THE WAY HOME (2002) | Jibeuro | Γιαγιά, τι τραβάς κι εσύ;!

Παιδιά. Γλυκά, μικρά, χαριτωμένα. Ποιος δεν τα συμπαθεί σωστά;

Αυτά σκεφτόμουν κι εγώ μέχρι που είδα το The Way Home, ταινία κορεάτικης παραγωγής του σκηνοθέτη Jeong-hyang Lee (A Reason To Live, Art Museum By The Zoo). Για να είμαι ειλικρινής, ποτέ δεν έχω αντιπαθήσει περισσότερο παιδάκι στα πρώτα πέντε λεπτά της ταινίας! Ρεσιτάλ ηθοποίας βέβαια έδινε ο μικρός Seung-ho Yoo στο ρόλο του Sang-woo. Η υπόθεση ήθελε τη μητέρα του Sang-woo, να αφήσει τον μικρό με τη γιαγιά του για κάποιες βδομάδες. Από την άνετη και καλομαθημένη ζωή του στη Σεούλ, ο Sang-woo βρέθηκε σε ένα μικρό σπιτάκι, κυριολεκτικά στα κατσάβραχα ενός απομονωμένου χωριού της Κορεάς, να μένει με τη μουγγή γιαγιά του! (Eul-boon Kim).

Από την πρώτη στιγμή που αντικρίζουν ο ένας τον άλλον, ο μικρός συμπεριφέρεται απαίσια απέναντί της, αλλά και καθ΄όλη τη διάρκεια παραμονής του εκεί, ενώ δεν σταματάει να την εκμεταλλεύεται και να τη ταλαιπωρεί. Σε αντίθεση με εκείνον, η ηλικιωμένη γυναίκα δεν παραπονιέται, του ικανοποιεί κάθε επιθυμία και παρ'όλο που δεν μιλάει προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί του.  

Μια αρκετά ίσως απλή ιδέα αποκαλύπτει μια σύνθετη ταινία, που μιλάει για τη γενναιοδωρία, την ανιδιοτελή αγάπη και την εξέφραση συναισθημάτων με τον πιο ανθρώπινο τρόπο! Συμμετέχουν, πέρα από τα δυο βασικά πρόσωπα, τα παιδιά της γειτονιάς, το τρελό βόδι, τα παπούτσια και φυσικά η κονσόλα gameboy, και όχι δεν είμαι παρανοϊκή. Επιπρόσθετα, η « ερασιτεχνική » σκηνοθεσία σε συνδιασμό με τη φυσική σινεματογραφία και την ενδιαφέρουσα περίεργη μουσική ενδύουν την ταινία.

Τη συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους σας, καθώς θα γελάσετε, θα νευριάσετε και σίγουρα θα αρπάξετε χαρτομάντηλα προς το τέλος. Αξίξει όμως και με το παραπάνω. Μια ταινία, όπως ειπώθηκε και στους τίτλους τέλους, αφιερωμένη σε όλες τις γιαγιάδες!