Είδαμε το «Outro» στο ΠΛΥΦΑ

Μπορείς να συμφιλιωθείς με το παρελθόν σου; Γίνεται η οικογένεια σου να μην μπορεί να σε καταλάβει;

Ο Λουκάς είναι ένας μεσήλικας συγγραφέας που επιστρέφει στο πατρικό του, κάπου στην ελληνική επαρχία. Εκεί θα βρει όλους όσους άφησε: τη μητέρα του, την αδερφή του Σουζάνα και τον αδερφό του Παναγιώτη. Αλλά και τη νύφη του, Καίτη. Και δύο ανιψιά εκ των οποίων το ένα συνονόματό του. Θα βρει όμως κι όλα όσα άφησε, δηλαδή την εγκλωβιστική αγάπη, την απόρριψη, την έλλειψη σεβασμού και κατανόησης, τη ματαίωση.

Ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Βασιλακόπουλος στήνει ένα ασφυκτικό σκηνικό όπως ακριβώς ασφυκτικό είναι και το έργο του Jean-Luc Lagarce, το οποίο απετέλεσε το σκελετό της παράστασης. Ένα αρχιτεκτονικό σκαρίφημα με νάιλον είναι το σπίτι, αντικατοπρισμός των σχέσεων των ανθρώπων του, οι οποίες είναι γεμάτες ψέματα και κενά - υπάρχουν όμως και τα ξύλινα δοκάρια, σημάδι των αναγκαστικά δομημένων σχέσεων. Πέραν όμως του σκηνικού, είναι οι επαναλήψεις του έργου που εντείνουν το ασφυκτικό κλίμα. Η μητέρα θα επαναλάβει πολλές φορές καθόλη τη διάρκεια της παράστασης το αφήγημα της αγαπημένης, ενωμένης οικογένειας. Ο Λουκάς με τη σειρά του θα μιλήσει πολλές φορές για την έλλειψη κατανόησης και την απουσία αγάπης. Ο Παναγιώτης θα φωνάξει πολλές φορές προκειμένου να βρει το δίκιο του. Ήρωες μιας σύγχρονης τραγωδίας όλοι τους μόνο που στο τέλος κανένας τους δε βρίσκει λύτρωση. Κι όλα αυτά δοσμένα μέσα από το διογκωτικό βλέμμα μιας κάμερας.

Οι ερμηνείες του Γιώργου Καραμίχου στο ρόλο του Λουκά και της Γιώτας Φέστα σε αυτόν της μητέρας είναι στέρεα δομημένες. Η Γιώτα Φέστα εναλλάσσει τα εκφραστικά της μέσα με μεγάλη ευκολία πλάθοντας μια ηρωίδα της διπλανής πόρτας, ενώ ο Γιώργος Καραμίχος χωρίς ιδιαίτερες εντάσεις καταθέτει μια ολοκληρωμένη περσόνα για το χάρτινο ήρωα που υποδύεται. Από τους υπόλοιπους ρόλους ξεχωρίζει η Σουζάνα της Ιφιγένειας Βαρελά, καθώς η ηθοποιός χτίζει μια ανθρώπινη ηρωίδα, άλλοτε χαρούμενη, άλλοτε θυμωμένη, μα πέρα για πέρα αληθινή στις στιγμές της.

Συνολικά πρόκειται για μια ξεχωριστή παράσταση που θυμίζει λίγο θέατρο εξωτερικού στη χρήση μέσων. Στον πυρήνα της όμως κλείνει το μάτι στην "αγία" ελληνική οικογένεια, όπου όλα τα κρύβει κάτω από το χαλί ελπίζοντας πως κάπως θα λυθούν.