Room

Μέσα στο ίδιο έτος τρεις ταινίες ενεργοποιήθηκαν πάνω στον ίδιο σεναριακό άξονα: τον εγκλεισμό και την απομόνωση από τον «έξω» κόσμο με πρόσχημα την προστασία από την άγρια και βίαιη καθημερινότητα.

Πρόκειται για το «The Wolfpack» -που βρέθηκε και στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας-, τη γαλλο-βελγική ταινία «Η Ολοκαίνουρια Καινή Διαθήκη» που έκανε πρεμιέρα στις αίθουσες την προηγούμενη εβδομάδα και το «Room» το οποίο μετέφερε στη μεγάλη οθόνη το ομώνυμο best-seller της Emma Donoghue, μας κέντρισε το ενδιαφέρον και μας συγκίνησε αυτή την εβδομάδα, ώστε να σας το προτείνουμε.

Με ένα έξυπνο σενάριο και δύο εκπληκτικές ερμηνείες (Brie Larson, Jacob Trembly - αυτός ο νεαρός θα σας αφήσει με το στόμα ανοιχτό!), αποτυπώνεται με ακρίβεια το ψυχολογικό υπόβαθρο μίας γυναίκας που αποφασίζει να ζήσει, όσο πιο φυσιολογικά γίνεται, σε έναν κλεισμένο, αεροστεγώς, χώρο με ένα φινιστρίνι που «κοιτά» στον ουρανό. Το επιτυχημένο ντουέτο των πρωταγωνιστών ακροβατεί ανάμεσα στον φόβο και την ψυχική ισορροπία, συνυπάρχοντας με αυστηρούς κανόνες επικοινωνίας και αντίληψης του κόσμου,

Κλειστοί και ασφυκτικοί χώροι - που ο σκηνοθέτης μπόρεσε να διευθύνει τους ηθοποιούς του με μαεστρία και στην προκειμένη περίπτωση δύο άτομα και (για πολύ λίγο) τον μυστήριο απαγωγέα τους.

Όσοι έχουν ασχοληθεί με τις θεωρίες του «πατέρα της ψυχανάλυσης», Zίγκμουντ Φρόυντ, θα διαπιστώσουν ότι η βάση της εσωτερικής μας ισορροπίας είναι στις ρίζες της παιδικής μας ηλικίας. Η τελευταία σκηνή της ταινίας σφραγίζει την άποψη αυτή.

#Omiros