Είδαμε την "Κατερίνα"

«Μπορεί τα χρόνια τα κατοπινά να βρέθηκα πολλές φορές στην Κόλαση, μα τουλάχιστον ξέρω πώς είναι ο Παράδεισος»

Η Κατερίνα είναι μια μανιοκαταθλιπτική γυναίκα. Ξεκινώντας κάπως ανορθόδοξα την αφήγηση (με το θάνατό της), η ηρωίδα μας μιλά για γενεαλογικά δέντρα, παιδικά χρόνια, τον πρώτο της έρωτα, το γάμο της, τον Πέτρο της κι άλλα πολλά γεγονότα. Παράλληλα, όμως, προσπαθεί να φωτίσει και τα σκοτάδια της ψυχής της.

Η Κατερίνα είναι μια γυναίκα που παλεύει χρόνια με τους φόβους της. Μια γυναίκα που προσπαθεί να αντέξει το βάρος της ψυχικής ασθένειας από την οποία πάσχει. Μια γυναίκα που προσπαθεί να καταλάβει τι της συμβαίνει. Χάπια κι αλκοόλ, φαγητό και τσιγάρα γίνονται τα στηρίγματά της στη διαδρομή της ζωής της.

Χωρίς σκηνικά η Λένα Παπαληγούρα επωμίζεται την αναπαράσταση των εικόνων που δημιουργεί μέσα από την αφήγησή της. Λιτή κι απέριττη μας μεταφέρει στο σύμπαν μιας διπολικής γυναίκας, κάνοντας μας να συναισθανθούμε τις συναισθηματικές της διακυμάνσεις, που μοιάζουν με ρόλερ-κόστερ. Ο Γιώργος Νανούρης γίνεται ο συνοδοιπόρος της σε αυτό το ταξίδι φωτίζοντας και βυθίζοντας στο σκοτάδι με τη βοήθεια ενός φακού την ηθοποιό.

Μια παράσταση, βασισμένη σε αληθινά γεγονότα, που μιλά βαθιά στην ψυχή του θεατή.