Είδαμε την εντυπωσιακή Persona των Elephas Tiliensis

Την Persona του Ι. Bergman επέλεξε να ανεβάσει φέτος η ομάδα Elephas Tiliensis. Η πλοκή γνωστή. Η διάσημη ηθοποιός Ελίζαμπεθ Βόγκλερ, η οποία ερμηνεύει την Ηλέκτρα στο θέατρο, ξαφνικά σταματά να μιλά. Ύστερα από συμβουλή του γιατρού της αποσύρεται σε ένα εξοχικό, με μόνη συντροφιά τη νοσοκόμα της Άλμα. Τα προβλήματα αναμενόμενα. Η σύμβαση της αφήγησης ορίζει πως σαν βάλεις δύο πρόσωπα μαζί σε ένα απομονωμένο μέρος, πυροδοτείς μια σειρά προβλημάτων ταυτότητας, ζήλειας, άγχους, ερωτισμού, τρόμου κτλ.

Εδώ όμως δεν έχουμε να κάνουμε με φιλμ και η επιτυχία της παράστασης είναι πως μετατρέπει τη φιλμική γλώσσα σε θεατρική. Αντί η παράσταση να εμφανιστεί στυλιζαρισμένη και δέσμια της κινηματογραφικής επιρροής της, αποκτά μια νέα δυναμική που εντυπώνεται στη ζωντανή σχέση των δύο ηθοποιών στη σκηνή και στην εκμετάλλευση της θεατρικής παράδοσης. «Τα υπόλοιπα είναι σιωπή», εξηγεί ο Άμλετ πριν πεθάνει, με ένα εκκωφαντικό «Τίποτα» κλείνει στην παράσταση η Ελίζαμπεθ Βόγκλερ. Η σιωπή σημαίνει κάτι, μπορεί -έστω- να είναι μια συνειδητή στάση, το τίποτα όμως είναι απόλυτο και εγκιβωτίζεται σε μια συνταρακτική αποτυχία. Και ίσως αυτό κάνει την Persona τραγική.

Το «Τίποτα» είναι «ναυαγισμός», είναι ένα δαιμονικό πεπρωμένο που καταπνίγει κάθε άλλη δύναμη. Πόσο δε όταν ζητούμενο εδώ είναι η ήττα ενός σύγχρονου «μέσου», το οποίο θεωρητικά μας βοηθά στον αγώνα «κατάκτησης» του εαυτού μας. Γιατί όλη η θεατρική παράσταση είναι στημένη σαν μια ανεπιτυχής συνεδρία. Η Άλμα μιλά, η Ελίζαμπεθ ακούει και σιωπά, ώσπου η Ελίζαμπεθ παρεμβαίνει άκαιρα, ψελλίζει κάτι, ψιθυρίζει,  και από αυτό το σημείο και έπειτα όλα πάνε κατά διαόλου.

Πρέπει να δοθούν συγχαρητήρια στη Δέσποινα Κούρτη και στη Βίκυ Κατσίκα για τις εξαιρετικές ερμηνείες τους. Η σκηνοθεσία κάνει θαύματα δημιουργώντας μια ασφυκτική ατμόσφαιρα, ενώ τόσο οι βιντεοπροβολές όσο και τα σκηνικά υποβοηθούν το ανοίκειο αίσθημα που προκαλείται.

Photos by Domniki Mitropoulou

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ