Είδαμε τις «Μεταμορφώσεις» στο Φεστιβάλ Αθηνών | από την ομάδα C. for Circus

Οι «Μεταμορφώσεις» είναι το πιο γνωστό έργο του Λατίνου ποιητή Οβίδιου και στόχος του ήταν να αποτελέσει μια παγκόσμια εγκυκλοπαίδεια καταγραφής μύθων. Αφετηρία του αποτελεί το ανοργάνωτο χάος και η σταδιακή του μεταβολή σε οργανωμένο κόσμο και κατάληξή του η θεοποίηση του Ιούλιου Καίσαρα. Στο κορυφαίο αυτό ποίημα συνοψίζονται περισσότεροι από 250 μύθοι και θρύλοι. Στην πλειοψηφία τους κυριαρχούν τα πάθη και η μετάλλαξη προσώπων και αντικειμένων, συνήθως με παράδοξο τρόπο.

Αυτήν την υπερφυσική μεταμόρφωση προσώπων και πραγμάτων, το σπονδυλωτό ποίημα του Οβίδιου με τις εναλλασσόμενες εικόνες, που ενέπνευσαν συγγραφείς, ζωγράφους, γλύπτες, ανέλαβε να φέρει επί σκηνής, στην παρθενική της εμφάνιση στο Φεστιβάλ Αθηνών -και μάλιστα στην πρεμιέρα του-, η εντεκάδα των C. for Circus. Δύσκολο το εγχείρημα τους εκ των προτέρων: η απόδοση του χάους, των ανάκατων στοιχείων, των συγκρούσεων, της νέας αναγέννησης, πώς όλα αυτά να έρθουν σε μια οπτική -τουλάχιστον- τάξη; Εκ του αποτελέσματος απεδείχθη ότι γνώριζαν τον τρόπο. Διατηρώντας την ίδια φιλοσοφία που θέλει όλη την ομάδα επί σκηνής και την αυτοσχέδια παραγωγή ήχων και μουσικής αυτό που εκ πρώτης διαπιστώνει κανείς είναι ένας διαμορφούμενος εικαστικός κόσμος μοναδικής ομορφιάς. Σε μια πεδιάδα με λόφους θα στηθεί το «πανηγύρι» των μεταμορφώσεων, που, ως επί το πλείστον, θα διεξαχθεί με τρόπο αισθαντικό. Στις συνεχείς αυτές αλλαγές, απαραίτητες καθώς μόνο μέσω εκείνων επιτυγχάνεται η ισορροπία και η όποια ερμηνεία για καθετί ακατανόητο και απροσδιόριστο οι C. for Circus θα “προσφέρουν” εικόνες με πανδαισία σχηματισμών, έντεχνα επεξεργασμένες, με χορογραφικές σχεδόν, πλήρως συντονισμένες κινήσεις. Την τεχνική και την  ιδέα τις είχαμε δει ξανά από τους ίδιους στο πρόσφατο «Δακτυλίδι της μάνας» -αγαπημένο τους θέμα, όπως αντιλαμβανόμαστε, οι μύθοι-  με τη διαφορά ότι εδώ τις παρακολουθούμε σε μια πιο εξελιγμένη, άρτια, εκδοχή. Ρίσκο μεγάλο βέβαια, καθώς η βάση ήταν ένα πολυδαίδαλο και παμπάλαιο κείμενο που βρίσκει ωστόσο δικαίωση (και) στο παρόν: μια παράσταση μοντέρνα, με έντονη σωματικότητα, οριοθετημένη σε ομαδικά πλαίσια, αποτέλεσμα αναμφισβήτητο της κοπιαστικής δουλειάς. Ακόμα και αν όλα δεν γίνονται κατανοητά -έτσι δεν συμβαίνει εξάλλου και στον κόσμο της ποίησης;-,  η αίσθηση που αφήνει είναι αυτή του ονείρου, καλού, κακού ή και των δυο μαζί, δεν έχει τόση σημασία. Mε τη νέα αυτή παράσταση-πρόταση οι C. for Circus ανέβασαν τον πήχη ψηλά, συνακόλουθα και τις προσδοκίες μας για τα επόμενα βήματά τους.