Τι είδαμε τις πρώτες 4 ημέρες στο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου

Corbo
Το Κεμπέκ ζει το δικό του Μάη στον Καναδά του '60, όπως η ανήσυχη νεολαία του Παρισιού το '68. Η ανατροπή της καταπίεσης και της αδικίας που ασκούν οι προνομιούχοι του καπιταλιστικού συστήματος γίνεται όλο και πιο βίαιη, όμως σιωπηλά επικίνδυνη, σε ένα κόσμο που δεν διαφέρει και τόσο από τον σημερινό. Κλασικό κλισέ διαλόγων σεναρίου περί ιδεολογίας και μύησης νέων ανθρώπων στην μεγάλη προσπάθεια της ανατροπής, που θέλει να αξιοποιήσει (ή να εκμεταλλευτεί;) την εφηβική αθωότητά τους. Αξίζει να αναφερθούμε στην αγωνία που ασκεί το σενάριο στον θεατή βλέποντας εφήβους να επεξεργάζονται ωρολογιακές βόμβες. Τέτοιες σκηνές, άλλωστε, δεν απέχουν και πολύ από αυτά που διαδραματίζονται στο παρόν που διανύουμε.

Fair Play
Πράγα, πριν την κατάρρευση του κομμουνισμού και ο πρωταθλητισμός για τους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι ο διάδρομος για την δόξα του καθεστώτος της τότε Ανατολικής Ευρώπης απέναντι στον εχθρικό καπιταλιστικό δυτικό κόσμο. Στους αθλητές αυτή η σκέψη προσφέρει την ελπίδα για τη φυγή στον παράδεισο της Δύσης. Οι μεν πρώτοι “καθεστωτικοί” για να το πετύχουν θυσιάζουν το αθλητικό πνεύμα και την αθλητική ιδέα στο να παραχωρήσουν αναβολικά απαγορευμένα φάρμακα στους αθλητές τους και οι δε αθλητές πληρώνουν το ανάλογο τίμημα για το όνειρο της φυγής τους (background των χρυσών μεταλλίων των Ολυμπιακών Αγώνων κατά την διάρκεια του Ψύχρου Πολέμου).

Δική σας σε λίγο
Ίσως η πιο ενδιαφέρουσα από τις 9 ταινίες που παρακολουθήσαμε στο 4ήμερο. Έξυπνο σενάριο, που διαχειρίζεται το πολυπολιτισμικό ζήτημα στην σύγχρονη Ευρωπαϊκή κοινωνία με πολύ ρεαλιστικό τρόπο και ξεγυμνώνει με αριστοφανικούς χαρακτήρες την κατάρρευση και των 2 εκπροσώπων του δήθεν δυτικού και ανατολικού πολιτισμού. Η πρωταγωνίστρια Vimala Pons θα σας μείνει αξέχαστη για τον απίθανο αυτό ρόλο.

Γλυκιά απόδραση
Όπου και να πας, όπου και να φύγεις αν είναι ο στόχος σου απλά να σκοτώσεις την μονοτονία της καθημερινότητάς σου δεν είναι ανάγκη να αναπτύξεις κάθε μέρα και διαφορετικό είδος hobby ή shopping therapy. Η φυγή από τα καθημερινά δεν είναι μόνο μια περιπέτεια με ένα καγιάκ, η φυγή αν την θέλεις πραγματικά είναι μέσα σου και εκεί που ζεις και εργάζεσαι, αρκεί να ξέρεις να χειρίζεσαι πιο ρεαλιστικά την φαντασία σου και να την μοιράζεσαι με αυτούς που σε αγαπάνε και αγαπάς.

Ο βασιλιάς μου
Η πολυσυζητημένη ταινία που άνοιξε και την πρεμιέρα του Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου, πέρα από την πολύ καλή πρωταγωνίστρια Emmanuelle Bercot σε έναν καταπληκτικό ρόλο και τον εξαιρετικό Vincent Cassel δίπλα της δε μας εξέπληξε σεναριακά και μας «κούρασε» λόγω της μεγάλης της διάρκειας. Τα εύσημα στους πρωταγωνιστές.

Λευκοί Ιππότες
Θα μπορούσε να είναι μια ταινία ντοκιμαντέρ για την δράση των Μ.Κ.Ο. στην Αφρική και όχι μόνο. Η αιώνια ερώτηση που τίθεται “Αξίζει έστω για να σωθεί μόνο μια ανθρώπινη ζωή, να στήνεται μια διαπλοκή με οικονομικά συμφέροντα (κρατών- χορηγών) επιτηδείων και ένας ολόκληρος μηχανισμός διαφθοράς;”. Οι μόνοι που μπορούν να απαντήσουν και που έχουν το δικαίωμα να απαντήσουν είναι οι αγνοί ήρωες εθελοντές που θυσιάζουν την ίδια τους την ζωή στον βωμό του ανθρωπισμού τους.

Πέθανα μα έχω φίλους
Κωμικοτραγικό, γαλλικό ροκ, φιγούρες που με τον τυχαίο θάνατο του τραγουδιστή του συγκροτήματος ανακαλύπτουν ότι πολλά δεν ξέρουν για τον συνάδελφο τους με αποτέλεσμα να βγουν πολλά στην φόρα και για τους ίδιους. Ένας θάνατος φέρνει μια κάθαρση συνειδήσεων και ψυχών και όλα αυτά γυρισμένα με πολύ χαριτωμένο στυλ που ξετυλίγεται ευχάριστα με πανέξυπνες ατάκες που σατιρίζουν την εσωστρέφεια των δήθεν σταρ.

*Στα πλαίσια του αφιερώματος “Το βιβλίο στην οθόνη” στο φεστιβάλ, αξίζει να αναφέρω τα αριστουργήματα της Γαλλίας: η “Σιωπή της θάλασσας” του Jean-Pierre Melville, “Το ημερολόγιο ενός εφημερίου” του Robert Bresson, αλλά και το μεγάλο σε διάρκεια των 240 λεπτων αριστουργημα “Η ωραία καβγατζού” του Jacques Rivette.

Το φεστιβάλ Γαλλόφωνο Κινηματογράφου συνεχίζεται έως και την Τετάρτη 13/4. 
Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ.