Είδαμε: «Του Κουτρούλη ο γάμος» σε σκηνοθεσία Σμαράγδας Καρύδη, ο γάμος της χρονιάς!

Ο Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής (1809 -1892) γράφει τον «Κουτρούλη» το 1845, δεκαπέντε χρόνια μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους, ωστόσο ο θεατής του 21ου αιώνα εύκολα θα μπορούσε να ταυτίσει το έργο και με τη σημερινή εποχή. Διαπλοκή, διαφθορά, έλλειψη αξιοκρατίας και εξαγορά συνειδήσεων, είναι ορισμένα  από τα θέματα που θίγονται σε αυτήν την πολιτική σάτιρα, η οποία εκθέτει όλα τα κακώς κείμενα της ελληνικής πραγματικότητας, που χαρακτηρίζουν τη νοοτροπία του κράτους από την ίδρυσή του ως τη σύγχρονη περίοδο, αποδεικνύοντας εμπράκτως τον διαχρονικό τους χαρακτήρα.

Υπόθεση

Ο πλούσιος αλλά ταπεινής καταγωγής Εμμανουήλ Κουτρούλης, ράφτης από τη Σύρο, επιβάλλεται να γίνει Υπουργός, αν θέλει να κερδίσει την καρδιά και το χέρι της όμορφης και φιλόδοξης Ανθούσας, καθώς εκείνη του το θέτει ως όρο για την κοινή τους ζωή. Με δολοπλοκίες, ψεύτικες υποσχέσεις, αλλά και τη βοήθεια του Στροβίλη, του πανούργου υπηρέτη του, ο Κουτρούλης καταφέρνει να πείσει τους πάντες ότι κατέχει τον πολυπόθητο τίτλο. Η μεγαλομανής Ανθούσα δεν διστάζει να παρατήσει τον νεαρό αστυνομικό που διατηρούσε δεσμό, προκειμένου να γίνει "κυρία υπουργού". Αρχικά τα πράγματα βαίνουν αίσια, ώσπου η απάτη αποκαλύπτεται, η δικαιοσύνη επεμβαίνει και όλα παίρνουν τον δρόμο τους.

Η παράσταση

Σε αυτήν τη δουλειά αρκετά είναι τα στοιχεία που κερδίζουν τις εντυπώσεις. Κατά πρώτον το έργο παρουσιάζεται στη γλώσσα που έχει γραφτεί, την καθαρεύουσα δηλαδή, ένα εγχείρημα που μπορεί να ξενίζει αρχικώς, εξελίσσεται όμως παρά τη δυσκολία σε πετυχημένο επίτευγμα, καθώς με αυτόν τον τρόπο μένουν αναλλοίωτα τα γραφόμενα, αφήνοντας ταυτόχρονα να διαφανεί η ιστορική και δυναμική συνέχεια της ελληνικής γλώσσας. Το σύνολο των θεμάτων που θέτει το πρωτόλειο του Ραγκαβή αναδύονται και εδώ με αβίαστο, φυσικό τρόπο και μάλιστα χωρίς να φαίνονται αλλοτινά. Αυτό είναι αποτέλεσμα της σκηνοθεσίας (πρώτη φορά μάλιστα για τη Σμαράγδα Καρύδη) που έθεσε εαυτόν απέναντι σε ένα ιστορικό κείμενο, με τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες του τότε, από την άλλη το χειρίστηκε με φρέσκια, μοντέρνα οπτική  -ενδεικτικά η έναρξη με τις επεξηγήσεις, η παρουσίαση των Μεγάλων Δυνάμεων, τα τραγούδια, το ευφάνταστο φινάλε- που στο αποτέλεσμα της απέχει από μια -αναμενόμενη- κλασικότροπη παράσταση. Ζωντάνια, ρυθμός, συντονισμός, όλα καλά μελετημένα και προσεγμένα στη λεπτομέρειά τους, με (συν)αίσθηση του κειμένου και των νοημάτων του, τίποτα αφημένο στην προχειρότητα και την τύχη. Ριψοκίνδυνη επιλογή η αυθεντική γλώσσα του έργου, οι σκηνοθετικές “πρωτοτυπίες” και τα ευρήματα ωστόσο που το διανθίζουν επιφέρουν ισορροπία και αρμονική συνύπαρξη με το σήμερα, κερδίζοντας το στοίχημα. Στα συν ασφαλώς οι ερμηνείες του πρωταγωνιστικού διδύμου, του "μεταμορφωμένου" Νίκου Κουρή και της Σμαράγδας Καρύδη, που χειρίζονται με άνεση τους ρόλους τους, αλλά και των υπόλοιπων ηθοποιών (Κώστας Κορωναίος, Ευγενία Σαμαρά, Σπύρος Χατζηαγγελάκης, Γιώργος Ψυχογιός, Βασίλης Παπαγεωργίου, Αλέξανδρος Τσώτσης, Γιώργος Σουλεϊμάν, Τάσος Ροδοβίτης, Αντώνης Κυριακάκης, Οδυσσέας Κωνσταντόπουλος), που έχουν τον έλεγχο, το "ζουν" με κέφι, κίνηση, με το ταπεραμέντο των χαρακτήρων που υποδύονται, αποδεικνύοντας ταυτόχρονα ομαδική δουλειά. Σύννομα με το πνεύμα της παράστασης τα εξαιρετικά κοστούμια (Νίκος Χαρλαύτης), ένα συνονθύλευμα νέου και παλιού αρμονικά δεμένων. Ο ογκώδης κορμός δέντρου ως κύριο σκηνικό (Γιώργος Γαβαλάς) δεν φαίνεται τόσο λειτουργική επιλογή για έναν πολυπληθή θίασο, που αρκετές στιγμές μάλιστα βρίσκεται στο σύνολό του επί σκηνής, παραπέμπει δε περισσότερο σε μια βουκολική ιστορία, γεγονός που εδώ δεν υφίσταται. Σημαντική η συμβολή της μουσικής (Μίνως Μάτσας), ταίριαξε γάντι με την εκ φύσεως “μουσικότητα” της καθαρεύουσας, δίνοντας συνολικό ρυθμό και ενέργεια στο δρώμενο. Ωστόσο, εδώ βρίσκεται μια ένστασή μας καθώς η παράσταση είναι υπερφορτωμένη από τραγούδια, που το πιθανότερο είναι ότι η σύμπτυξή τους θα απελευθέρωνε περισσότερο τη δράση, χωρίς να υπάρχει κίνδυνος κοιλιάς και απώλειας γοργού ρυθμού και δυναμικής, εν συγκρίσει δε και με τη ζωηρή έναρξη -το διάστημα λόγου χάρη μέχρι την κατ' επίφαση υπουργοποίηση του Κουτρούλη είναι εκτενές, φορτωμένο με τραγούδια που δεν εξυπηρετούν σε κάποιον επί της ουσίας σκοπό-.

Σύνολο: Συμπαθέστατη παράσταση που αξίζει της προσοχής, με εξαιρετική σκηνοθετική αντίληψη, η οποία συνυποστηρίζεται από ανάλογες ερμηνείες, καταλήγοντας σε ένα αξιοπρεπέστατο αποτέλεσμα.

Πληροφορίες

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ- ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΚΗ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ : Σμαράγδα Καρύδη

ΣΚΗΝΙΚΑ : Γιώργος Γαβαλάς

ΚΟΥΣΤΟΥΜΙΑ: Νίκος Χαρλαύτης

ΜΟΥΣΙΚΗ: Μίνως Μάτσας

ΣΤΙΧΟΙ: Σοφια Καψούρου

ΧΟΡΟΓΡΑΦΙΕΣ: Μπέττυ Δραμισιώτη

ΦΩΤΙΣΜΟΙ: Σίμος Σαρκετζής

ΒΟΗΘΟΙ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ: Γιώργος Σκληρός, Γιώργος Σουλεϊμάν

ARTWORK : Kωνσταντίνος Γεωργαντάς

ΠΑΡΑΓΩΓΗ:  People Entertainment Group

ΠΑΙΖΟΥΝ: Σμαράγδα Καρύδη, Νίκος Κουρής, Κώστας Κορωναίος, Ευγενία Σαμαρά, Σπύρος Χατζηαγγελάκης, Γιώργος Ψυχογιός, Βασίλης Παπαγεωργίου, Αλέξανδρος Τσώτσης, Γιώργος Σουλεϊμάν, Τάσος Ροδοβίτης, Αντώνης Κυριακάκης, Οδυσσέας Κωνσταντόπουλος

Θέατρο Βασιλάκου, Προφήτου Δανιήλ 3, 2110132002, Ώρες και μέρες: Τετάρτη 20:00, Πέμπτη-Παρασκευή 21:00, Σάββατο 18:00 & 21:00, Κυριακή 19:00