Είδαμε το «Τσεκούρι από κόκκαλο»
2016-07-25
Δύο καλοκαίρια πίσω, απολαύσαμε και πάλι σε θερινό κινηματογράφο ένα εκπληκτικό και διαφορετικό από τα συνηθισμένα western, το «The Homesman» με τον Tommy Lee Jones. Τότε ήταν που νιώσαμε πως αυτό το είδος, ίσως τελικά να δένει με έναν παράδοξο τρόπο πολύ αρμονικά με το σκηνικό του θερινού στο κέντρο της Αθήνας.
Η αίσθηση που μας άφησε το «Τσεκούρι από κόκκαλο» επιβεβαίωσε τα παραπάνω: σε μια όαση βραδινής απόδρασης, deja vu συναισθηματα από ένα ιδιαίτερο western με πρωταγωνιστές, αυτή τη φορά, τον Kurt Russell και τον Patrick Wilson.
Η βαρύτητα στη σκηνοθεσία. Κρατήστε το όνομα S. Craig Zahler στη μνήμη σας -είμαστε σίγουροι πως θα το συναντήσουμε πολύ συχνά στο μέλλον. Ο νέος και ταλαντούχος σκηνοθέτης έχει, ήδη, αποσπάσει πολλές καλές κριτικές και βραβεία από διάφορα ανεξάρτητα φεστιβάλ και σε αυτή την ταινία βρίσκει την ευκαιρία να μας αποδείξει πως γνωρίζει πολύ καλά να κρατά τον θεατή σε «αναμμένα κάρβουνα», να κόβει την ανάσα και, τελικά, να χτίζει μία κλειστοφοβική ιστορία στο άγριο και μοναχικό τοπίο της Δύσης.
Το σενάριο βασίζεται στον αμείλικτο αλληλοσπαραγμό μεταξύ Ινδιάνων και Αμερικανών υπηκόων.
Αυτό που το διαφοροποιεί από τις άλλες ταινίες με το ίδιο θέμα, είναι η τοποθέτησή του: εδώ οι Ινδιάνοι είναι μια φυλή κανιβάλων που οργανώνουν επιδρομές και αρπάζουν όχι μόνο ζώα και τρόφιμα, αλλά και ανθρώπους.
Αυτή την ακραία μορφή βίας επέλεξε ο Zahler για να παραλληλίσει με όλα αυτά που παρακολουθούμε καθημερινά πλέον στους τηλεοπτικούς δέκτες μας και στο διαδίκτυο.
Μια φαινομενικά αγγελικά πλασμένη κομητεία δέχεται βάναυση επίθεση από τους «άγριους»...
Το κοινό της μεγάλης οθόνης του δικού μας θερινού, τουλάχιστον, φάνηκε να σοκάρεται. Το ερώτημα που άμεσα μας γεννήθηκε, είναι το πώς μπορεί μια ταινία να μας σοκάρει μεγαλόφωνα, ενώ στην πραγματικότητα που ζούμε, πολύ πιο βάναυση στην ουσία της, με έντονα ερωτήματα για το ποια τελικά είναι η πηγή όλης αυτής της βίας· αρμόζει μια σιωπηλή αποδοχή...
Αν προτείνουμε την ταινία; Ναι, να τη δείτε. Η διαπίστωση, πέραν της ευφυούς σκηνοθεσίας και των άρτιων ερμηνειών, είναι πως οι εποχές που διαδέχονται η μία την άλλη στην ουσία τους είναι ίδιες: το μίσος και η λαγνεία του ανθρώπου για την αγριότητα ανακυκλώνονται, αυτό που αλλάζει είναι το χαρτί περιτυλίγματος.
