Είδαμε τις «Απολογίες 4&5» των Vasistas

Οι «Απολογίες 4&5» των Vasistas φαίνονται τόσο πολύ σαν να βρήκαν το σπίτι τους στο νεογοτθικό Αγγλικανικό Ναό, που θα νόμιζε κάποιος ότι πρόκειται για παράσταση ειδικού χώρου (Sight-Specific). Η σκηνοθετική φόρμα της Αργυρώς Χιώτη, σε όλες τις διαστάσεις, είναι λιτή εκπέμποντας αισθητική αρμονία και πετυχαίνοντας παράλληλα να αποδώσει τη ζητούμενη ομοιομορφία που διαπνέει την υπόθεσ. Τα κοστούμια είναι καλόγουστα. Η αφήγηση δεν είναι γραμμική, δεν υπάρχει κορύφωση του ενδιαφέροντος και λύση γιατί το ενδιαφέρον είναι πάντα παρόν και ισόποσο. Η ατμόσφαιρα, οι αναμμένες δάδες και το θολό κατά καιρούς σκηνικό προσκαλούν το θεατή στη μυσταγωγική διάθεση του έργου.

Οι ερμηνείες όλων των ηθοποιών - του μεγάλου ηγέτη, των δύο εξεταζόμενων, Εύη Σαουλίδου και Φιντέλ Ταλαμπούκας και ο χορός των ενόρκων, Ελένη Βεργέτη, Ευδοξία Ανδρουλιδάκη, Ματίνα Περγιουδάκη, Τζωρτζίνα Χρυσκιώτη και Αργυρώ Χιώτη - ιδιαίτερα εύστοχες και πειστικές με αποκορύφωση τον Ευθύμη Θέου που δείχνει τόσο ταυτισμένος με το ρόλο του που θα δυσκολευόμουν να τον φανταστώ εκτός ρόλου.

Η απόλυτη ειλικρίνεια ή το ξεγύμνωμα το οποίο απαιτεί ο ηγέτης, για καταστάσεις οι οποίες δεν αφορούν τόσο το δημόσιο βίο, αλλά μάλλον τον ιδιωτικό των εξεταζόμενων, μοιάζει να συνδέεται περισσότερο με τον μεγάλο αδελφό που θέλει να γνωρίζει τα πάντα για να τα ελέγχει και δε συνδέεται με το μοίρασμα της αλήθειας για ότι αφορά το δημόσιο βίο.

Αφορμή για δράση είναι η εξεταστική δοκιμασία ενός άντρα και μιας γυναικάς από τον μεγάλο ηγέτη της ομάδας, προκειμένου να ενταχθούν οι εξεταζόμενοι στην κοινότητα των τραγουδοποιών. Η ένταξη προϋποθέτει τη θυσία της ατομικής φωνής στο βωμό μιας συλλογικότητας που δεν επιτρέπει σε κανέναν να τραγουδά με τη δική του φωνή.

Πιστεύεις ότι οι εξεταζόμενοι θα πρέπει να  προσποιηθούν μια φωνή κίβδηλη προκειμένου να ενταχθούν; Ποιο είναι το κόστος για την κοινωνία και το άτομο;