Είδαμε τον «Ηλίθιο»

Ο Ντίμα είναι ένας τίμιος και ιδεαλιστής υδραυλικός από τη Ρωσία, ο οποίος επιθεωρώντας τη διαρροή μιας πολυώροφης εργατικής πολυκατοικίας αντιλαμβάνεται πως αυτή πρόκειται να γκρεμιστεί πολύ σύντομα. Προσπαθεί επειγόντως να ειδοποιήσει τη δήμαρχο και τις αρχές αλλά συναντά μια διεφθαρμένη γραφειοκρατία στρέφεται εναντίον του.

Μια αλληγορία που μας έρχεται από τη Ρωσία και όμως ταιριάζει απόλυτα στην ελληνική κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα.  Το φάντασμα της διαφθοράς και της ηθικής κρίσης  που έχει γαντζωθεί  στους πάντες αποτυπώνεται άψογα από το σκηνοθέτη. Απόλυτη μοναξιά για έναν άνθρωπο διαφορετικό από τους άλλους που δεν αλώθηκε από τη διαβρωτική δύναμη της ηθικής σήψης . Ένας ήρωας σαν τους αρχαίους τραγικούς που είχαν να αντιμετωπίσουν  διλήμματα, χτυπήματα της μοίρας, κριτική, βία, τα πάντα.  Ένας Σωκράτης που δεν τον καλοδέχτηκαν, γιατί δεν ήξεραν. Ένας «ηλίθιος» που μόνο ηλίθιος δεν είναι.  Το θέμα είναι , θα βρεθεί  ποτέ ένας «από μηχανής θεός»  να σώσει τον «ηλίθιο» ; Θα αλλάξει αυτός ο κόσμος Κεμάλ; Καληνύχτα, αυτός ο κόσμος (ίσως) δε θα αλλάξει ποτέ….

Σενάριο, σκηνοθεσία, ερμηνείες, μουσική,φωτογραφία : όλα  για πολλά αστέρια.