«Τα δέντρα ανθίζουν ακόμα»: Το πορτρέτο ενός ανθρώπου που φλέγεται

«Επιβίωνε κλέβοντας ψωμί ή κάνοντας δουλειές που εξαντλούσαν το πεινασμένο σώμα του, κι υποχρέωναν παρά το ακατάβλητο κουράγιο που χαροπάλευε στο στήθος του αδίκως να υποκλίνεται μπροστά στην εκμετάλλευση – καμπύλη επώδυνη για την οποία μετάνιωνε – και παρόλα αυτά, είχε στιγμές που δεν ντρεπόταν για την αδίστακτη απλότητα στην οποία ζούσε, που δεν είχε στο όνομα του τιποτένια υλικά ή φρικαλέα έπιπλα να διακοσμούν το καταφρονεμένο σπίτι του».

Αυτό το σημείωμα, γραμμένο από τον συγγραφέα και σκηνοθέτη της παράστασης Γιώργο Κατσή ή Τζούλιο, δίνει τον τόνο της παράστασης «Τα δέντρα ανθίζουν ακόμα» που παίζεται στο νεοσύστατο θέατρο «Ρεκτιφιέ» της Λεωφόρου Κωνσταντινουπόλεως 119 στον Βοτανικό κάθε Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη έως τις 24 Απριλίου.

Κι αυτό γιατί οι θραυσματικές σημειώσεις ενός ανθρώπου γραμμένες σε πρώτο πρόσωπο και οι οποίες αναφέρονται στην τέχνη, την οικογένεια και σε τελική ανάλυση στη ζωή αναδεικνύουν με τον πλέον εύγλωττο τρόπο τη σπουδαία και ανελέητη συνθήκη της ύπαρξης. Το σκηνικό απλό: Μερικά φύλλα, βιβλία, ένα μικρό σαλόνι, ένα κρανίο, χώμα, αρκούν να φτιάξουν το γόνιμο έδαφος πάνω στο οποίο σε διαρκή φρενίτιδα οι ηθοποιοί-υποκριτικά όπλα γίνονται τα μέλη του δέντρου εκείνου, ποιητικού και ταχυδύναμου που δίνει τους πιο πικρούς καρπούς του σε δημόσια θέα.

Δεν υπάρχει εδώ η έννοια της μεγάλης αφήγησης, των στημένων αριστοτεχνικά χαρακτήρων. Εδώ το κοντέρ κινείται γύρω από τη σχέση του ανθρώπου με το μυαλό του, τον πατέρα του, το σώμα του και τη φύση-ντεκόρ σκηνής και συγγραφικής απόδρασης η τελευταία. Σε αυτό το παραλήρημα ο Κατσής δεν φεύγει από τον στόχο του, δεν καταβάλεται από το άγχος, δεν χάνει τον σκοπό του να μας «τα πει» σχετικά με την σχέση καλλιτέχνη-θεατή και την σκεπτική ύλη που βρίσκεται σε μόνιμο πόλεμο με την κοινωνία. Αλλά και με τους παραδομένους στη σύμβαση ομότεχνους, αν κρίνουμε από τη δηλητηριώδη ειρωνεία που αποτυπώνεται στην σκηνή του σκηνοθέτη.

Είναι αυτής της κλίμακας η απόγνωση και η οργή, εκπεφρασμένη σε τέτοιο αρμονικό τέμπο από τον δεκαμελή θίασο, που δίνει νεύρο και ζωή στο έργο, «φτιάχνει» ψυχή ικανή να παρασύσει, να ακονίσει την προσοχή των θεατών που αποσβολωμένοι γίνονται μάρτυρες μιας γραφής υψηλής και αμάσητης ταυτόχρονα. Μιας γραφής που κατατίθεται σε ταχύτητα αντίστοιχη της διερώτησης που υπαγορεύει ο γεννήτορας και καθοδηγητής της παράστασης, αναφορικά με την ανάγκη κανείς να ασκηθεί με τη μέγιστη συνέπεια στο κάλεσμα της δημιουργίας.

Διατυπωτές αυτής της ψυχής οι ηθοποιοί του καλοκουρδισμένου θιάσου, που κινούνται στον ιδεώδη συντονισμό μιας συνθήκης απαιτητικής. Ξεχωρίζει εδώ ο Γιώργος Ορφανουδάκης, ζώσα ενεργειακή φωτιά, σε ρόλο άτυπα πρωταγωνιστικό αν σκεφτούμε τον σπονδυλωτό χαρακτήρα του έργου αλλά ουσιαστικός σε ό,τι αφορά την αρχική πυροδότηση μιας διαδικασίας βαθιά προσωπικής και ταυτόχρονα μιας υπόθεσης απόλυτα συλλογικής, που κατορθώνει να βάλει ένα καίριο ερώτημα γύρω από την ανάγκη να ειπωθούν τα πράγματα στα ίσα, απομυθοποιητικά και στην παρακμιακή τους διάσταση, σε μια αστυγραφία εν πλήρη κόντρα με τα δέντρα που ανθίζουν ακόμη. Σε απόλυτη αρμονία με αυτό το φορτίο βαδίζει μπρος μας το έργου του κατσή. Ίσως, γιατί έτσι σου δημιουργείται η εντύπωση πως μπορεί να υπάρξει χώρος για οξυγόνο.

Info:

«Τα δέντρα ανθίζουν ακόμα» του Τζούλιο

Φωτογραφίες: Αντώνης Χρήστου

Κάθε Δευτέρα – Τρίτη – Τετάρτη, 21:00

Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά

ΡΕΚΤΙΦΙΕ – Κέντρο Έρευνας Μικτών Παραστατικών Τεχνών Λεωφόρος Κωνσταντινουπόλεως 119, Αθήνα 104 47

Τηλέφωνο: 698 187 1669

Αγορά εισιτηρίων στο https://www.more.com/theater/ta-dentra-anthizoun-akoma/

15€ κανονικό, 12€ μειωμένο, 5€ ανέργων