Είδαμε τις «Λουόμενες» σε σκηνοθεσία της Κατερίνας Μαυρογεώργη

Τι σχέση έχει η Ισλανδία με τον Κώστα Χατζή; Ή η Τόσκα με ένα υδροθεραπευτήριο; Ποιος είναι ο Παρδαλός; Και κυρίως γιατί όλες οι ηρωίδες της όπερας πεθαίνουν στο τέλος;

Τρεις άγνωστες γυναίκες συναντώνται παραμονή Πρωτοχρονιάς σε ένα υδροθεραπευτήριο κάπου εντός Ελλάδας. Ενώ κανονικά θα έπρεπε να βρίσκονται σε κάποιο οικογενειακό τραπέζι περιμένοντας να αλλάξει το έτος, να κόψουν βασιλόπιτα και να πιούν σαμπάνια για το εθιμοτυπικό του πράγματος. Γυναίκες χωρίς οικογένεια, από επιλογή ή από ανάγκη. Γυναίκες που ενώ η ζωή τους δεν ήταν εύκολη εκείνες σε πείσμα όλων εξακολουθούν να ζουν, να ονειρεύονται, να γελάνε.

Η Κατερίνα Μαυρογεώργη έχει γράψει ένα κείμενο, μια φέτα ζωής, όπως λένε οι του θεάτρου. Οι διάλογοι είναι αληθοφανείς, απογυμνωμένοι από κάθε είδους καθωσπρεπισμό. Κι αυτή την ατόφια αλήθεια έχουν καταφέρει να μεταφέρουν επί σκηνής κι οι τρεις ηθοποιοί. Η Μαρία Πετεβή φέρει σκηνικά όλη την ορμή της νιότης. Η Κατερίνα Λάττα είναι μια υπέροχη κωμική ηθοποιός - το έχει αποδείξει και στο παρελθόν. Χρησιμοποιεί στο έπακρο όλα τα εκφραστικά της μέσα παραδίδοντας μας μια πολυδιάστατη φιγούρα της ηρωίδας που υποδύεται. Τέλος η Νικολίτσα Ντρίζη ως ιδιοκτήτρια του υδροθεραπευτηρίου, είναι απολαυστική στις κωμικές της σκηνές και συγκινητική στις δραματικές.

Μια παράσταση αληθινή, μην τη χάσετε.

Όλες οι πληροφορίες για την παράσταση εδώ