Είδαμε την «Αγάπη» της Ελένης Ευθυμίου στο Θέατρο Τέχνης

Σκηνή πρώτη:Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων, ετοιμάζονται για τη βραδινή τους έξοδο. Στις επόμενες σκηνές βλέπουμε την καθημερινότητα του ζευγαριού: τη Γεωργία να μαγειρεύει, τον Αντώνη να γράφει στο τετράδιό του σκέψεις, τη Γεωργία να απαγγέλει ποιήματα του Ρίτσου και του Σεφέρη, τον Αντώνη να κουβαλά τα ψώνια. Εικόνες γνώριμες. Ώσπου κάποια στιγμή η Γεωργία αλλάζει. Αρχίζει να ξεχνά. Στην αρχή μια μικρή σύγχυση, το τασάκι που γίνεται φλιτζανάκι γιατί δεν άκουσε τι της είπε ο σύζυγος της ή το φαγητό που ξεχάστηκε στην κατσαρόλα. Ώσπου μια μέρα κι ενώ η κόρη τους Αλίκη τους έχει επισκεφτεί από την Αμερική, η Γεωργία ψάχνει το καζανάκι στην κουζίνα.

Η άνοια πια είναι γεγονός. Κι ο Αντώνης κι η Αλίκη πρέπει να μάθουν να ζουν με αυτή. Εκείνος θα αναλάβει εξ ολοκλήρου τη φροντίδα της. Εκείνη θα βρει την κατάλληλη υποστήριξη. Και κάπως έτσι οι δυο τους θα συγκρουστούν. Η Αλίκη θα υποχωρήσει, πώς μπορεί άλλωστε να επέμβει στη ζωή των γονιών της;

Η Ελένη Ευθυμίου, σκηνοθέτης της παράστασης, έχει καταφέρει τη χάρη στο σύνολο των ερμηνειών. Η Μαριέττα Σγουρδαίου ερμηνεύει με υπέροχη φυσικότητα τις εναλλαγές της ηρωίδαςτης ενώ το alter ego της, Παντελής Παπαδόπουλος,αποτυπώνει με μεστότητα έναν άντρα που χάνει τη γυναίκα του. Καίριοι κι οι υπόλοιποι ηθοποιοί στους μικρούς ρόλους τους.

Η «Αγάπη» είναι μια παράσταση για το γήρας, την απώλεια, τη μνήμη. Μα πάνω από όλα την αγάπη. Γιατί εκείνη είναι που μένει στο τέλος. Αυτοί έχουν ως πυξίδα όσοι μένουν πίσω.

Αν το θέατρο πρέπει να προσφέρει κατά την αριστοτελική ερμηνεία του στην Ποιητική κάθαρση, τότε εδώ επιτυγχάνεται στο μέγιστο. Κι αυτό θα έπρεπε να είναι το ζητούμενο.

Όλες οι πληροφορίες για την παράσταση βρίσκονται εδώ.