Η Τεχνόπολη έλαμψε από το φως του Φοίβου Δεληβοριά

Εχθές είδα για πέμπτη φορά τον Φοίβο Δεληβοριά ζωντανά σε συναυλία. Τον πρωτοείδα στο Schoolwave. Θυμάμαι να παίζει με ηλεκτρικό ήχο, με μωβ all star που μου έμειναν αξέχαστα, όπως και εκείνες οι μελωδίες που ποτέ προηγουμένως δεν είχα ψάξει. Στη συνέχεια στην Αμοργό, μόνο με πλήκτρα και τύμπανα, σε ένα ξέφρενο live. Μετά σε ένα μπαρ του Ναυπλίου. Σε μια μελαγχολική ατμόσφαιρα που πλαισιωνόταν μόνο από πιάνο και κιθάρα. Και πριν από χθες, τον είχα δει πριν από την πανδημία, στην ταράτσα του, με τον Διονύση Σαββόπουλο, έναν από τους δασκάλους του. Αναφέρω όλα αυτά, για αναδείξω την πολυσχιδή του προσωπικότητα.

Εχθές είδα κάτι άλλο πάλι... Είδα έναν άνθρωπο που έχει ωριμάσει. Μάλιστα, με θάρρος μπορώ να πω ότι είναι σαν τους αυθεντικούς ροκ καλλιτέχνες και το καλό κρασί, διότι γίνεται "καλύτερος" όσο περνούν τα χρόνια. Περιττό να αναφέρω την ουρά για τα εισιτήρια που πρώτη φορά είδα τόσο κόσμο γύρω από το τετράγωνο της Τεχνόπολης. Εν πάσι περιπτώσει, όπως έλεγα, υπάρχει εξέλιξη. Είδα έναν τραγουδοποιό να αφηγείται τη σταδιοδρομία του. Την τιμητική του δεν είχε μόνο ο δίσκος "Anime" αλλά και παλιότερες επιλογές που έμοιαζαν σαν βαγόνια σε ένα τρένο με άγνωστο προορισμό. Είδα έναν άνθρωπο που έχει αναδείξει νέα ταλέντα, έχει ασχοληθεί με διάφορες δραστηριότητες, έχει υπάρξει στην κορυφή πολλάκις, έχει ασχοληθεί με τα δικαιώματα των καλλιτεχνών έργων και παραμένει σεμνός, παραγωγικός και παιχνιδιάρης. Έχει τον κόσμο με το μέρος του, ο οποίος γίνεται για εκείνον μια μεγάλη αγκαλιά. Ασχολείται με τα πάντα και τα πάντα ασχολούνται με αυτόν. Νομίζω ότι τελικά δε μιλάει ο Φοίβος για την Αθήνα αλλά η Αθήνα για εκείνον. Επίσης, περιττό να αναφέρω αυτό το εξαιρετικό σχήμα μουσικών που τον συνόδευσαν. Ήταν σαν την εθνική Ελλάδος της μουσικής. Στο φινάλε ανέβηκαν και κάποιοι συνάδελφοι του από την παρθενική επερχόμενη εμφάνιση του στην τηλεόραση, από τη σειρά "Τα νούμερα" που υπογράφει ο ίδιος.

Στάζει ολάκερος ατόφια ακεραιότητα. Τον διακατέχει μια πρωτοφανής αισθαντικότητα και ένα ντροπαλό χιούμορ που τον κάνουν πάντοτε να ξεχωρίζει. Έχει ταυτότητα, ήχο, στίχο, ερμηνεία και χαρακτήρα. Άλλες φορές μου φαίνεται σαν ένα παιδί που ταξίδεψε ένα βράδυ με τη σκόνη του Πήτερ Παν και δεν επέστρεψε ποτέ. Άλλες μου φαίνεται σαν μια ήρεμη δύναμη που γεμίζει με οργή για την κοινωνία αλλά σκάει πάνω της γεμάτος καλοσύνη και δημιουργικότητα. Είναι μεγάλος καλλιτέχνης αυτός. Το έχουμε καταλάβει όλοι.

Η λίστα:

Απόψε είμαι κοντά σου
Mόνο Ψέματα
Ο Μπάσταρδος Γιος
Η Μπόσα Νόβα του Ησαία 
Κάποια Παιδάκια
Ο Λωτοφάγος
Ένα Σάββατο Που Μοιάζει Κυριακή
Η  Άλλη Καρδιά
Bolero
Αταίριαστο
Ο Ποιητής Και Το Ποίημα
Που Να Είσαι Τώρα Εσύ
Ερημιά στην Καλλιθέα
Το Περίπτερο
Θα 'θελα να 'μουνα εκεί
Χωρίς
Ο Κόσμος Σου
Ο Ξένος
Άγρια Ορχιδέα
Ελένη Τοπαλούδη
Ο Καθρέφτης
Αυτή Που Περνάει
Θέλω Να Σε Ξεπεράσω
Εκείνη
Η Κική Κάθε Βράδυ
Μπαλάντα

Οι μουσικοί :

Πλήκτρα: Κωστής Χριστοδούλου
Τύμπανα: Σωτήρης Ντούβας
Μπάσο: Yoel Soto | Βασίλης Ντοκάκης
Κιθάρες: Κώστας Παντέλης | Χρήστος Λαϊνάς
Βιολί - Λούπες: Φώτης Σιώτας
Σαξόφωνο: Θοδωρής Ρέλλος
Τραγούδι: Νεφέλη Φασούλη
Ηχοληψία: Γιάννης Πετρόλιας
Σκηνική επιμέλεια - Φωτισμοί: Παναγιώτης Τσεβρένης