιξης, που θα μπορούσε ρυθμικά να ανταποκρίνεται στη μουσική του Μόρτον Φέλντμαν, αλλά εκείνη τη στιγμή πραγματικά σωματοποιούσε την ιδιόμορφη φύση της μουσικής μεταξύ του υλικού και του άυλου στοιχείου. Μια ωριαία χορευτική εμπειρία που θα εξακολουθήσει με διαφορετικά προγράμματο κάθε Σάββατο ως την 1η Απριλίου.

Περισσότερα σχετικά με το πρόγραμμα μπορείτε να βρείτε εδώ.

Οινολογικό επίμετρο: Μετά την παράσταση παρατέθηκε δείπνο από τον κ. Alexander Wojda, επιτετραμμένο της Αυστριακή Πρεσβείας, υπό την αιγίδα της οποίας τελεί η Σουμπερτιάνα. Ήταν η δεύτερη φορά μέσα στο 2017 που δοκίμαζα από διαφορετική πηγή και αφορμή την εκλεπτυσμένη αυστριακή ερυθρή ποικιλία Blaufränkisch. Όσοι ενδιαφέρονται για το καλό κρασί ας συγκρατήσουν το όνομα· δεν αποκλείεται καθόλου τα επόμενα χρόνια να γίνει πολύ οικείο σε όσους αναζητούν τις νέες διεθνείς τάσεις στο χώρο.