Καθηλωτικός ο Nick Cave

I'm transforming, I'm vibrating, look at me now!

Με αυτούς τους στίχους έστειλε ο Nick Cave το Jubilee Street στο κρεσέντο του, τη στιγμή που ένα κατάπληκτο γήπεδο υπάκουε υπνωτισμένο κάθε μία από τις κινήσεις των χεριών του καλλιτέχνη που δεν χαρακτηρίζεται απλά από τους όρους «μουσικός» ή «performer» αλλά θα έλεγε κανείς πως είχε μπροστά του έναν άριστο σκηνοθέτη. Με ένα sold out που τους έκλεισε εισιτήρια επιστροφής στην Ελλάδα, με ουρές που έφταναν τα 350 μέτρα έξω από το Tae Kwon Do και ενώ παράλληλα η βροχή μαίνονταν απ' έξω, οι Nick Cave and Bad Seeds έδωσαν προχτές στην Αθήνα το πιο εκπληκτικό live γεγονός της χρονιάς που τελειώνει. 

Όταν κόπασε ο πανικός που επικράτησε με το που πάτησαν οι Bad Seeds στο πάλκο, η συναυλία ξεκίνησε ήρεμα, μυσταγωγικά, με τρία θρηνικά κομμάτια (Anthrocene, Jesus Alone, Magneto) του τελευταίου τους άλμπουμ Skeleton Tree, πέρασε από το μακρόσυρτο Higgs Bosson Blues και συνέχισε με μια γεμάτη ένταση αναδρομή σε επιτυχίες της «χρυσής εποχής» των Bad Seeds όπως το From Her to Eternity και Tupelo. ΄Επαιξαν περίπου δυόμιση ώρες set αλλά το σημαντικό εδώ δεν είναι η διάρκεια, μα η αστείρευτη ενέργεια που το σύνολο των μουσικών παρήγαγε.

Ο Nick Cave «οδηγούσε» τη μπάντα με μαεστρία και αυτοί υπάκουαν κρατώντας ταυτόχρονα το δικό τους ιδιαίτερο σκοτεινό στυλ. Προσωπικά ξεχώρισα τους Jim Sclavunos και Warren Ellis, όπου ο τελευταίος εκτός του ότι χόρευε ασταμάτητα και άλλαζε μεταξύ κιθάρας, synthesizer και βιολιού, σε κάποια φάση εκφενδόνισε το δοξάρι προς την «κουρτίνα» που κρέμονταν πίσω από τη μπάντα. Ο Cave όμως δεν οδηγούσε μονο τη μπάντα. Όπως ανέφερα παραπάνω, με έναν μαγικό τρόπο κατηύθυνε ολόκληρο το κοινό. Αποκορύφωμα της μυσταγωγίας ήταν όταν στο πρώτο κομμάτι του encore κατέβηκε στην αρένα ανοίγοντας δρόμο μέχρι που ανέβηκε σε ένα από τα μπαρ για να τραγουδήσει το Weeping Song. Η στιγμή ήταν εκστατική! Εκτός από την αρένα, ο κόσμος είχε σηκωθεί στις κερκίδες με τα χέρια στον αέρα τραγουδώντας μαζί του.

Σαν άπλωνε τα χέρια του όλοι σώπαιναν, σαν χτυπούσε τις παλάμες όλοι ακολουθούσαν κρατώντας το ρυθμό.

Όντας μάρτυρας αυτού που συνέβαινε παρατήρησα πως από τη μια πλευρά, στις κερκίδες ακριβώς από πίσω από τον Cave βρίσκονταν ο ηθοποιός Γιάννης Στάνκογλου ο οποίος γεμάτος ενέργεια ούρλιαζε το κομμάτι ενώ στην αντίπερα όχθη, μια ηρωική μορφή με αγέρωχα μάτια αντίκριζε την έκσταση. Ήταν ο Ψαραντώνης, που -εκτός από φίλος του Nick Cave- έχει κληθεί να παίξει μαζί του σε συναυλίες του εξωτερικού καθώς επίσης είχαν συνεργαστεί για το soundtrack της ταινίας Loin Des Hommes που κυκλοφόρησε το 2015. Η γιορτή έκλεισε με τον Cave να ανεβάζει πολλά άτομα από το κοινό στη σκηνή ερμηνεύοντας μαζί του σε μια δυναμική συγκυρία το Stagger Lee και κλείνοντας συγκινητικά με το Push the Sky Away.

Το βράδυ της Πέμπτης γίναμε μάρτυρες ενός σπουδαίου live που είναι κομμάτι μιας περιοδείας-ορόσημο για τον Nick Cave. Όπως ο ίδιος έχει δηλώσει είναι σαν να «ανοίγει τα μάτια μετά από βαθύ σκοτάδι» αναφερόμενος βέβαια στην χρονική περίοδο μετά τον τραγικό θάνατο του υιού του. Ήταν ένα φορτισμένο συναισθηματικά γεγονός που μετά από κάποια φάση έπαψε να έχει τον τυπικό χαρακτήρα ενός live αλλά εξελίχθηκε σε ένα πνευματικό ερέθισμα. Ο Cave μας κάλεσε να θρηνήσουμε μαζί του, να ελπίσουμε, να γιορτάσουμε και στο τέλος να γίνουμε ένα με αυτόν. 

Τα κομμάτια που έπαιξαν είναι τα εξής:
1. Anthrocene
2. Jesus Alone
3. Magneto
4. Higgs Boson Blues
5. From Her to Eternity
6. Tupelo
7. Jubilee Street
8. The Ship Song
9. Into My Arms
10. Girl in Amber
11. I Need You
12. Red Right Hand
13. The Mercy Seat
14. Distant Sky
15. Skeleton Tree
Encore:
16. The Weeping Song
17. Stagger Lee
18. Push the Sky Away