Είδαμε τον Hauser στον Λυκαβηττό / One man show!

Γοητευτικός, ρομαντικός, παιχνιδιάρης, μα πάνω από όλα ένα σπουδαίο μουσικό ταλέντο. Όλα αυτά τα απέδειξε στην πράξη ο τσελίστας (ροκ) σταρ, το «κακό» παιδί  και ιδρυτικό μέλος των 2Cellos, στις συναυλίες του στο Λυκαβηττό, σε 2 βραδιές με συμβολική σημασία, αφού ήταν το πρώτο μουσικό ξένο όνομα που (επαν)εγκαινίασε το κλειστό για χρόνια θέατρο. Ανένταχτος σε μουσικές -και όχι μόνο- συμβάσεις, με ένα ρεπερτόριο που μπορεί να χωρέσει ποικίλες επιλογές, ρεύματα και εποχές, από τον Τσαϊκόφσκι μέχρι τη Σακίρα, “εξευγενισμένες” με τον κοινό παρονομαστή που ακούει στο όνομα τσέλο, επιβεβαίωσε και στο ελληνικό κοινό το εκρηκτικό ταπεραμέντο - star που διαθέτει.

Αεικίνητος, με το ξεχωριστό του μπρίο, για  σχεδόν 1,5 ώρα -αναμέναμε μεγαλύτερη διάρκεια του event-, με τον μουσικό και σκηνικό του δυναμισμό κατάφερε να ξεσηκώσει τους κάθε ηλικίας θεατές. Το μεγαλύτερο μέρος της βραδιάς εξελίχθηκε σε ένα μεγάλο λάτιν πάρτι με αρκετό χορό, μάλλον όχι έκπληξη για όποιον παρακολουθεί τη διαδικτυακή πορεία του -πάνω από ένα δισεκατομμύριο audio streams παγκοσμίως και πάνω από 4 δισεκατομμύρια views-,  με τον Χάουζερ να αλωνίζει τη σκηνή, συνοδεύοντας με το τσέλο του επιτυχίες όπως οι Despacito, Bamboleo, Lets get loud, Waka Waka, Senorita αλλά και πιο “κλασικές” επιλογές, όπως το La Isla Bonita, Volare, Hallelujah, Game of Thrones. Λίγο πριν το φινάλε ο performan άφησε τη σκηνή και αγκαλιά με το τσέλο του περιφέρθηκε ανάμεσα στο κοινό ανεβάζοντας για καλά τον ενθουσιασμό, με τα κινητά να παίρνουν φωτιά. Τον ευχαριστούμε για το κέφι και τα χαμόγελα που μας δημιούργησε, τα είχαμε ανάγκη. Η σκηνική του πυγμή και η απήχησή της ήταν μια ωραία αφετηρία για να (επανα)δυναμιτίσει τον Λυκαβηττό.