Είδαμε το Δον Κιχώτη στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

«Να αλλάξεις τον κόσμο φίλε Σάντσο, δεν είναι τρέλα, ούτε ουτοπία. Είναι δικαιοσύνη!»

Όταν ο Μιγκέλ Θερβάντες έγραφε εν έτει 1615 το «Δον Κιχώτη» δε μπορούσε να φανταστεί τον τεράστιο αντίκτυπο που θα είχε στην καλλιτεχνική δημιουργία μέχρι σήμερα.

Η σκηνοθέτης Έφη Μπίρμπα καταπιάνεται με το 23ο κεφάλαιο της ιστορίας του Δον Κιχώτη, την κατάβασή του σε μια σπηλιά και το τι είδε εκεί. Σε ένα συνεχόμενο παιχνίδι εναλλαγών ρυθμού και προσώπων, στήνει μια performance που στηρίζεται στη σωματικότητα κι όχι στο λόγο. Και το τελικό αποτέλεσμα δε στερείται νοημάτων.

Κι αν πιστεύετε ότι θα καταλάβετε ό,τι θα δείτε, γελιέστε οικτρά. Άλλωστε μην ξεχνάτε πως κανένας «λογικός» άνθρωπος δεν κατάλαβε τον Δον Κιχώτη. Αυτό που ίσως μετρά περισσότερο σε αυτό το ταξίδι εντός της σπηλιάς είναι να ξυπνήσουν κοιμισμένα αισθήματα. Ειδικά στο τέλος, με την προσπάθεια να βρεθούν ξανά ο Ροσινάντε με το αφεντικό του.

Μια παράσταση που εφορμάται από ένα μόνο κεφάλαιο ενός σπουδαίου έργου και δίνει μια νέα οπτική πάνω στο χοροθέατρο.