Είδαμε την παράσταση: Ο πίθηκος του Κάφκα

Σάββατο βράδυ και ο δρόμος οδηγούσε προς το Μεταξουργείο. Ένας πίθηκος μάθαμε ότι εδρεύει εκεί, για λίγες παραστάσεις, προσπαθώντας να ενταχθεί στον κόσμο των ανθρώπων.

Το «Από μηχανής θέατρο» στεγάζεται σε ένα νεοκλασικό κτίριο, με έντονα χρώματα στο εσωτερικό του, και περίτεχνες ζωγραφιές και πίνακες ποικίλης ύλης, κάποιους με αναφορές σε πιθήκους... Άραγε τυχαίο; Η ώρα για την παράσταση έφτασε και κληθήκαμε να περάσουμε. Το σκηνικό λιτό, το μαύρο χρώμα κυριαρχούσε. Στο βάθος ένας προτζέκτορας που θα φαινόταν ιδιαίτερα χρήσιμος για την εξέλιξη της ιστορίας.

Το συγκλονιστικό κείμενο του Κάφκα που γίνεται παράσταση είναι κάτι γνωστό, το πώς αποδίδεται είναι αυτό που πάντα γοητεύει. Το έργο είναι βασισμένο στο εμβληματικό διήγημα του Τσέχου συγγραφέα «Αναφορά σε μια Ακαδημία», ίσως το πιο γνωστό κομμάτι του έργου «Η Μεταμόρφωση».

Το πολυσυζητημένο κείμενό του, αποτελεί μια αλληγορία για τη θέση του ατόμου στην κοινωνία, θα έλεγε κανείς ότι πρόκειται για μια ωδή στον ψυχισμό του αλλοτριωμένου στη σύγχρονη εποχή, ανθρώπου. Η διήγηση λαμβάνει χώρα μπροστά στην ακαδημία ανθρωπίνων όντων, με αποκλειστικό ομιλητή έναν εγκλωβισμένο πίθηκο που προσπάθησε να εισχωρήσει στον κόσμο των ανθρώπων, έτσι ώστε να βρει μια διέξοδο από την αιχμαλωσία, καθώς η ελευθερία για εκείνον είναι κάτι ουτοπικό, μόνο διέξοδο μπορεί να βρει. Ο πίθηκος δεν είναι κάποιος ξένος, διαφορετικός από εμάς, αλλά ένας από εμάς.

Μια παράσταση που διαρκεί μία ώρα, σκιαγραφώντας την αιχμαλωσία του πιθήκου σε ένα μέρος στενό, την αναζήτηση μιας διεξόδου, μία μικροσκοπική χαραμάδα που αφήνει ελπίδες, την άρνηση της πιθηκίσιας αληθινής φύσης και την εξαναγκαστική προσπάθεια ταύτισης και μίμησης της δικής μας, ανθρώπινης. Το δίλημμα που τίθεται για την κοινωνία του σήμερα είναι το «ελευθερία ή διέξοδος»;

Το κείμενο είναι του Κόλιν Τίβαν, σε σκηνοθεσία του Άκι Βλουτή. Ο Χάρης Αττώνης κατάφερε άριστα να κρατήσει το βλέμμα των θεατών επάνω του, τόσο σε απόδοση θεατρικής κινησιολογίας μέσα από την επιμέλεια της Μαριέλλας Νέστορα, όσο και φωνητικής κάνοντάς σε να ταυτιστείς με τον κόσμο του πιθήκου. Το πάντρεμα του κλασσικού μονολόγου με τη χρήση της τεχνολογίας,  των ειδικών εφέ και τη μουσική του Σταύρου Γασπαράτου έδινε το τελικό αποτέλεσμα, που έκανε ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες τις έντονες συναισθηματικές εναλλαγές του πρωταγωνιστή.

*Το κείμενο αποτελεί έμπνευση τόσο από την παράσταση όσο και από ενθουσιασμό και χείμαρρο λέξεων-σκέψεων ενθουσιασμένης φίλης- Σε ευχαριστώ*