Abovo και 4Frontal: από το Bob Festival στο deBόp.gr

Οι Abovo και οι 4Frontal συναντώνται στο φετινό Bob Theatre Festival και το αποτέλεσμα είναι, όπως αναμένεται, ξεκαρδιστικά και απελπιστικά εξαιρετικό! Οι δυο ομάδες ενώνονται σε μία -ουσιαστικά- και πέντε σκηνοθέτες καθοδηγούν δέκα ηθοποιούς, στο έργο του Alessandro Boffa «Είσαι ένα κτήνος, Βίσκοβιτς». Το deBόp τρύπωσε στην πρόβα τους και «έκλεψε» μερικές στιγμές αλλά και κάποιες δηλώσεις από τους πέντε σκηνοθέτες. Απολαύστε τους και δείτε τη δουλειά τους, δε θα χάσετε!

Είσαι ένα Κτήνος, Βίσκοβιτς - AbOvo & 4Frontal

Ο Βίσκοβιτς είναι ένα ερμαφρόδιτο σαλιγκάρι, ένα μυρμήγκι-αυτοκράτορας, ένας σκαραβαίος με τεράστια περιουσία, ένας σκορπιός που σπέρνει τον τρόμο στην άγρια δύση και πολλά πολλά άλλα. Οι ξεκαρδιστικές του μεταμορφώσεις τον μπλέκουν σε απίστευτες περιπέτειες και μας θυμίζουν την ταπεινή πραγματικότητα της ανθρώπινης φύσης: τελικά είμαστε όλοι μικροσκοπικα φοβισμένα ζώα που προσπαθούμε να επιβιώσουμε ανάμεσα σε άλλα μικροσκοπικά φοβισμένα ζώα. Οι AbOvo και οι 4Frontal ενώνουν για πρώτη φορά τις δυνάμεις τους ειδικά για το φετινό Bob Theatre Festival. Πέντε σκηνοθέτες και δέκα ηθοποιοί παρουσιάζουν αυτή την ομαδική παράσταση, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Alessandro Boffa.

Σκηνοθεσία: Γιώργος Αγγελόπουλος, Σταύρος Γιαννουλάδης, Θανάσης Ζερίτης, Γιάννης Σαρακατσάνης, Πάνος Τοψίδης. Ερμηνεύουν: Σταύρος Γιαννουλάδης, Θανάσης Ζερίτης, Βάσω Καβαλιεράτου, Ελένη Κουτσιούμπα, Χάρης Κρεμμύδας, Νεφέλη Μαϊστράλη, Μαρία Μπαλούτσου, Αλεξάνδρα Ούστα, Γιάννης Σαρακατσάνης, Πάνος Τοψίδης, Σωσώ Χατζημανώλη 

Για τη συνεργασία των δυο ομάδων. Πως προέκυψε:

Σαρακατσάνης Γιάννης: Εμείς (Abovo), σαν παλαιότερη ομάδα και οικοδεσπότες του φεστιβάλ, τους καλέσαμε. Τα παιδιά τα γνωρίσαμε στο Bob, ξέραμε τη δουλειά τους και την ύπαρξη της ομάδας, καθώς είχαν έρθει και στο Scratch. Τους παρακολουθούσαμε· είναι πάρα πολύ δραστήριοι, έκαναν τρεις-τέσσερις παραστάσεις το χρόνο, είναι πολλοί, έκαναν ωραίες παραστάσεις (ανάμεσά τους και «ο Μουνής», που θεωρώ ότι ξεχώρισε από τις νεανικές δουλειές και προχώρησε και περισσότερο) και έτσι τους γνωρίσαμε σιγά-σιγά. Έχουν παίξει σε τρία συνεχόμενα Bob festival. Είναι πολύ καλά παιδιά όλοι τους, συνεργάσιμοι, βλέπουν τη δουλειά με την ίδια ματιά, όπως είναι και η δική μας· με γενναιοδωρία και όρεξη. Πιο πολύ χαίρονται το παιχνίδι παρά το αποτέλεσμα. Κι επειδή εμείς «γερνάμε» σαν ομάδα και γεννάμε κιόλας, άρα λιγοστεύουμε, σκεφτήκαμε ότι αν θέλουμε το Bob να πάει παρακάτω, έπρεπε να φέρουμε κι άλλο κόσμο. Έτσι, «στρατολογήσαμε» τα παιδιά, μια απόφαση που θεωρούμε πολύ σωστή.

Λίγα λόγια για το έργο:

Ζερίτης Θανάσης: Αφού λοιπόν μας κάλεσαν τα παιδιά για το φεστιβάλ,σκεφτήκαμε να το γιορτάσουμε και να κάνουμε μια παράσταση. Προτείναμε αυτό το έργο, που είναι ένα μυθιστόρημα του Alessandro Boffa κι έχει ξανανέβει στην Ελλάδα πριν περίπου δέκα χρόνια. Μας αρέσε πολύ και βρήκαμε ότι έχει κοινά σημεία και με εμάς και με τους Abovo, είναι κάτι ανάμεσα στις δύο ομάδες. Ένα έργο που θα μπορούσαμε να το έχουμε επιλέξει κι εμείς και εκείνοι. Κάπως έτσι, χωριστήκαμε σε ομάδες και προσπάθησαμε να κάνουμε μια παράσταση με όσο περισσότερη συνεργασία γίνεται. Να μας σκηνοθετήσουν, να τους σκηνοθετήσουμε, να αλληλοσυμπληρωθούμε γενικά.

Σαρακατσάνης Γιάννης: Χωριστήκαμε σε ομάδες με πέντε σκηνοθέτες, πολλοί από εμάς παίζουν σε δυο κομμάτια ο καθένας, και ο καθένας διάλεξε από ένα διήγημα, εκτός από το Θανάση που αντί για ένα μεγάλο διάλεξε τρία μικρότερα. Ξεκινήσαμε λοιπόν να δουλεύουμε παράλληλα τα κομμάτια μας, χωρίς να έχει ο ένας εποπτεία του τι κάνει ο άλλος. Επειδή, όμως, παίζαμε ο ένας στο κομμάτι του άλλου, η όλη διαδικασία λειτούργησε σαν συγκοινωνούντα δοχεία. Το φτιάχνουμε σιγα-σιγά και τώρα βλέπουμε κι εμείς τι ακριβώς λέει η παράσταση, πώς προσεγγίζει τα πράγματα και ποιο είναι το επίπεδο του χιούμορ και της σοβαρότητάς της.

Τι αναποδιές μπορεί να προκύψουν σε ένα φεστιβάλ;

Σαρακατσάνης Γιάννης: Έχει τύχει να μεταφέρουμε όλο το φεστιβάλ δυο εβδομάδες μετά λόγω εκλογών, έχει τύχει να έχουμε φιλοξενούμενους Άγγλους ηθοποιούς, οι οποίοι δε μπορούσαν να αλλάξουν εισιτήριο και εν τέλει, έπαιξαν εκτός φεστιβάλ στην έναρξη του. Μας έχει τύχει να χάσουμε μια ημέρα λόγω γενικής απεργίας, να παίξουμε χωρίς μετρό, χωρίς ρεύμα ή σε απεργία βενζινοπωλών, χωρίς ταξί, αλλά ποτέ χωρίς κόσμο! (γέλια)

Αγγελόπουλος Γιώργος: Όλες οι ιστορίες με ζώα είναι στην ιστορία της ανθρωπότητας είναι μια αντακλάση του τι κάνουν οι άνθρωποι. Αυτό το έργο δεν αποτελεί εξαίρεση, οπότε είναι ένας κώδικας που οι άνθρωποι τον ξέρουν, τον παρακολουθούν και καταλαβαίνουν αμέσως ότι το σκαθάρι είναι άνθρωπος, όπως ο σκορπιός κτλ. Αυτό που για εμάς, εννοώ για τον κάθε ένα σκηνοθέτη από εμάς, που διαλέξαμε και τα κείμενα, σημασία είχε ποιο ανθρώπινο χαρακτηριστικό ενδιέφερε τον καθένα περισσότερο. Ας πούμε εμένα που δε με ενδιαφέρει καθόλου ο έρωτας, πήρα ένα κείμενο που δεν έχει καθόλου έρωτα μέσα (γέλια). Κάθε κομμάτι από το έργο βάζει ένα τουβλάκι στο ψηφιδωτό που είναι η ζωή και, επειδή δεν είναι πολύ σαφείς οι συνδέσεις, ακόμα και η ροή από το ένα κομμάτι στο άλλο, δεν έχει απαραίτητα σφιχτή αφηγηματική λειτουργία, νομίζω το αφήνει τελείως στο θεατή, ο οποίος κάνει μια περισσότερο συναισθηματική διαδρομή. Περνάει καλά, γελάει κι ενδεχομένως να του μείνει και κάτι, να βγάλει κάποιο συμπέρασμα και ακόμη καλύτερα να έρθει μετά να μας το πει.

Σαρακατσάνης Γιάννης: Είναι και in progress φυσικά, είναι διακριτοί οι αρμοί αλλά και οι ραφές της παράστασης, τις οποίες δε θα κρύψουμε, ίσως τις αναδείξουμε κιόλας. Και πιθανόν να παραμείνει πάντα έτσι σε περίπτωση που συνεχιστεί η παράσταση, όπως ακριβώς είναι και οι άνθρωποι, ατελείς κι ανολοκλήρωτοι που λέει και το έργο.

 

Εσύ ποιο κομμάτι διάλεξες και γιατί;

Γιαννουλάδης Σταύρος: Εγώ διάλεξα τους Σκορπιούς, γιατί οι σκορπιοί έχουν κάτι ιδιαίτερο. Είναι πιο επίκαιροι από ποτέ γιατί έχουν αυτό το κάτι που μας λείπει. Να αποδεχτούμε τον εαυτό μας όπως είναι, έχουν ένα πρωτόγονο πάθος μέσα τους, ξεφεύγουν από τη νόρμα, από το φυσιολογικό, κάτι που δεν το καταλαβαίνουμε ακριβώς, αλλά και το καταλαβαίνουμε πάρα πολύ, οπότε νομίζω για αυτό τους επέλεξα. Είναι βέβαια και πολύ ωραίο κείμενο το συγκεκριμμένο και έχει μια αίσθηση φαρ-ουεστ, μια αισθητική που μ' αρέσει. Επιπλέον, ο Γιάννης που κάνει το σκορπιό, τον ενσαρκώνει τόσο καλά, που εμένα αυτό μου αρκεί.

Τοψίδης Πάνος: Εγώ έκανα τα σαλιγκάρια, αφού ήταν το κείμενο που εμένα με είχε αγγίξει περισσότερο σαν αναγνώστη, γιατί αφορά στη διαφορετικότητα, στην αποδοχή της και στο πως όταν καταφέρεις να αποδεχτείς και να αγκαλιάσεις ό,τι στοιχείο έχεις, καλό ή κακό, ταυτόχρονα γίνεσαι καλύτερος. Είτε σε αποδέχονται οι άλλοι είτε όχι. 

Την επιμέλεια των σκηνικών και των κουστουμιών έχει η Γεωργία Μπούρδα και ο Γιώργος Αντωνόπουλος βοήθησε πολύ στα φώτα. Επίσης, γράψαμε μουσική και τραγούδια πρωτότυπα για την παράσταση και υπάρχουν και διασκευές τραγουδιών.

Ευχαριστούμε πολύ τους Abovo και τους 4Frontal για τη συνέντευξη και σας προτείνουμε ανεπιφύλακτα να δείτε αυτή τη δουλειά. Πρόκειται για ένα έργο ξεκαρδιστικό και ταυτόχρονα τόσο αιχμηρό και αληθινό, που σε συγκλονίζει. Χιούμορ, μαύρο χιούμορ, με γκροτέσκα σημεία και στιγμές βαθιά ανθρώπινες. Μια δουλειά αντάξια των προσδοκιών μας και των φοβερών και ταλαντούχων ανθρώπων που την απαρτίζουν:

Bob Theatre Festival στο Bios, Τρίτη 10/5 και Πέμπτη 12/5 στις 21:15

Ευχαριστώ πολύ τη Σοφία για τις φωτογραφίες και τα βίντεο!