Μετρ και Μαργαρίτα από την ομάδα «Κι όμως κινείται»

Το κείμενο που ακολουθεί, είναι ένα ετεροχρονισμένο «πήγαμε και είδαμε».

Έχω δει κι άλλες παραστάσεις τους, εξίσου δυνατές, όμως η συγκεκριμένη με άγγιξε ένα «τσίκι» παραπάνω. Κι επειδή, απ’ όσο γνωρίζω, θα επαναληφθεί, να πάτε, γιατί το ωραίο ξεκινάει από την αρχή.

Με την είσοδό σου στο χώρο, μεταφέρεσαι σε μια περίοδο σκοτεινή για την ανθρωπότητα που πέρασε μεν χρονολογικά, αλλά έχει αφήσει τα σημάδια της ριζωμένα στις ψυχές των ανθρώπων που την έζησαν. Με μια μουσική αποτελούμενη από ήχους και τριξίματα σε υποδέχονται φιγούρες περίεργες που σε κοιτούν καχύποπτα και κινούνται στο χώρο περιμένοντας να κάτσεις στη θέση σου. Σκηνικό κάπως ανατριχιαστικό που σε συνεπαίρνει και σε κάνει να χασκογελάς με τους διπλανούς σου για να ξεγελάσεις το μυαλό σου που γεννά συναισθήματα φόβου.

Αφού κάτσεις, όταν σβήσουν τα φώτα και η παράσταση ξεκινήσει επίσημα, η ομάδα «Κι όμως κινείται» αναλαμβάνει να σε εντυπωσιάσει προβάλλοντάς σου τις δυνατότητες του ανθρωπίνου σώματος. Οι περφόρμερ που ερμηνεύουν το έργο είναι ιδιαίτεροι και τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους, καταφέρνουν όμως και συνθέτουν ένα «όλο». Θα δεις ένα αιλουροειδές που μάλλον γεννήθηκε χωρίς αρθρώσεις, ένα καλοδουλεμένο ζευγάρι ακροβατών που θα σε αφήσει με το στόμα ορθάνοιχτο, έναν τρελό Αργεντίνο ακροβάτη που πρέπει να είναι εκπληκτικός μίμος (!), έναν καλικάντζαρο που σίγουρα έχει χιούμορ, και δυο γυναίκες δυνατές και εκφραστικές, που αν είσαι γυναίκα, σίγουρα θα θαυμάσεις.

Και για να μην περιγράψω ολόκληρη την παράσταση, θα κλείσω το κείμενο με μερικά γενικόλογα
Το τέλος ήταν γλυκό, ταξιδιάρικο, ανθρώπινο, κατευναστικό!
Τα κοστούμια ήταν υπέροχα!
Η μουσική εξαιρετική (όπως πάντα!)
Ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιούσαν τα σκηνικά (για όσους είδαν την παράσταση βλ. στρώμα και σανίδα) εφευρετικός.

Ίσως θα μου άρεσε να είναι λίγο πιο μικρή σε διάρκεια, για να μείνω με την αίσθηση του «θέλω κι άλλο!».

Θέλω σίγουρα να διαβάσω το ομώνυμο μυθιστόρημα, σημάδι επιτυχίας της παράστασης.

«Να σεργιανίζετε τη μέρα κάτω από τις βυσσινιές. Να φτιάξετε το νέο άνθρωπο. Όλα τελείωσαν και όλα τελειώνουν. Και σας, θα σας φιλήσω στο μέτωπο και όλα θα σας έρθουν όπως πρέπει. Ήρθε η ώρα να σας αφήσω»