Ο Θείος Άρης είδε στο Rabbithole τη σκοτεινή «Γραμμή Σκιάς»

Αν αγαπάτε τον Πόε, τον Κόρτο Μαλτέζε και τον Καββαδία, τότε αυτή η παράσταση είναι για εσάς. Ένα από τα πιο «σκοτεινά» έργα που έχω δει, η παράσταση «Γραμμή Σκιάς» της Ομάδας Νοσταλγία που παίζεται στο θέατρο Rabbithole, βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Τζόζεφ Κόνραντ από το μακρινό 1916.  Αν μπορούσα να την συνοψίσω θα σας έλεγα την αποστροφή του Νίκου Καββαδία «σε τούτο το τρομαχτικό ταξίδι του χαμού». Η σκηνοθεσία του Γιώργου Σίμωνα, αποτελεί μια βαθιά συγκινητική και ατμοσφαιρική μεταφορά της νουβέλας του Κόνραντ.​

Το έργο αφηγείται την ιστορία ενός νεαρού ναυτικού που, στο μεταίχμιο μεταξύ νεότητας και ωριμότητας, αναλαμβάνει τη θέση του καπετάνιου σε ένα γέρικο πλοίο με πολλά προβλήματα. Το ταξίδι μετατρέπεται σε μια σκληρή δοκιμασία επιβίωσης, καθώς το πλήρωμα πλήττεται από ασθένειες και η άπνοια εντείνει την αίσθηση της απομόνωσης και του μυστηρίου. Επιπλέον, πλανιέται παντού η αίσθηση πως το σκαρί είναι στοιχειωμένο από τον προηγούμενο καπετάνιο. Πέρα από την αγωνιώδη ναυτική περιπέτεια, η ιστορία αποτελεί μια βαθιά εξερεύνηση της ενηλικίωσης, της αυτογνωσίας, της αλληλεγγύης και της ηγεσίας.​

Η σκηνοθετική προσέγγιση του Γιώργου Σίμωνα είναι εξαιρετικά στιβαρή και ευρηματική. Με κύρια γλώσσα την κίνηση των ηθοποιών, την αφήγηση, ήχους γλάρων και λαμαρίνων, εμμονικά μουσικά θέματα και ελάχιστες στιγμές μονολόγων-διαλόγων, η παράσταση αναδεικνύει τη μάχη του ανθρώπου με τη φύση αλλά κυρίως τη σύγκρουσή του με το εσωτερικό του σαράκι. Επίσης, η ιδέα των υπέρτιτλων σε οθόνη που συμπληρώνουν τους διαλόγους αντί της φυσικής φωνής, προσδίδει μια ελαφρώς απόκοσμη, ίσως και ονειρική διάσταση στην αφήγηση, ενισχύοντας την αίσθηση της απομόνωσης και της εσωτερικής αναζήτησης του πρωταγωνιστή.​

Η κινησιολογία, επιμελημένη από την Άννα Ανουσάκη, είναι εξαιρετική. Οι ηθοποιοί, μέσω του σωματικού θεάτρου, αποδίδουν με ακρίβεια και ευαισθησία τις ψυχολογικές και σωματικές δοκιμασίες των χαρακτήρων τους. Μεταδίδουν ακόμα και την υπνωτιστική κίνηση του πλοίου. Σαν αρχαίος χορός γύρω από τον τραγικό ήρωα, οι κινήσεις αποτυπώνουν την ένταση, την αγωνία και την ελπίδα που διαπερνά το πλήρωμα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού.​

Το σκηνικό περιβάλλον, σχεδιασμένο από τους Γιώργο Σίμωνα και τον Socos, είναι όσο αληθοφανές χρειάζεται και εντελώς ατμοσφαιρικό. Αναπαριστά με ποιητική ακρίβεια το αποδομημένο πλοίο, δημιουργώντας έναν χώρο που συνδυάζει τον ρεαλισμό με το συμβολισμό. Οι τρομακτικές «νεκρικές» μάσκες προσθέτουν μια στοιχειωτική διάσταση, ενισχύοντας την αίσθηση του μυστηρίου και της υπερβατικότητας που διαπνέει το έργο.​

Οι φωτισμοί των Γιώργου Βλαχονικολού και Ελεάννας Γιασεμή συμβάλλουν καθοριστικά στη δημιουργία της κατάλληλης ατμόσφαιρας. Με εναλλαγές φωτός και σκιάς, του χλωμού ήλιου με το φεγγάρι, αποτυπώνουν την εσωτερική πάλη των χαρακτήρων και την αβεβαιότητα του ταξιδιού, προσδίδοντας βάθος και ένταση στις σκηνές.​

Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι εξαιρετικές. Ο Γιάννης Λεάκος, ως καπετάνιος, αποδίδει με εσωτερικότητα και δύναμη την πορεία του χαρακτήρα του από την αμφιβολία στην αποφασιστικότητα. Οι Δημήτρης Ντάσκας, Γιώργος Τζαβάρας, Μιχάλης Ζαχαρίας, Γεωργία Σωτηριανάκου και Ιωάννα Σίσκου συμπληρώνουν το καστ με εξαιρετικές και συντονισμένες ερμηνείες, κάτι δύσκολο, καθώς ο λόγος απουσιάζει. Αποδίδουν όλοι, με ευαισθησία και βάθος, τις δοκιμασίες και τις ελπίδες του πληρώματος.​

Η μουσική σύνθεση ενισχύει το βάρος και το βάθος του έργου όπως και τα κοστούμια της Γκέλυς Γκότση που συμπληρώνουν το οπτικό σύνολο, περιγράφοντας την «ναυτικότητα» και την κατάσταση των χαρακτήρων με ωραία αισθητική.​

Συνολικά, η παράσταση «Η Γραμμή Σκιάς» στο Rabbithole είναι ένα εξαίσιο δείγμα σωματικού θεάτρου, καθηλωτικό, όχι εύκολο, όχι εύπεπτο. Η πορεία προς την αυτογνωσία περνάει μέσα από τις δυσκολίες, η ωριμότητα έρχεται όταν μπροστά μας ξεδιπλώνεται η φρίκη της ασθένειας, του θανάτου, ενός άγνωστου προορισμού. Το πέρασμα της σκιασμένης γραμμής είναι ζητούμενο, με ποιο τίμημα όμως;

Να το δω θείε; Να το δεις παιδί μου.

Tip: Μετά για απίστευτα burger στο Street Habit, Λεωνίδου 41 και Μαραθώνος. Η καλή τέχνη ανοίγει την όρεξη, ειδικοί λένε!

Πληροφορίες για την παράσταση:

Συντελεστές

Συγγραφέας: Τζόζεφ Κόνραντ | Μετάφραση: Ξενοφών Κομνηνός
Σκηνοθεσία / Διασκευή / Δραματουργική επεξεργασία: Γιώργος Σίμωνας
Μουσική Σύνθεση / Πιάνο: Τώνια Ράλλη (Here, Dragon) | Κινησιολογία / Βοηθός σκηνοθέτη / Βοηθός δραματουργού: Άννα Ανουσάκη
Ενδυματολογία: Γκέλη Γκότση (Grace Gely) | Σκηνογραφία: Γιώργος Σίμωνας, Socos
Φωτισμοί: Γιώργος Βλαχονικολός, Ελεάννα Γιασεμή | Ηχογραφήσεις / Sound Design: Γιάννης Σκανδάμης | Video / Mapping / Σχεδιασμός Υπέρτιτλων: Παναγιώτης Λαμπής
Φωτογραφίες: Μαρία Τούλτσα | Trailer: Γιώργος Βλαχονικολός | Γραφιστικά: Ηλίας Πανταλέων
Κατασκευή Σκηνικού: SICKMYDUCK.LAB | Υπέυθυνη Επικοινωνίας: Χρύσα Ματσαγκάνη
Φροντιστήριο / Βοηθοί Παραγωγής: Ηώς Αντωνοπούλου, Ιωάννα Μακαβέι
Τιμόνι πλώρης / καραβιού: Χλόη Α. | Παραγωγή: Ομάδα Νοσταλγία & Rabbithole

Ερμηνεία: Γιάννης Λεάκος, Δημήτρης Ντάσκας, Γιώργος Τζαβάρας, Μιχάλης Ζαχαρίας, Γεωργία Σωτηριανάκου, Ιωάννα Σίσκου