Είδαμε: "Βαρόνος Φ." του Δ. Μισιτζή σε σκηνοθεσία Γ. Τσουρή & Α. Χρυσανθόπουλου // Με εντιμότητα και χάρη

Ο Φιάκας (1870) του Δημοσθένη Κ. Μισιτζή είναι μια απολαυστική κωμωδία ηθών, συνταγμένη σε μια ιδιάζουσα γλώσσα, όπου η λόγια καθομιλουμένη του 19ου αιώνα μπλέκεται με το τοπικό ιδίωμα και τη ντοπολαλιά της Πόλης. Πρωτοανέβηκε το 1870 στην Κωνσταντινούπολη και έκτοτε ανά καιρούς παρουσιάζεται στην εγχώρια σκηνή. Ο συγγραφέας μας μεταφέρει το κλίμα και τα ήθη της πολίτικης κοινωνίας της εποχής του, θίγοντας με καυστική και περιπαικτική διάθεση την υπερβολή, την ξενομανία, τη φαινομενική ευμάρεια. Ο Χαρίλαος Πλουτίδης, ή Χαράλαμπος Πεταλούδης, ή Φιάκας, ένας απατεώνας καταχρεωμένος και κυνηγημένος από δανειστές και εμπόρους, υποδύεται τον γόνο πλούσιας οικογένειας για να κερδίσει την Ευανθία και να καρπωθεί τη μικρή προίκα της. Ο αδίστακτος Φιάκας παριστάνει έναν Γερμανό βαρώνο, που βρίσκεται incognito επίσκεψη στην Πόλη. Η Ευανθία γοητευμένη από τους εύηχους, αν και πλασματικούς, τίτλους του πέφτει στην παγίδα. Ωστόσο, η εκατέρωθεν ερωτική έλξη είναι η μοναδική αληθινή παράμετρος της ιστορίας, μένει να αποδειχθεί αν είναι αρκετή για να αποκαταστήσει τη συνολική τάξη. 

Αξιόλογη η διασκευή των Γιώργου Τσουρή  και Αλέξανδρου Χρυσανθόπουλου, κατάφερε να κρατήσει ατόφιο τον χαρακτήρα της βάσης της, διατηρώντας στοιχεία της γλώσσας της, πλάθοντας έναν κόσμο εύθυμης φάρσας, με γοργούς ρυθμούς, αναπάντεχες ανατροπές, συγκρουσιακές καταστάσεις, το στοιχείο της απάτης κυρίαρχο, ωραία μουσική, τραγούδια και ασφαλώς πηγαίο γέλιο. Μια κωμωδία που συστάθηκε με επιμέλεια και αληθινό ενδιαφέρον και σε στιγμές μπορεί να θυμίσει κλασικές στιγμές και φιγούρες του ελληνικού κινηματογράφου, χωρίς όμως να χάνει τον δικό της αυθεντικό χαρακτήρα, να υποκύπτει σε εκπτώσεις. Κύριο προτέρημά της αποτελεί ότι είναι στοιχειοθετημένη με τέτοιο τρόπο ώστε ως θέαμα να δημιουργεί οικειότητα με το κοινό, να  συνομιλεί με το σήμερα. Το πρωταγωνιστικό δίδυμο των Θάνου Τοκάκη και Ηρώς Μπέζου αποδίδει ικανοποιητικά τους νέους που ελπίζοντας στην καλύτερη τύχη δεν θα διστάζουν να φορέσουν προσωπείο, εμπλεκόμενοι σε κωμικοτραγικά συμβάντα. Απολαυστικοί οι δεύτεροι χαρακτήρες με τον Γιώργο Τσουρή να ερμηνεύει με ατόφια κωμική φλέβα τον αφελή υπηρέτη του Φιάκα, τον Θανάση Δόβρη να εκφράζει την υπερβολή του σκληρού, ανυποχώρητου δανειστή του Φιάκα, την επίσης ταλαντούχα και δοκιμασνέμη στο κωμικό στοιχείο Ευαγγελία Καρακατσάνη στον ρόλο της δαιμόνιας θείας της Ευανθίας, πρόσωπο σημαντικό για το ρέον της ιστορίας. Ωραία και εύστοχα με την εποχή που αφηγούνται τα κοστούμια, σε αντίθεση με το σκηνικό που ήταν περισσότερο διεκπεραιωτικό.

Σύνολο: Επιμελημένη κωμωδία ηθών με μοντέρνα οπτική, χωρίς ωστόσο να προδίδει την πηγή της. Πλουραλισμός στη γλωσσική έκφραση, ζωηρή εξέλιξη, ερμηνείες με πίστη στο -δύσκολο- εγχείρημα, συνολική αισθητική. Φεύγει κανείς με ευχάριστη διάθεση και πλατύ χαμόγελο.

Ταυτότητα παράστασης: εδώ

Εισιτήρια: ΕΔΩ