Είδαμε το ΑΝΚΟΡ του Θ. Τερζόπουλου |Θέατρο Άττις

Το Ανκόρ θα το βρεις εάν κοιτάξεις πέρα από τους φράκτες. Εκεί όπου έχει αφαιρεθεί η συμβατική έννοια του πολιτικού, του κοινωνικού και ότι άλλο είναι περιττό. Να μελετάει την ουσία της ανθρώπινης φύσης, για να συντεθεί ως ένα έργο, που η καρδιά του εκπέμπει βαθιά πολιτικά, πολιτισμικά και κοινωνικά μηνύματα. Με ευαισθησία, αφουγκράζεται τον άνθρωπο και δημιουργεί έναν πανανθρώπινο, διασυνοριακό, μεταγλωσσικό κώδικα επικοινωνίας.

Η ενέργεια εκπορεύεται από τους οφθαλμούς του αρσενικού και του θηλυκού. Τα σώματα παράγουν δονήσεις. Στη σκηνή ζωγραφίζεται ο ήχος του χορού των συναισθημάτων. Αφήνοντας χώρο και χρόνο στο θεατή να σκεφτεί και να ανακαλύψει τα δικά του κείμενα.

Συκώτι. Νεφρό. Καρδιά. Αίμα

Η απαγόρευση της ανθρωποφαγίας, ως θεμελιακό στοιχείο του πολιτισμού, μας οριοθετεί από το σύμπαν των «βαρβάρων». Μήπως όμως συμβολικές εκφάνσεις της επιβιώνουν, υπενθυμίζοντας μια ανατριχιαστική ιστορία; Οι λέξεις είναι φλέβες.

Οι λέξεις έχουν αίμα. Οι λέξεις είναι ψέμα. Τι να πει κανείς για αυτή την παράσταση; Μια εξαγνιστική εμπειρία που εύχομαι να σε κάνει να τραγουδήσεις. «Ξέρεις τι θέλω περισσότερο καρδιά μου; Να ξαναγίνω παιδί».

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ