Είδαμε την Άλκηστη της Κατ. Ευαγγελάτου στην Επίδαυρο

Ο θεατής, καθώς ψάχνει τη θέση του στο αμφιθέατρο, αντικρίζει έναν στρατιώτη που σκάβει έναν χωμάτινο λάκκο. Περισσότεροι άνδρες, με στρατιωτικά κοστούμια της εποχής των βαλκανικών πολέμων, θα εμφανιστούν στην πορεία και αφού – υπέροχος, με ροζ κοστούμι - ο θεός Απόλλωνας αφηγηθεί ότι, ο Δίας, του επέβαλλε να υπηρετήσει έναν θνητό, τον βασιλιά Άδμητο. Ο βασιλιάς συμπεριφέρθηκε φιλόξενα και ο θεός, ως αντάλλαγμα, τού προσφέρει τη δυνατότητα να γλυτώσει από τον πρόωρο θάνατο, εάν κάποιος άλλος πεθάνει στη θέση του. Η μόνη που δέχεται είναι η Άλκηστη.

Οι ερμηνευτές με σαφήνεια και καθαρή εκφορά λόγου υπηρετούν, ώστε, στοχευόμενα να συντεθεί μια ανδροκρατούμενη κοινωνία, όπου προβάλλει ως πρότυπο τη γυναίκα που υποτάσσεται ολοκληρωτικά στον άντρα. Μια επιβλητική μουσική, που μπορεί να γίνεται ψυχεδελική, υποστηρίζει τη δραματουργική ένταση. Οι τραγικές και κωμικές διαστάσεις συνυπάρχουν αναδεικνύοντας την ιδιοτέλεια, τον κυνισμό και τον φόβο του ανθρώπου μπροστά στον θάνατο. Ή μήπως τον φόβο του άντρα μπροστά στο θάνατο; Ή τον φόβο του ανθρώπου - γενικά;