Είδαμε «Το αμάρτημα της μητρός μου» στο θέατρο «Εν Αθήναις»

Ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της νεοελληνικής λογοτεχνίας, «Το αμάρτημα της μητρός μου» του Γεώργιου Βιζυηνού, σε σκηνοθεσία - ερμηνεία Κωνσταντίνου Γιαννακόπουλου ανέβηκε στο θέατρο Εν Αθήναις, και μπορείτε να το απολαύσετε κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00.

Το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι το καλό και ψυχωφέλιμο θέατρο δεν χρειάζεται να μας βασανίζει, να πρέπει να μαζεύουμε ψιχία νοημάτων εδώ κι εκεί, ούτε να αναρωτιόμαστε «τώρα τι ακριβώς είδα;». Και ευτυχώς ο Γιαννακόπουλος έχτισε πάνω στο κείμενο του Βιζυηνού τον χαρακτήρα του Γιώργη και ξεδίπλωσε το ψυχογράφημα του.

Αν αναλογιστούμε ότι το κείμενο, «το πρώτο ελληνικό διήγημα με ψυχογραφικό χαρακτήρα» γράφτηκε το 1883 από τον, 34χρονο τότε, Γεώργιο Βιζυηνό, η αξία του είναι ιδιαίτερη. O Φρόυντ θα έρθει 15-20 χρόνια με τις γνωστές και αγαπημένες θεωρίες του.

Αν δεν γνωρίζετε τη συγκεκριμένη αυτοβιογραφική ιστορία, είναι η εξής: Ο «Γιώργης» μάς πάει πίσω στα παιδικά του χρόνια, που σημαδεύονται από την αρρώστια της αδελφής του, της Αννιώς και τον απελπισμένο αλλά μάταιο αγώνα της μητέρας του να σώσει από το θάνατο, το ασθενικό της κορίτσι. Η εκκλησία, οι δεισιδαιμονίες, η άγνοια των γιατρών και ο τρόμος για τον κοινωνικό έλεγχο ξεδιπλώνονται στο έργο, την ώρα που οι ενοχές της απώλειας ακολουθούν τη μητέρα του και την ωθούν σε δύο αλλεπάλληλες υιοθεσίες νέων κοριτσιών, που γίνονται όμως αιτία να παραμεληθούν τα άλλα τρία, ορφανά από πατέρα, αγόρια της, και να στερηθούν την μητρική φροντίδα.

Ο αφηγητής, αδυνατεί να κατανοήσει την εμμονή της μητέρας του για τα κορίτσια, ώσπου μετά τη φυγή του στο εξωτερικό και την επιστροφή του στην πατρίδα, η μητέρα του θα του αποκαλύψει το τραγικό μυστικό της.

Ο ερμηνευτής και σκηνοθέτης, μας προσφέρει απλόχερα όλο τον πλούτο του κειμένου, που είναι γραμμένο στην καθαρεύουσα. Με προσωπείο τραγικό, σε ένα σκοτεινό, μυστηριακό και υποβλητικά απλό σκηνικό, ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος το χρησιμοποιεί  συγκινητικά και υποδειγματικά. 

Το γραφείο του «μεταμορφώνεται» όσο το έργο προχωρά, μέσω της χρήσης απλών υλικών με ιδιαίτερους συμβολισμούς: ένα άδειο ρούχο, 4 ξύλα, κεριά και τάματα. Το έργο ευνοείται από τους φωτισμούς που χαρίζουν μια μυσταγωγική, εκκλησιαστική ατμόσφαιρα. Αλλά και η μουσική μας ωθεί προς αυτήν την κατεύθυνση, όσο πρέπει και όσο χρειάζεται. 

Ο μονόλογος διαρκεί 85 λεπτά κάτι που βοηθάει στο ξεδίπλωμα του ψυχισμού των προσώπων που απουσιάζουν μεν, εμφανίζονται μπροστά μας μέσα από τη διήγηση. Εδώ να πω τη μόνη μου ένσταση, ότι ίσως θα το ήθελα ελάχιστα συντομότερο. Είναι ένα άρτιο έργο, πλούσιο σε όμορφες λέξεις και γλωσσικά σχήματα, χάρη στην καθαρεύουσα.  

Να το δω;

Να το δεις! Είναι όμορφο, αγνό, τίμιο θέατρο με έναν Κωνσταντίνο Γιαννακόπουλο απόλυτα προσηλωμένο στο ρόλο του. Ξεδιπλώνει νοήματα και ακουμπά τις ψυχές μας, χωρίς να μας ταλαιπωρεί, όπως πολλές νεωτερικές ανοησίες.

Που παίζεται;

Θέατρο Εν Αθήναις | Ιάκχου 19, Κεραμεικός | Τηλ: 210 3425170

Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 | Διάρκεια 85'

Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε εδώ.

Συντελεστές

Συγγραφέας: : Γεώργιος Βιζυηνός | Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος | Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου | Σκηνικά/ Κοστούμια: Πάρις Μέξης | Σχεδιασμός κίνησης: Βρισηίδα Σολωμού | Σχεδιασμός φωτισμών: Χριστίνα Θανάσουλα | Βοηθός φωτισμών: Ιφιγένεια Γιαννιού | Βοηθός Σκηνοθέτη: Φάνης Σακελλαρίου | Φωτογραφίες: Μαριλένα Αναστασιάδου | Video: Θάνος Μαργαρίτης | Γραφιστική επιμέλεια: xMx graphics | Επικοινωνία – Γραφείο τύπου: Χρύσα Ματσαγκάνη | Παραγωγή: Phronesis – AMKE

Ερμηνεύει ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος