«Ναπολέων» από τους bijoux de kant

«Ναπολέων» ή όταν η ποίηση συνάντησε το δοκίμιο. Τι θα έλεγαν αν ποτέ συναντιόνταν ο Ναπολέων Λαπαθιώτης με το Γιώργο Ιωάννου; Ο Γιάννης Σκουρλέτης με όχημα τα κείμενα των δύο δημιουργών στήνει ένα εικαστικό θέαμα πάνω στη δυστοπική αυτή συνάντηση.

Ένας άντρας σαν έμβρυο – το μόνο που φορά τα εσώρουχά του. Πάνω στη σκηνή ντύνεται. Και γίνεται ένας σοβαροφανής, σχεδόν συντηρητικός άντρας. Όμως μένει το βλέμμα ίδιο - δύο μεγάλα λυπημένα μάτια, τόσο εκφραστικά, που σε αφοπλίζουν.  Και κάπως έτσι ξεκινά το ταξίδι στο χρόνο και το χώρο. Από το κοτέτσι-σπίτι αποζητά την ομίχλη της Θεσσαλονίκης ενώ λίγο αργότερα βρίσκεται, έστω και νοητά, στη συμβολή των οδών Κουντουριώτου και Οικονόμου στα Εξάρχεια Αθηνών.

Ένα σκοτεινό δωμάτιο με πολύχρωμα λαμπιόνια που φωτίζουν φωτογραφίες γυμνών ανδρών και γαρύφαλλα να τις κοσμούν συνθέτουν το σύμπαν του ποιητή. Σε αυτό έρχεται να προστεθεί κι η φωνή της Μπέλλου. Μοιάζει η πλέον ταιριαστή για να συνοδεύσει τον ήρωα σε αυτό το νωχελικό ταξίδι της μνήμης.

Ο Αντώνης Γκρίτσης δεν ερμηνεύει απλώς ένα ρόλο. Είναι ο ρόλος. Σε ένα παιχνίδι διαρκούς εναλλαγής χαρακτήρων χτίζει με απαράμιλλη εκφραστικότητα την εύθραυστη προσωπικότητα του Λαπαθιώτη.

Μια παράσταση – ποίημα. Άλλωστε «από ‘να τίποτα γίνεται ο Παράδεισος».

Περισσότερες πληροφορίες εδώ