Η Εύα Μανιδάκη, σκηνογράφος της παράστασης «Νέκυια», μιλάει στο debop.gr

Η Εύα Μανιδάκη σκηνογράφος της παράστασης «Νέκυια», που θ' ανέβει στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού μαζί με  με το Θίασο του National No Theatre of Tokyo, μιλάει στο debop.gr.

Τι σε ενέπνευσε από τη ραψωδία λ ;
Η Οδύσσεια είναι ένα από τα σημαντικότερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Στη ραψωδία λ, η συνάντηση του ζωντανού ανθρώπου με το «αλλού», στην προκειμένη περίπτωση το θάνατο, είναι πάντα ένα τοπίο ανεξερεύνητο. 

Μια φράση από την παράσταση που κράτησες;
«Το σκοτάδι είναι παρόν, το σκοτάδι είναι παρόν, στη χώρα των νεκρών κατευθύνομαι...[...] Μόλις τον είδα, πόνεσα, κι όπως του μίλησα, τα λόγια μου πέταξαν σαν πουλιά».

Πού στηρίχτηκες, τι σε βοήθησε;
Στηρίχτηκα στην πραγματικότητα του κειμένου, την πραγματικότητα του θεάτρου της Επιδαύρου και φυσικά στο λεξιλόγιο του θεάτρου Νο. 

Ποιες ήταν οι δυσκολίες που αντιμετώπισες;
Η ένταξη ενός θεάτρου, που έχει τόσο στενή σχέση με την παράδοση, όσο το θέατρο Νο σε ένα χώρο τόσο ιδιαίτερο, όσο το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. 
 

Ποια είναι η θέση της μουσικής-ρυθμού στην παράσταση;

Η μουσική και η μουσικότητα του κειμένου γίνονται ένα. Το θέατρο Νοέχει χαρακτηριστεί ως «Ιαπωνική Όπερα».

Τι πήρες από τη συνεργασία με τους Ιάπωνες;
Η συνάντηση με την Ιαπωνία είναι μία, χωρίς τέλος, ανασκαφή!

Ποια ήταν τα κοινά στοιχεία με την αρχαία τραγωδία;

*Καθαρά ποιητική μορφή και δομή  με σαφείς αποστάσεις από τον ρεαλισμό 

*Αφηγηματικότητα, πίσω από την εξωτερικά κοινή μορφολογία και των δυο: πρόκειται για  δραματικά ποιήματα και καθόλου θεατρικά έργα.

*Η αρχαία καταγωγή ,η  ηλικία και των δυο ( πάνω από 1000 χρόνια για το ΝΟ, πάνω από 2500  χρόνια η Οδύσσεια ) - ένα αποτύπωμα της βαθειάς ανθρώπινης γνώσης και εμπειρίας με  αυστηρούς αισθητικούς κώδικες.

*Η χρήση και η παρουσία του Χορού.

*Αφαίρεση και μινιμαλισμός , δυο εσωτερικές προϋποθέσεις και για τα δυο

*Η αναπόδραστη σχέση τους με τη μουσική - και τα δυο “τραγουδιούνται”,

  (και τα δυο είναι στην ουσία τους ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ).

*Και τα δυο έχουν σημαδέψει - και συνεχίζουν αδιάκοπα να επηρεάζουν βαθειά - την δυτική και  την ανατολική Τέχνη και δημιουργία.”

Όπως αναφέρει και στο σημείωμα του προγράμματος ο σκηνοθέτης, Μιχαήλ Μαρμαρινός.

Πώς ήταν η πρεμιέρα στο Τόκυο;
Η πρεμιέρα στην Ιαπωνία ήταν απόλυτα συγκινητική!!!! Θεωρώ ότι είναι μια σημαντική στιγμή για το θέατρο Νο αλλά και για την Ελλάδα, ότι το κείμενο της «Νέκυια» μπήκε στο ρεπερτόριο του θεάτρου.

Πώς ήταν η συνεργασία με το Μιχαήλ Μαρμαρινό;
Η συνεργασία με τον Μιχαήλ, ήταν και είναι ένα ανοιχτό κανάλι…

Αρχιτεκτονική ή σκηνογραφία;
Όλα είναι Αρχιτεκτονική.

Επόμενα όνειρα;
Να είμαι ξυπνητή απέναντι στα συμβάντα!

Eυχαριστώ πολύ.