«Golfώ» στο 104 | Μπήκαμε με τα τσαρούχια

Βουκολικό ειδύλλιο του Σπύρου Περεσιάδη,
κολλάει η αγάπη τις ψυχές ή χάνονται στον Άδη;

Στο Θέατρο 104 μέχρι τα τέλη Απρίλη,
η Golfώ με τον Τάσο της, σαν μέλι με ταχίνι

Το έργο το σκηνοθετεί ο Γκρέγκ Καραντινάκης,
κοστούμια και διασκευή: Ηρώ η Κισσανδράκη

Πες μας ποιοι είν' ηθοποιοί; Ποιοι παίζουνε στο έργο;
Αμέσως σε κείμενο γυρνώ και σας το επισπεύδω

Λοιπόν, όπως διαβάσατε είμαι επηρεασμένος από τη μόνη ίσως βουκολική ελληνική οπερέτα, σε άπταιστη χωριάτικη διάλεκτο, τη «Γκόλφω» που γράφτηκε το 1893 για θέατρο και γυρίστηκε ταινία το 1915.

Ο Λευτέρης Βασιλάκης, η Μαρία Δαμασιώτη, η Ηρώ Κισσανδράκη και ο Γιώργος Κοσκορέλλος καταπιάνονται με μια διαφορετική ανάγνωση του αγαπημένου βουκολικού κωμειδυλλίου του Σπυρίδωνα Περεσιάδη. Τη διαφορετική ανάγνωση την οφείλουμε στη ματιά της Ηρώς Κισσανδράκη που διασκεύασε το κείμενο και έφτιαξε τα κοστούμια που είναι ιδιαίτερα και βοηθάνε την οικονομία του έργου. 

Ένα άσπρο παραλληλόγραμμο ορίζει τη σκηνή. Δυο Λόρδοι περιηγητές, δάνειο από το αρχικό έργο, προσπαθούν να καταλάβουν αν οι ψυχές συναντιώνται για κάποιο λόγο και αν όντως υπάρχει η παντοτινή αγάπη.  Βέβαια αυτό το αναρωτιόμαστε όλοι και σε όλες τις εποχές, άρα το διαχρονικό ερώτημα παραμένει...

Σε ένα παράδοξο, μίνιμαλ, έξυπνο περιβάλλον που έχουν στήσει οι συντελεστές η παράσταση ξεκινάει «ανάποδα»: από το πικρό τέλος των δύο ερωτευμένων. Ένα ελληνικό «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» ουσιαστικά που μετατρέπεται, με ποικίλους τρόπους, σε κωμωδία.

Οι 4 ηθοποιοί αλλάζουν ρόλους συνεχώς, χωρίς να κουράζουν το κοινό, χρησιμοποιούν τα αγγλικά ανάμεσα στα βαριά χωριάτικα ελληνικά, εύρημα που λειτουργεί και ίσως να το ήθελα λίγο πιο πολύ. Ο Γρηγόρης Καραντινάκης, που τον έκανα Γκρεγκ ποιητική αδεία, σκηνοθετεί ομαλά, με αρχή, μέση και τέλος και ενώ το έργο περιπλέκεται με τις αλλαγές στους ρόλους, δεν σε αφήνει να χαθείς. Είναι σαφής, κάτι που λείπει από το θέατρο!

Στο έργο μας, ο έρωτας των δύο νέων δυσκολεύει καθώς ο Τάσος ξεμυαλίζεται από την προίκα της Σταυρούλας, ενώ και η Γκόλφω βρίσκεται υπό ερωτική πολιορκία, το έργο κυλάει ευχάριστα, προκαλώντας γέλιο, τόσο με τις ατάκες, όσο και με τις κινήσεις ή απλώς τα βλέμματα.

Ο Λευτέρης Βασιλάκης μου άρεσε καθώς ήταν στιβαρός όταν έπρεπε σε έναν σαφώς κωμικό ρόλο. Η Μαρία Δαμασιώτη κινείται υπέροχα στη σκηνή και παίζει πολύ ευχάριστα. Στην Ηρώ Κισσανδράκη αναγνωρίζω μια δική της μανιέρα (3η φορά που την βλέπω) η οποία βγάζει κάτι σοβαρό επί σκηνής που μπορεί να αλλάξει σε κωμικό ανά πάσα στιγμή και τέλος, ο Γιώργος Κοσκορέλλος είναι πολύ ζωντανός σε κίνηση και λόγο.

Η ομάδα των ηθοποιών είναι δουλεμένη και λειτουργεί πολύ καλά. Την βοηθάνε και τα φώτα και η μουσική του Ορέστη Μπενέκα που γνωρίζει από ήχους και εφέ.

Δεν μπορώ να σας αποκαλύψω το τέλος αλλά μιας και αρχίσαμε με στίχους ας τελειώσουμε έτσι, Θέλετε; (και να μην θέλετε, εγώ γράφω).

Κάθε Σαββατοκύριακο η Golfώ με τον Τάσο,
που «όχι» είπανε και οι δυο σε Κίτσο και Σταυρούλα

Με αστεία θα γελάσετε και θα συγκινηθείτε,
ο θίασος είναι καλός και παίζει με ψυχούλα

Αυτού του είδους κριτικές απ' το debop θα βρείτε
Να πάτε στην Ευμπολπιδών παράσταση να δείτε

Πληροφορίες 

Θέατρο 104, Ευμολπιδών 41

Έως: 28 Απριλίου | Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Σάββατο στις 21:00 & Κυριακή στις 19:00 | Διάρκεια: 90'

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση θα βρείτε εδώ.