Θεόδωρος Κουρεντζής + MusicAeterna | Η συγκλονιστική εκτέλεση της Συμφωνίας Ν.9 του Μπετόβεν

Ήταν ξεκάθαρο. Το Σαββατόβραδο, ο Θεόδωρος Κουρεντζής και οι μουσικοί του, ανέβηκαν στη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών με σκοπό να μας αποπλανήσουν. Αποφασιστικά κι ασύστολα. Να μας κάνουν να αφήσουμε πίσω ό,τι ξέραμε για την «Ενάτη Συμφωνία» ξανασυστήνοντάς την με τρόπο συναρπαστικό!

Με αφορμή τα γενέθλιά του (24/2), ο ξεχωριστός αυτός αρχιμουσικός, το ορχηστρικό σύνολο και η xορωδία MusicAeterna, ανανέωσαν το ραντεβού τους με το ελληνικό κοινό για δύο συναυλίες (19-20/2), που, για μια ακόμη φορά, έγιναν sold out μέσα σε λίγες ώρες.

Η θρυλική Συμφωνία Ν.9 (σε ρε ελάσσονα, έργο 125) του Λούντβιχ Βαν Μπετόβεν, ξεκινά κάπως παράδοξα: θυμίζει διαδικασία χορδίσματος μουσικών οργάνων που κορυφώνεται απότομα σε ένα εντυπωσιακό κρεσέντο. Ήδη από τις εναρκτήριες νότες του πρώτου μέρους (Allegro ma non troppo, un poco maestoso) νιώσαμε μια ιδιαίτερη ενέργεια. Μπροστά μας, ένας αδιαπραγμάτευτος Θεόδωρος Κουρεντζής, διήυθυνε με σαφήνεια και σιγουριά, τους μουσικούς  -πολλοί εκ των οποίων έπαιζαν όρθιοι-  που αφοσιωμένοι, "κρέμονταν" από κάθε κίνηση, έκφραση ή βλέμμα του. Μαζί τους κι εμείς. 

Το δεύτερο μέρος (Molto vivace) - προσωπικό all time αγαπημένο - δεν ήθελα να τελειώσει ποτέ! Το έχω ακούσει τόσες φορές που πίστευα πως το γνώριζα καλά. Όμως, στον απόηχο της τελευταίας νότας στράφηκα έκπληκτη στην παρέα μου λέγοντας «τι έγινε τώρα; τι ακούσαμε;». Εναλλακτικά, καινούρια φρασαρίσματα, νέα μουσικά σχήματα, τολμηροί τονισμοί, αιφνιδίασαν τα αυτιά και το μυαλό, προκαλώντας τη φαντασία να στήσει άλλες εικόνες και διαφορετικές ιστορίες.

Στο τρίτο μέρος (Adagio molto e cantabile) -συγχώρεσέ με, αγαπητέ Μπετόβεν- συνήθως βαριέμαι λιγάκι. Αυτήν τη φορά όμως όχι. Απόλαυσα κάθε λεπτό. Κύλισε ήρεμα, τρυφερά, λυρικά, σαν περίπατος στην εξοχή. Σε απάτητα μονοπάτια και με ανοιχτό ορίζοντα μπροστά. Ιδανική προετοιμασία για το συγκλονιστικό φινάλε.

Στο τέταρτο μέρος (Presto. Allegro assai. Φρήντριχ Σίλλερ: «Ωδή στη Χαρά»), συμβαίνει το εξής υπέροχο. Ο Μπετόβεν επανέρχεται σε μουσικά θέματα των προηγούμενων μερών. Σαν να παλεύει με τη σύνθεσή του: αναζητά πώς στο καλό θα την ολοκληρώσει. Πώς θα καταφέρει να δαμάσει το θηρίο που δημιούργησε. Δοκιμάζει με το καλό, μετά με το άγριο. Τίποτα. Η μάχη μοιάζει άνιση. Μέχρι που ακούγεται ταπεινά ένα τσέλο. Στη συγκινητική προσέγγιση του Κουρεντζή, στο πιο ψιθυριστό pianississimo που έχω ακούσει ποτέ. Μια, μαγική, συνωμοτική στιγμή που κρατήσαμε την ανάσα, ώστε να μπορέσουμε να αφουγκραστούμε τη μικρή, απλή μελωδία -το θέμα της «Ωδής στη χαρά»- που έμοιαζε να έρχεται από κάπου μακριά και βαθιά σαν προσευχή.

Αυτό ήταν. Το αγαπημένο μοτίβο μοιράστηκε σε μεγαλύτερες ομάδες οργάνων, σε φωνές και ηχοχρώματα. Τράνεψε. Οι στίχοι του Friedrich Schiller ζωντάνεψαν στο χώρο. Ο ψίθυρος έγινε αεράκι και μετά σίφουνας που παρέσυρε τα πάντα και τους πάντες. Χορωδοί, μουσικοί, σολίστ, μαέστρος και κοινό σε έκσταση! Ούτε χώρος, ούτε χρόνος. Μόνο συγκίνηση. Μια άνευ όρων παράδοση στην ασυγκράτητη, σαρωτική, λυτρωτική δύναμη της μουσικής.

Ο Θεόδωρος Κουρεντζής, που τα τελευταία χρόνια ζει κι εργάζεται στη Ρωσία, συγκαταλέγεται στους τολμηρούς μαέστρους. Δεν αρκείται στο ασφαλές, το συμβατικό, το κατοχυρωμένο. Ακούει, κατανοεί, ερμηνεύει και μεταδίδει τη μουσική με τρόπο εντελώς προσωπικό και το υποστηρίζει παθιασμένα. Προσωπικά, όχι μόνο με πείθει αλλά και μου ταιριάζει. Προκαλεί το μουσικό μου αισθητήριο δημιουργώντας νέες διαστάσεις στα μουσικά έργα. Ανοίγει παράθυρα, προτείνει διαδρομές, γκρεμίζει, στήνει, κρατά ζωντανή την τέχνη του και την εξελίσσει. Διευθύνει με όλο του το είναι. Βιώνει τη μουσική στο πετσί του. Εμπνέει!

Δεν είναι τυχαίο πως η ορχήστρα και η χορωδία που καθοδηγεί, αποτελούνται από κορυφαίους μουσικούς που τον εμπιστεύονται και τον ακολουθούν πιστά. Σφιχτοδεμένα, δουλεμένα, αψεγάδιστα μουσικά σύνολα με στιβαρό ήχο, άποψη και συναίσθημα, που μαζί του χαίρονται να αντιμετωπίζουν κάθε μουσικό έργο σαν πρόσκληση σε νέους «τόπους» που περιμένουν να ανακαλυφθούν. 

Δεν θυμάμαι να έχω χειροκροτήσει τόση ώρα, τόσο θερμά και με τόση συγκίνηση σε κάποια άλλη συναυλία κλασικής μουσικής. Για λίγα λεπτά, ήμασταν σιωπηλοί, ανίκανοι να εκφράσουμε με άλλο τρόπο αυτό που βιώσαμε. Μόνο κοιταζόμαστε με νόημα: είχαμε γίνει κοινωνοί μιας εμβληματικής, συναυλιακής εμπειρίας. Μιας ιερής γιορτής της μουσικής και της ζωής.
____________________________________________________________________________________________

Tο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και η MusicAeterna, σε συνεργασία με τo ARTE, την Unitel και το ZDF, εξασφάλισαν τη μετάδοση σε streaming στις 24 Φεβρουαρίου – ημέρα γενεθλίων του πολυβραβευμένου Θεόδωρου Κουρεντζή – της «Ενάτης Συμφωνίας» του Λούντβιχ Βαν Μπετόβεν, η οποία παρουσιάστηκε ζωντανά στην Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης, από τις ιστοσελίδες του Mεγάρου Μουσικής Αθηνών και του γαλλογερμανικού τηλεοπτικού σταθμού ARTE Concert.

Έτσι, όσοι δεν πρόλαβαν να προμηθευτούν τα εισιτήριά τους για τις δύο sold-out εμφανίσεις του διεθνώς περιζήτητου αρχιμουσικού στην Αθήνα έχουν τώρα την ευκαιρία να απολαύσουν online τη συναρπαστική ερμηνεία του, σε μια μαγνητοσκόπηση που θα διατίθεται δωρεάν στους διαδικτυακούς θεατές, σε ολόκληρη την Ευρώπη, για 90 ημέρες μετά την ψηφιακή της πρεμιέρα.

Δωρεάν streaming: Η συναυλία στο Μέγαρο.
ΕΝΑΡΞΗ ΠΡΟΒΟΛΗΣ Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2022, 22:00 
Διαθέσιμο μέχρι 20/5/2022, ΕΔΩ.

Επίσης, η μαγική ερμηνεία της «Συμφωνίας αρ. 9» του Λούντβιχ Βαν Μπετόβεν από την Ορχήστρα και Χορωδία MusicAeterna υπό τον Θεόδωρο Κουρεντζή, αλλά και τους σολίστ Birgitte Christensen (σοπράνο), Sophie Harmsen (άλτο), Benjamin Bruns (τενόρος) και Johannes Kammler (μπάσος), θα ηχογραφηθεί και θα κυκλοφορήσει από τη Sony Classical, τεχνικό κλιμάκιο της οποίας ήρθε στην Αθήνα ειδικά για τον σκοπό αυτό.