Είδαμε τον Παύλο Παυλίδη και τους B- Movies στο Piraeus 117 Academy

Η πρώτη, ουσιαστική γνωριμία μου με τον Παύλο Παυλίδη και τα Ξύλινα Σπαθιά έγινε στην πέμπτη δημοτικού, όταν και απέκτησα την κασέτα με τον πρώτο δίσκο τους «Ξεσσαλονίκη». Η δεύτερη γνωριμία έγινε στο Up Festival του 2012 στο Κουφονήσι.

Οι φωτογραφίες είναι παραχώρηση του Δημήτρη Μακρή (Dimitris Makris)

Από την πέμτη δημοτικού μέχρι σήμερα δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα στον τρόπο που ακούω τον Παύλο, στα συναισθήματα που μου προκαλεί και στην αόρατη σύνδεση τραγουδιών, στίχων με καταστάσεις και πρόσωπα στη ζωή μου. Αυτό που έχει αλλάξει είναι ότι αυτή η σύνδεση γιγαντώνεται και ότι μέσω αυτής προστίθενται στη ζωή μου πρόσωπα που είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με αυτήν.

 

Δεν έχει κανένα νόημα να σας γράψω ότι η συναυλία το Σάββατο το βράδυ ήταν φωτιά, ότι υπήρξε από τις καλύτερες συναυλιακές μου εμπειρίες και σαφώς μέσα στις αγαπημένες μου συναυλίες του Παύλου. Και δεν έχει νόημα γιατί πλέον αυτή η εμπειρία δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια.

 

Ο κόσμος πιο ζεστός από ποτέ, έχει κατακλύσει το χώρο από νωρίς και οι Σούπερ Στέρεο με μπροστάρη τον αγαπημένο μας Θανάση Τζίνγκοβιτς κάνουν το ιδανικό άνοιγμα για τη βραδιά. Δώστε προσοχή σε αυτή τη μπάντα που ετοιμάζεται για τον επόμενο της δίσκο...

Όταν πατάει όμως στη σκηνή ο Παύλος και οι B Movies από την πρώτη νότα η ατμόσφαιρα ηλεκτρίζεται επικίνδυνα, πράγμα που δεν σταμάτησε να συμβαίνει ούτε για ένα λεπτό στο σχεδόν τρίωρο σετ που μας παρέδωσαν. 

Οι φωτογραφίες είναι παραχώρηση του Δημήτρη Μακρή (Dimitris Makris)

Η αρένα του Piraeus 117 Academy έμοιαζε με μια τεράστια παραλία που όλοι κολυμπάμε ενθουσιασμένοι, χαρούμενοι, ελεύθεροι. Σχεδόν ένιωθες την άμμο στα πόδια σου, μύριζες το καλοκαίρι, βούταγες βαθιά μέσα σου, χόρευες σαν να μην υπάρχει αύριο, άρχιζες να θυμάσαι, φοβόσουν να ξεχάσεις... Το σετ ήταν εξαιρετικά ξεσηκωτικό, ο Παύλος πολύ επικοινωνιακός, οι B Movies πιο γκρουβαριστοί και άρτιοι από ποτέ...

Στα highlights της βραδιάς υπήρξαν η αφιέρωση του Κατάδικου στα «παιδιά που κρατούνται παρανόμως και παράλογα σε αυτήν την πόλη», τα καπνογόνα που άναψαν 2 φορές και έκαναν την ατμόσφαιρα εκρηκτική, οι στιγμές που ο Παύλος έδωσε το μικρόφωνο στο κοινό να τραγουδήσυν μαζί και σίγουρα η στιγμή που ξεκινάει το «Ό,τι θες εσύ», ο ήχος κόβεται και το κοινό ένα κουβάρι χορεύντας δε σταματάει να τραγουδάει μέχρι το μικρό τεχνικό πρόβλημα να αντικατασταθεί. 

 

Το έχω πει ξανά: όταν έχει συναυλία ο Παύλος Παυλίδης η πόλη σταματάει για κάποιες ώρες. Μόνο μόνο οι σφυγμοί μας αναβοσβήνουν!

Στα επόμενα λοιπόν!

«...λένε είναι οι πράκτορες του χάους δεσποινίς,
καίγεται το κέντρο της πόλης,
σήκω στις μύτες των ποδιών σου να δεις,
έφτασαν έφτασαν μόλις» 

 

Κι επειδή ειλικρινά δεν ξέρω πότε και αν θα σταματήσει να συμβαίνει αυτή η μαγική κατάσταση το κείμενο αφιερώνεται στην Ελένη που ήταν δίπλα μου όλο το βράδυ κι ας έλειπε και στην ομάδα του Up Festival 2018 που θα γίνει ξανά στην Αμοργό.