Είδαμε τo «Lemon» στο ξενοδοχείο Μπάγκειον λίγο πριν «φύγει» για Τρίπολη και Θεσσαλονίκη
2020-02-13
Σάββατο βράδυ στην Ομόνοια, λίγο μετά την βροχή, ανοίξαμε την πόρτα του ιστορικού ξενοδοχείου Μπάγκειον, ανεβήκαμε τις σκάλες που παρέμεναν γοητευτικές παρόλη την παρακμή του κτιρίου και φτάσαμε στην αίθουσα χορού του ξενοδοχείου. Εκεί είχε στηθεί το σκηνικό του Lemon, μιας παράστασης που δεν είχε σταματήσει να είναι sold out από την πρώτη μέρα που παρουσιάστηκε στο κοινό. Τι προκαλούσε άραγε όλον αυτό τον χαμό. Ήμουν πολύ περίεργη να δω.
Πριν μπούμε στην αίθουσα μας πρότειναν να αφήσουμε έξω τα κινητά για να δούμε το έργο χωρίς να διασπαστεί η προσοχή, χωρίς -όπως αναφέρει και στο έργο ο πρωταγωνιστής- "Να χαθούμε ανάμεσα σε αμέτρητες επιλογές». Τα αφήσαμε λοιπόν και το ταξίδι ξεκίνησε στην αίθουσα χορού του Μπάγκειον που παρέπεμπε στην αίθουσα χορού του Βιρτζίνιαν, ενός ατμόπλοιου που έκανε το συνεχές ταξίδι Ευρώπη- Αμερική τις δύσκολες -του περασμένου αιώνα-εποχές.
Η ιστορία πρωτότυπη κι αλληγορική. Διηγείται την ζωή ενός μωρού που εγκαταλείφθηκε μέσα σε ένα χαρτόκουτο, στην πρώτη θέση. Ενός μωρού που ανέλαβε να μεγαλώσει ένας ναυτικός του Βιρτζίνιαν με όσα εφόδια διέθετε. Η ζωή "συμβαίνει" και ο ναυτικός φεύγει από τη ζωή. Το αγόρι μένει μόνο ξανά με ουσιαστική συντροφιά του μόνο τη μουσική. Ο χρόνος περνά και το αγόρι εξελίσσεται μουσικά με ρυθμούς διάνοιας. Καθημερινά χαρίζει στους επιβάτες του πλοίου τζαζ αυτοσχεδιασμούς και παίρνει χαρά μα η μοναξιά "φωτίζεται" για τα καλά όταν στο πλοίο εμφανίζεται ο Τιμ Τούνι, ένας τρομπετίστας που θα υπάρξει φίλος του καλός μέχρι τέλους ακόμη κι όταν ο 1900 αποφασίζει πως μαζί με το Βιρτζίνιαν θέλει να "λυτρωθεί" κι αυτός..
Ο ηθοποιός και πιανίστας Μελαχρινός Βελέντζας ενσαρκώνει το ρόλο του Ντάνι Μπούντμαν Τι Ντι Λέμον 1900, ο Γιώργος Δρίβας -τον τρομπετίστα Τιμ Τούνι και για καλή μας τύχη οι δύο ηθοποιοί το "ζουν" κι η χημεία τους είναι φοβερή. Καθόλη τη διάρκεια του Lemon, παίζουν ζωντανά πιάνο και μουσική, συνομιλούν με τρόπο σχεδόν χορευτικό, ξετυλίγουν διαλόγους συγκινητικούς, διασκεδαστικούς κι η ενέργεια τους γεμίζει όλη τη σκηνή, κρατώντας το ενδιαφέρον ζωντανό και στα 70 λεπτά που διαρκεί η παράσταση.
Το σκηνικό δεν χορταίνεται ενώ η ιστορία του 1900 που σου διηγούνται αγγίζει τις ευαίσθητες χορδές, της κανονικότητας, του καθωσπρεπισμού, της αθωότητας που προκαλεί η άγνοια και της απέχθειας της αλόγιστης μοιρολατρίας που συναντάς συχνά σε μερικούς ανθρώπους που τα έχουν όλα και τίποτα δεν τους ικανοποιεί. Σε αντίθεση με τον 1900 που δεν έχει τίποτα κι όμως μέσα στη μουσική του νιώθει απεριόριστος, με πατρίδα του ένα πλοίο κι ένα πιάνο είναι ευγνώμων για τη ζωή.
Ο ποιητικός μονόλογος του Αλεσάντρο Μπαρίκο, σε διασκευή και σκηνοθεσία της Γεωργίας Τσαγκαράκη, θα σε κάνει σίγουρα να αναρωτηθείς για το δικό σου πλοίο και αν έχεις καταφέρει να κατέβεις πραγματικά από αυτό. Αν έχεις τολμήσει να ρισκάρεις, αν έχεις δεχτεί την αλλαγή, αν έχεις κυνηγήσει όνειρα ή έχεις μπετώσει στον ασφαλή μικρόκοσμό σου. Ο 1900 μια φορά αποφάσισε να κατέβει από το πλοίο μα φοβήθηκε τα τρία σκαλιά στην έξοδο και γύρισε πίσω. Γιατί η πόλη του φάνηκε απέραντη και οι άνθρωποι απρόσωποι και ατελείωτοι. Το πιάνο που τον μεγάλωσε είχε τουλάχιστον μία λογική και τη δύναμη να τον ηρεμεί- άσπρα πλήκτρα, μαύρα πλήκτρα, κλειδιά που τελειώνουν, συγχορδίες και το Βιρτζίνιαν ήταν ένα πλοίο-σπίτι-χώρα με επιβάτες ελεγχόμενους κάθε φορά. Αποφάσισε πως ήθελε να μείνει εκεί. Εσύ;
Όμως κανένα πλοίο, όση ασφάλεια κι αν προσφέρει, δεν μπορεί να ξεφύγει από την παρακμή. Έτσι και το Βιρτζίνιαν παλιώνει μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο "ντύνεται" με τόνους δυναμίτη και σε λίγο ετοιμάζεται να εκραγεί. Μαζί του κι ο Ντάνι μαζί με το πιάνο, που δεν θέλει με τίποτα να αποχωριστεί. Σε αυτό το εδώ και τώρα η απόφασή του δείχνει την αδυναμία του να ξεφύγει από τους εσωτερικούς του φόβους, από την ανασφάλεια που προκαλεί το νέο, το άγνωστο και η άρνηση του στην αναπόφευκτη αλλαγή.
Μία σουρεάλ παράσταση με ρεαλισμό που περνάει το μήνυμα πως η ζωή όπως και ο ωκεανός του Ντάνι είναι γεμάτη εναλλαγές -φουρτούνες, καταιγίδες μα και απίστευτες ξαστεριές. Ή οχυρώνεσαι μέσα στην τέλεια "φούσκα" σου ή κατεβαίνεις με θάρρος τα τρία σκαλιά του "¨πλοίου" και αρχίζεις να πονάς, να μαθαίνεις νέα πράγματα, να ταξιδεύεις, να ζεις. Η επιλογή είναι καθαρά δική σου.
Ρομαντικός, αισιόδοξος ή πεσσιμιστής όλα είναι αποδεκτά άλλωστε «Κανείς δεν είναι ξεγραμμένος άμα έχει έτοιμη μια καλή ιστορία και κάποιον για να του τη διηγηθεί» .
Επόμενος προορισμός της ομάδας Experimento θα είναι η Τρίπολη, όπου το Lemon θα βρει το σκηνικό του χώρο στο προσφάτως ανακαινισμένο Μαλλιαροπούλειο Θέατρο το Σάββατο 15 Φεβρουαρίου για μία και μοναδική παράσταση. Στη συνέχεια, θα ακολουθήσουν 5 μόνο παραστάσεις στο Θέατρο Αυλαία της Θεσσαλονίκης (18 – 23 Φεβρουαρίου).
Κρατήσεις (με υποχρεωτική προαγορά): 6977 77 38 75
Μαλλιαροπούλειο (Τρίπολη) | Σάββατο 15 (21:00)
Προπώληση στην Τρίπολη: Καρμπόν Music Center
Θέατρο Αυλαία (Θεσσαλονίκη) | Τρίτη 18 (21:00) / Παρασκευή 21
(21:00) / Σάββατο 22 (19:00 και 21:00) / Κυριακή 23 (20:00)
Προπώληση στη Θεσσαλονίκη: Casablanca
Κρατήσεις – Πληροφορίες (Θέατρο Αυλαία): 2310230013
Συντελεστές παράστασης:
Διασκευή - Σκηνοθεσία - Κίνηση: Γεωργία Τσαγκαράκη
Μετάφραση: Σταύρος Παπασταύρου
Σκηνογραφία: Νατάσα Τσιντικίδη
Κατασκευή πιάνου: Θωμάς Μαριάς
Κοστούμια: Κέλλυ Σταματοπούλου
Technical manager: Λευτέρης Δούρος
Graphic design: Ελένη Σαραντοπούλου
Φωτογραφίες: Γιώργος Καπλανίδης & Δημήτρης Μανής
Video: Παναγιώτης Αγκαβανάκης
Επικοινωνία: Κατερίνα Καρσιώτη
Stunt rigger: Ηλίας Φωτεινός
Παίζουν οι ηθοποιοί: Μελαχρινός Βελέντζας, Γιώργος Δρίβας
Καλλιτεχνική διεύθυνση – Παραγωγή: Μελαχρινός Βελέντζας
Aκολουθήστε το ταξίδι αυτής της απίστευτης ιστορίας!
#Lemon #Lemontour2019 #experimento #bagkeion
