Είδαμε την «Πανούκλα» του Α. Καμύ της ομάδας GAFF!

Η «Πανούκλα» του Α. Καμύ, στη θεατρική της απόδοση από την ομάδα Gaff και σε σκηνοθεσία Σοφίας Καραγιάννη αποτελεί μια παράσταση του εδώ και του τώρα, που έλειπε και ήρθε σε ένα κομβικό σημείο, τόσο των ζωών μας, όπως έχουν διαμορφωθεί τα δύο τελευταία χρόνια της πανδημίας, όσο και του θεάτρου μας έπειτα από ένα τεράστιο διάστημα σιωπής.

Το κείμενο του Α. Καμύ μιλάει για μία ήσυχη πόλη, που ξαφνικά μαστίζεται από μια πανδημία, την οποία κολλάνε οι άνθρωποι από τα ποντίκια. Και μέσα σε μία νύχτα οι ζωές όλων αλλάζουν, μπροστά σε μία ασθένεια που αφήνει πίσω νεκρούς, μοναξιά, εγκλεισμό, απαγορεύσεις, περιορισμό ατομικών ελευθεριών.

Ναι, σας θυμίζει κάτι όλο αυτό. Η αλληγορία του Καμύ πάνω σε μια φανταστική πόλη,που μπορεί να είναι οποιαδήποτε πόλη, στην αλαζονεία της εξουσίας και στη μάχη του ανθρώπου με τον «εχθρό» με την βαθιά ελπίδα να βγει ζωντανός και να συνεχίσει να ζει την ήρεμη ζωή του, έρχεται από τις σελίδες του βιβλίου στη σκηνή του θεάτρου 104, με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο.

Η απογυμνωμένη, συμβολική, αφαιρετική και βαθιά ουσιώδης σκηνοθετική προσέγγιση της Σοφίας Καραγιάννη, γίνεται ένα πολύχρωμο και πολύβουο σκηνικό χάρη στο ρε-σι-τάλ υποκριτικής και ρυθμού από τους τρεις πρωταγωνιστές: τον Ιωσήφ Ιωσηφίδη (γιατρός Ριέ) και τους Κων/νο Πασσά και Δημήτρη Μαμιό, οι οποίοι επιδίδονται σε ένα μαραθώνιο εναλλαγής ρόλων, χωρίς ανάσα και χωρίς να μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω τους ούτε μία στιγμή.

Ο γιατρός Ριέ, σύμβολο αλληλεγγύης, ανθρωπιάς, πίστης, δύναμης κι ελπίδας, αφιερώνει όλες του τις δυνάμεις στο να σώζει ζωές, αλλά και να παλεύει ακατάπαυστα για να αλλάξει τον τρόπο αντιμετώπισης της ασθένειας από την αδηφάγο εξουσία, ζώντας, παράλληλα με το συλλογικό, το προσωπικό του δράμα. Και παρά τις αντίξοες συνθήκες θα καταφέρει να σταθεί πιστός στο όραμά του και να υψώσει τείχη στην ίδια την Πανούκλα που με μαεστρία ενσαρκώνει ο Δημήτρης Μαμιός δίπλα του, παράλληλα με τον ασταμάτητο Κων/νο Πασσά. Ο φιλοσοφικός υπαρξισμός του Καμύ και η σπουδή του πάνω στο παράλογο, εδώ βρίσκουν μια σπουδαία αποτύπωση. 

Το κοινό αναστενάζει, συμμετέχει και συγκινείται βαθιά καθώς το έργο προχωράει, με όλα του τα νοήματα και τους συμβολισμούς να παραμένουν ζωντανά, ταυτίζεται με τα λόγια των πρωταγωνιστών, γίνεται κομμάτι αυτού που γίνεται στη σκηνή, με μια ισχυρή δόση συνενοχής και αλληλεγγύης για τα όσα διαδραματίζονται. 

Εκτός του επίκαιρου του έργου, έχουμε την τιμή να υπάρχουν στην πόλη μας ομάδες όπως αυτή, που θυμίζουν τι θα πει θέατρο, στην πιο ουσιαστική εκδοχή του. Φύγαμε βαθιά συγκινημένοι, ακούσαμε το πιο ζωηρό και παρατεταμένο χειροκρότημα και ξέραμε ότι πρέπει να πούμε σε όλους να δουν αυτήν την παράσταση.

Όλες οι πληροφορίες για την παράσταση εδώ