Είδαμε την «Αόρατη ζωή της Ευρυδίκης Γκουσμάο»

Η οικογένεια δεν είναι το αίμα. Είναι η αγάπη.

Δύο αδελφές μεγαλώνουν μαζί κι ονειρεύονται υπό τη σκιά του αυστηρού πατέρα τους. Η μία ονειρεύεται να γίνει πιανίστρια και να φύγει – στο Ωδείο της Βιέννης- κι η άλλη απλώς να αποδράσει – το πού δεν έχει σημασία. Το Ρίο ντε Τζανέιρο της δεκαετίας του ’50 δεν της χωρά. Έτσι τουλάχιστον νομίζουν.

Η Γκίντα θα το σκάσει με το ναύτη Γιώργο για την Αθήνα για να γυρίσει έγκυος στο πατρικό της, χωρίς τον Έλληνα. Μια ημέρα πριν θα έχει φύγει κι η Εουρίντιτσε από το πατρικό τους. Για να πάει ως σύζυγος του Αντενόρ στο καινούριο της σπίτι – ούτε πιάνα, ούτε ωδεία, ούτε Αυστρίες. Η επιστροφή της άσωτης, όμως, θα κλείσει όλες τις πόρτες. Ποιος πατέρας θα δεχόταν την κόρη του γκαστρωμένη κι αστεφάνωτη; Ποιος «σωστός» πατέρας θα δεχόταν τέτοιον εξευτελισμό; Κι όταν η Γκίντα θα ρωτήσει για την αδερφή της θα λάβει ως απάντηση πως έφυγε για το Ωδείο της Βιέννης. Και μια ζωή η Γκίντα θα περάσει τη ζωή της να γράφει γράμματα στην πολυαγαπημένη της Εουρίντιτσε και να καταστρώνει σχέδια για το πώς θα ξαναβρεθούν. Στην Εουρίντιτσε της, που ζει κάπου στο Ρίο ντε Τζανέιρο και προσπαθεί να κρατήσει το όνειρο της πιανίστριας ζωντανό. Κι ας προσπαθούν όλοι να της το γκρεμίσουν. Το όνειρο για μια καριέρα πιανίστριας και να ξαναδεί τη Γκίντα της- αυτά καίνε την Εουρίντιτσε. Για να βρει την αδερφή της θα προσλάβει μέχρι κι ιδιωτικό ντετέκτιβ. Μόνο που θα περάσουν 67 χρόνια για να μάθει.

Βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Μάρτα Μπατάλα, η ταινία του Αϊνούζ μιλά για τις «αόρατες» γυναίκες. Τι κι αν πρωταγωνιστούν εκείνες; Οι άντρες καθορίζουν τις ζωές τους ∙οι άντρες-πατεράδες, οι άντρες-σύζυγοι, οι άντρες-αφεντικά, οι άντρες-πελάτες. Οι αόρατες γυναίκες, όμως, μάχονται ενάντια σε όλα τα στερεότυπα, τις προκαταλήψεις, τα τείχη και τα εμπόδια. Παλεύουν για μια θέση στον ήλιο. Χορεύουν, γελάνε, ερωτεύονται, κλαίνε. Κάνουν όνειρα ακόμη κι όταν οι άντρες τα ψαλιδίζουν.

Σκληρή και βίαιη σε στιγμές η ταινία, θυμίζει έντονα τη Βραζιλία του σήμερα, αυτή που όλοι λίγο πολύ έχουμε διαβάσει και δει. Ίσως, όμως, σε στιγμές αναγνωρίσει ο καθένας μας και την Ελλάδα. Γιατί οι άνθρωποι σε όλη την υφήλιο μία ανάγκη μοιράζονται: αυτήν για αγάπη. Έστω κι αν πρέπει να ψάξουν στα πιο απίθανα μέρη.