Είδαμε τους The Steams και τους Acid Pussies!

Το βράδυ της Παρασκευής το six d.o.g.s άνοιξε τις πόρτες του για να δώσει βήμα σε δύο ψυχεδελικά γκρουπ, τους The Steams και τους Acid Pussies. Η σκηνή της νέας ψυχεδέλειας έχει σταθερά ανοδική πορεία τα τελευταία χρόνια και οι μπάντες που «ξεπηδάνε» σε αυτήν είναι η μία καλύτερη από την άλλη. Με υψηλές προσδοκίες -οι οποίες ευοδώθηκαν στο τέλος- μπήκαμε στο six d.o.g.s για να παρακολουθήσουμε αυτή τη βραδιά!

Την αρχή έκαναν οι Acid Pussies, μια νέα μπάντα που μετράει σχεδόν ένα χρόνο ζωής. Το "μπάσιμο" τους αρκετά ζωηρό, όμως ο λίγο χρόνος συνύπαρξής τους φαίνεται στο δέσιμο τους, το οποίο δεν είναι το ιδανικότερο. Είναι όμως λογικό και δικαιολογημένο. Εξαιρετική η φωνή του μπροστάρη τους και όμορφες συνθέσεις που -με την απαιτούμενη δουλειά και τριβή στη σκηνή- θα μας δώσουν εξαιρετικά μουσικά δείγματα.

Οι φωτογραφίες είναι παραχώρηση της Αλεξάνδρα Παπαδάκη

Στη συνέχεια οι The Steams πήραν τα ηνία. Το τετραμελές γκρουπ προέρχεται απο ένα οργιώδες  καλοκαίρι όσον αφορά τη συχνότητα των ζωντανών εμφανίσεων του. Αυτό δείχνει την απήχηση της μουσικής τους στο κοινό, σε μια βάση ακροατών που μέρα με τη μέρα μεγαλώνει απολύτως δικαιολογημένα. Ο πρώτος δίσκος Wild Ferment τους εκτόξευσε αμέσως στην σφαίρα των πιο ιδιαίτερων ακουσμάτων της χρονιάς.

Έχουμε και λέμε λοιπόν: Φωνή που προσωπικά στα 13 χρόνια που ασχολούμαι με την ελληνική μουσική σκηνή δεν έχω συναντήσει ξανά. Στο πρώτο άκουσμα της φωνής του Πάνου μεταφέρεσαι στιγμιαία στα βαθιά 60s. Πρίμα, ιδιαίτερη χροιά, που σίγουρα δεν σε αφήνει ασυγκίνητο. Το ρυθμικό σύνολο του μπάσου με τα ντραμς με έκαναν αρκετές φορές να νιώσω την καρδιά μου να χτυπάει πιο δυνατά. Λιτά και απέριττα, τόσο όσο να υπηρετούν το σκοπό της μπάντας, στα ξεσπάσματα των συνθέσεων δε- ανατριχιαστικά, βαθιά και σταθερά. Οι κιθάρες ήταν όλη τη διάρκεια εκεί να μας υπενθυμίζουν γιατί αγαπάμε το ροκ σε όλες του τις μορφές και γιατί αυτό το όργανο θα βρίσκει πάντα τις αναφορές του στο παρελθόν και θα χτίζει το παρόν με τριπάρισμα, πολλά εφέ και ψυχή.

Οι φωτογραφίες είναι παραχώρηση της Αλεξάνδρα Παπαδάκη

Η μπάντα το διασκέδαζε, απίστευτα δεμένη και ηχηρή. Ο ήχος καταπληκτικός απο τον Κώστα Ραγιαδάκο. Παίχτηκε όλος ο δίσκος με πυγμή και ένταση. Ξεχώρισα προσωπικά το τελευταίο κομμάτι, «The Harvest». Επίσης, ακόμα μια στιγμή που θεωρώ ότι υπήρξε ιδιαίτερα δυνατή ήταν στο «The Drought».

Παρατηρώντας τον κόσμο έβλεπες ένα ζωγραφισμένο χαμόγελο στα πρόσωπα, κλειστά μάτια  και χορό. Όταν μια μπάντα πετυχαίνει τα παραπάνω αβίαστα, χωρίς πολλές προσθήκες και ψυχωμένα, το αποτέλεσμα δεν μπορεί απο το να είναι μια συμπυκνωμένη εμπειρία.

Ιδού και η σειρά των κομματιών:

Perfect Storms from Afar
Amdajitr
Ever Lasting
Feed
Fjordian Blue
Green Fire
Black Sand
The Beautiful
The Drought
Ephemeral Joys
The Harvest

Ευχαριστούμε πολύ την 

Ευχαριστούμε την Αλεξάνδρα Παπαδάκη για την παραχώρηση των φωτογραφιών!