Αφιέρωμα 40 χρόνια Magic de Spell: Φίλοι, παλιά μέλη και οι guest της βραδιάς μιλάνε στο deBόp

Όταν ήμουν έφηβη και ήθελα -έστω νοερά- να γκρεμίσω τους τοίχους του δωματίου μου και να αλωνίσω τον κόσμο, είχα βρει καταφύγιο στην ποίηση και στην μουσική. Όταν αυτά συνδυάζονται, περιπλέκονται και αλληλοτροφοδοτούνται, το πράγμα γίνεται μαγικό. Μία από τις μπάντες που στο μυαλό και την καρδιά μου το έχουν πετύχει είναι οι Magic de Spell! Φτάσαμε στις 2 Νοεμβρίου του 2019 λοιπόν να γιορτάζουν σαράντα χρόνια πορείας και εγώ να απευθύνομαι σε παλιά μέλη/φίλους/συνοδοιπόρους τους για εκείνους. Ιδού το αποτέλεσμα:

Τι σημαίνει για εσάς προσωπικά Magic de Spell όταν ακούτε τη φράση αυτή μετά από 40 χρόνια πια;

Γιώργος Ψωμόπουλος (φίλος και manager των Magic 1995-2005): Χαίρομαι που τα «παιδιά» είναι ακόμη 40 ετών…!!! Στην πρώτη ενηλικίωση!!! Παρόλα αυτά χαίρομαι που μετά από 40 χρόνια έχουν ωριμάσει μουσικά, αισθητικά, ιδεολογικά και έχουν υψηλότερες και ποιοτικότερες επιλογές και δημιουργίες. Δεν μου το δείχνουνε αυτό πάντοτε όταν πίνουμε καφέ στα Εξάρχεια αλλά είμαι αρκετά συγκαταβατικός και δείχνω κατανόηση. Δεν έχω να πω κάτι για τα παλιά καθότι είναι τετριμμένα καθόσον συζητάμε ως τεθλιμμένοι συγγενείς πλέον για το παρόν και το μέλλον της ελληνικής μουσικής του ροκ και της χώρας…!!! Εκείνο που με χαροποιεί βεβαίως ιδιαίτερα είναι ότι ακόμη συγκλίνουμε ως προς την εναλλακτική ματιά στα πράγματα και διατηρούμε κατ’ εξαίρεση μια ανατρεπτική ματιά…!!!

Νίκος Μαϊντάς (μέλος στους Magic 1991-2004): Στους magic de spell μπήκα σε πολύ νεαρή ηλικία και έμεινα μέχρι την πρώτη μου ωριμότητα. Αυτό από μόνο του σημαίνει ότι άρχισα ουσιαστικά να γνωρίζω την ζωή μέσα από αυτό το ταξίδι μέσα από τη δημιουργία, τα ταξίδια, τους φίλους, τις δυσκολίες και όλο όσα μπορούν να σου προσφέρουν αυτές οι εμπειρίες. Ουσιαστικά θα αποτελεί πάντα μέρος της ζωής μου και 2η οικογένεια. Για μένα η έννοια συγκρότημα είναι απόλυτη ταυτισμένη με τους magic για αυτό ποτέ δεν προσχώρησα σε άλλη μπάντα και κυκλοφόρησα μόνο προσωπικές δουλειές.

Θανάσης Σκαρλάτος (μέλος στους Magic 1982-1984): Το όνομα Magic de Spell σημαίνει για μένα μια ολόκληρη ζωή. Έγινα μέλος των Magic de Spell στα 18 μου, το 1982, παίζοντας συνθεσάιζερ αλλά και συνθέτοντας τραγούδια. Η σύνδεσή μου με το γκρουπ όμως ουσιαστικά ξεκινά στα 15 μου. Ο αδελφός μου Γιώργος ήταν ιδρυτικό μέλος των Magic de Spell και έτσι παρακολούθησα όλη την πορεία του γκρουπ από το 1979, από τον καιρό που έκανε στο Μπραχάμι σε ένα υπόγειο τις πρώτες πρόβες του με τον Θοδωρή Βλαχάκη στα ντραμς, τον Γιώργο Σκαρλάτο στο μπάσο, τον Μάκη Κόκο στην κιθάρα και τραγουδιστή τον φοβερό Αλέξη Κυριακάκη και μπορώ να πω πως ήμουν ο πρώτος φανατικός οπαδός του συγκροτήματος παρακολουθώντας όχι μόνο κάθε εμφάνιση, ακόμα και εκτός Αθήνας, αλλά και τις πρόβες του. Ήδη στα 17 μου, πριν ξεκινήσω δηλαδή να παίζω στους Magic de Spell, είχα συνθέσει το Brainwash και το (And) the Butned Puppet που βρίσκονται στον πρώτο αγγλόφωνο δίσκο τους «A BODY IN A SNARE» και ζούσα με το όνειρο να συμμετέχω και ‘γω στο συγκρότημα. Ήταν συνεπώς μεγάλη ευλογία, που καθόρισε ολόκληρη την υπόλοιπη ζωή μας: σε τόσο νεαρή ηλικία να έχουμε την ευκαιρία για μια φοβερή καλλιτεχνική διέξοδο ξεδιπλώνοντας με αυτοπεποίθηση το ταλέντο μας, γράφοντας τη δική μας μουσική και παρουσιάζοντάς την σε συναυλίες και στη δισκογραφία.

Γιώργος Σκαρλάτος (Ιδρυτικό μέλος στους Magic 1980-1992 και 1998): Όταν πριν 40 χρόνια (άκου 40... σαν ψέμα ακούγεται !.. γέλια) φυσικά δεν σκεπτόμασταν τι διάρκεια θα έχει. Όμως ξέραμε πως κάναμε κάτι με πολύ πάθος και ένταση. Όλα ξεκίνησαν από μια αγγελία, όπου η λέξη κλειδί ήταν η δημιουργία ενός «ερασιτεχνικού» συγκροτήματος. Αυτή η αγάπη για την μουσική, αλλά και η καλή παρέα που δημιουργήθηκε ήταν τα απαραίτητα συστατικά για να μιλάμε σήμερα για τους Magic de Spell. Φυσικά δεν πήγαιναν πάντα όλα καλά, αλλά η βάση ήταν αυτή.  Και ψυχολογικά αν θες δεν έχω απομακρυνθεί ποτέ από την μπάντα, αφού μας συνδέει μεγάλη φιλία. Άλλωστε ακόμα και στα χρόνια που λείπω έχουμε συνεργαστεί σε τόσες όμορφες δουλειές, όπως οι μουσικές του «Gala» ή του «Πρόγονε πίθηκε εσύ τι λες» ή τραγούδια όπως η «Αλήθεια» ή το «Τίποτα». Έτσι, το ότι θα συμμετάσχω στην γιορτή των 40 χρόνων με τη νέα μου μπάντα ART Telepaths (αλλά και προσωπικά), είναι μια ιδιαίτερη και ευχάριστα αναμενόμενη στιγμή και δείχνει ότι όλοι είμαστε σταθεροί στις επιλογές μας για το μέλλον.

Ηλίας Μωραΐτης (φωτογράφος): Οι Magic de Spell είναι ένα ροκ συγκρότημα, αντιπροσωπευτικό της ελληνικής σκηνής, που έχει δώσει και δίνει κάποια από τα καλύτερα ροκ τραγούδια στη σκηνή αυτή. Αποδεικνύουν πως όταν αγαπάς και υπηρετείς κάτι με συνέπεια τότε ο χρόνος και σε δικαιώνει και σε εδραιώνει. Τα τραγούδια τους παραμένουν πάντα επίκαιρα και διαχρονικά. Αυτό και μόνο καταγράφει την αξία του συγκροτήματος. Είναι το συγκρότημα - συνδετικός κρίκος, παλαιότερων και νεότερων με κοινή αναφορά τη ροκ μουσική. Οι Magic de Spell είναι εξαιρετικοί καλλιτέχνες και φίλοι και θεωρώ τυχερό τον εαυτό μου που δίνονται οι ευκαιρίες να συνεργάζομαι μαζί τους και να αποτυπώνω φωτογραφικά τις συναυλιακές τους στιγμές και όχι μόνο.

Οδυσσέας Γαλανάκης (Απροσάρμοστοι): Πολύ καλοί φίλοι πρώτα απ΄ όλα και άριστοι μουσικοί, αλλά και μια μεγάλη μπάντα που έχει σκάψει και συνεχίζει, το βαθύ της αποτύπωμα στο δρόμο του ροκ.

***Όλες οι φωτογραφίες είναι παραχώρηση του Ηλία Μωραΐτη - Elias Moraitis Photography - ElMo PhotoArt.

Ποιο τραγούδι των Magic de Spell θα θέλατε να είχατε γράψει/ερμηνεύσει εσείς και γιατί;

Γρηγόρης Κλιούμης (Υπόγεια Ρεύματα): Θα έλεγα της Γώγου το εμένα οι φίλοι μου! Αλλά για την ίντριγκα θα πω «Τέρμα το διάλειμμα»...

Νάντια Πυθαρά (Least Concern): Θαυμάζοντας ένα έργο σπάνια έχω σκεφτεί πως θα ήθελα να το είχα γράψει εγώ. Συνήθως με κατακλύζει μια βαθιά ανακούφιση κι ικανοποίηση, μια υπαρξιακή χαρά που αυτό υπάρχει, σαν να το έχω παρέα, και θαυμάζω το momemtum της δημιουργίας, την πνευματική κράση του καλλιτέχνη να το καταθέτει στη διάθεση των λοιπών συνειδήσεων προσθέτοντας κάτι στη μουσική κληρονομιά. Αυτό το θαυμασμό έχω νιώσει για το Σαράγεβο, θυμάμαι έφηβη να μην το χορταίνω· τώρα πια θαυμάζω τον πολιτικό του λόγο τον δοσμένο σε μια γλώσσα απλή και γι' αυτό οξεία. Το αντιλαμβάνομαι σαν ένα σύγχρονο εμβατήριο-μανιφέστο, για την πιο φυσική ανθρώπινη αξία κι αξίωση, αυτήν της ειρήνης, που χρησιμοποιεί με ευφυΐα εργαλεία που απαντώνται στον πόλεμο και στην προπαγάνδα, μόνο για να τα καταργήσει. 

Tommie Bouzianis (Astrodot, Παρθενογένεσις): Σίγουρα θα ήθελα να έχω γράψει το «Sarajevo», το οποίο έχει μια ιδιαίτερη και ξεχωριστή μελώδια. Επίσης μου αρέσει η ενορχήστρωσή του όπως φυσικά και τα lyrics και το θέμα στο οποίο αναφέρονται. Από την πλευρά μου τώρα τελευταία - και λόγω της 40χρονης φιλίας μου με τον εκπληκτικό Θοδωρή Βλαχάκη - εμπνεύστηκα μια... Xιτσκοκική διασκευή αυτού του τραγουδιού μόνο με κιθάρα. Θα την ακούσετε στο Κύτταρο μαζί με το θρυλικό «Passengers». Το 2009 οι Magic έκαναν μια πολύ έξυπνη  διασκευή σε αυτό το track βαφτίζοντάς το: «Μαυρη Γατα». Περιέχεται στο άλμπουμ «Ο.Κ. Πατέρα», πράγμα που παραμένει πολύ τιμητικό για εμενα.                  

Οδυσσέας Γαλανάκης (Απροσάρμοστοι): Το Σαράγεβο θα έλεγα με σχετική βεβαιότητα, γιατί υπάρχουν κι άλλα.                                           

Μια αγαπημένη σας ιστορία που έχει ως αφορμή και αφετηρία τους Magic de Spell ή κάποιο/α τραγούδι/α τους;

Γρηγόρης Κλιούμης (Υπόγεια Ρεύματα): Οι αγαπημένες μου ιστορίες είναι αυτές που μας λέει ο Βλαχάκης όταν βρισκόμαστε, δεν θα διανοηθώ να τον ανταγωνιστώ!!!

Νάντια Πυθαρά (Least Concern): Για να συνδέσω την πρώτη ερώτηση με τη δεύτερη, θα έλεγα πως διασκευάζει κανείς κομμάτια στα οποία αναγνωρίζει τη δυνατότητα προέκτασης και το στοιχείο της διαχρονικότητας, κομμάτια στα οποία με κάποιον τρόπο θέλει να μετέχει. Ξεκινώντας τη διασκευή του Σαράγεβο θέλαμε να μπούμε σ' αυτό τον κόσμο, όπου ο πόλεμος κι η βία ως έννοιες κι επιλογές δεν ταυτίζονται με γεωγραφικές συντεταγμένες, ούτε με εποχές, έτσι που αν ανταλλάξουμε το "Σαράγεβο" με το "Συρία", θα μιλάμε ακριβώς για το ίδιο πράγμα. Γραμμένο σε μια εποχή όπου το "το είπε η τηλεόραση" έκανε νόημα, ενώ θα ακουγόταν σήμερα ξεπερασμένο, στο Σαράγεβο φιλοξενείται το μοντέλο που εξυπηρετούν τα social media δύο δεκαετίες αργότερα με ακριβώς τον ίδιο τρόπο. Η αφύπνιση της συνείδησης είναι εντελώς προσωπική υπόθεση - και προϋποθέτει να την διακρίνει κανείς από κρατικούς και οικονομικούς μηχανισμούς. Αφορμή για τη γνωριμία μας με τους Magic De Spell στάθηκε ο art director μας, και κοινός μας συνεργάτης Ηλίας Τσαλδάρης, ο οποίος έβαλε μια μέρα τη διασκευή του κομματιού στον Θοδωρή Βλαχάκη και τον Γιώργο Αρχοντάκη, ώστε να το παίξουμε με τη συγκατάθεσή τους το καλοκαίρι στο River Party Nestorio. Δεν μπορούσαμε πραγματικά να φανταστούμε πώς θα τους φανεί. Τελικά, η αγγλόφωνη αυτή διασκευή του Σαράγεβο θα κυκλοφορήσει το 2020 με τίτλο Syria σε μια σύμπραξη Least Concern και Magic De Spell, έχοντας τώρα την τιμή και τη χαρά να συμμετέχουμε στη μεγάλη συναυλία τους για τα 40 Χρόνια Magic De Spell στο Κύτταρο. 

Δημήτρης Μητσοτάκης (Ενδελέχεια): Μου έχει μείνει αξέχαστη μια συναυλία με τους Μagic de Spell το καλοκαίρι του 1996 (ίσως να ήταν και το '95) στο Κηποθέατρο της Νίκαιας. Ήταν η πρώτη φορά που παίζαμε μαζί. Εμείς βρισκόμασταν, με τους Ενδελέχεια, στο ξεκίνημα και ήμασταν αρκετά τρακαρισμένοι και κλεισμένοι στον εαυτό μας. Παίζαμε τα τραγούδια μας χωρίς καμιά περαιτέρω διάθεση για επικοινωνία με τον κόσμο. Όταν βγήκαν στη σκηνή οι, έμπειροι τότε, Μagic, άρχισε η παράσταση. Ήταν ένα επαγγελματικού επιπέδου σώου και παράλληλα ένα μάθημα για μένα για το τι σημαίνει ζωντανή εμφάνιση, παρ' όλες τις διαφορές που μπορεί να υπήρχαν στο μουσικό μας περιβάλλον. Πριν και μετά τη συναυλία ήταν οι φίλοι μας, τα παιδιά της πλατείας. Την ώρα όμως της συναυλίας ήταν όλοι τους performer.

Tommie Bouzianis (Astrodot, Παρθενογένεσις): Στα τέλη του 1980 ο Θοδωρής ερχόταν στο θρυλικό «Paranoid club» και μ' έβλεπε στα σχεδόν καθημερινά live των Παρθενογένεσις. Έβλεπα στα μάτια του ότι θα άφηνε εποχή στη Rock μουσική. Τον έψησα λοιπόν να πιάσει δυο μπαγκέτες και ν' αρχίσει να κοπανάει! Ήδη είχε μελετήσει το  δικό μας Χρήστο Στολίγκα οπότε ξεκίνησε με ..Flyin' start! Έτσι κι έγινε. Σύντομα φτιάξαμε και ένα side project τους «Εmfasis Unit» μαζί με το Γιώργο Βολουδάκη στο μπάσο. Ο Τάσος Ψαλτάκης γούσταρε πολύ και μας έγραφε στο Μουσικό Εξπρές. Επειδή όμως ήμουν ανήσυχο νιάτο τότε, κι είχα βλέψεις προς τις αυθεντικές πηγές του Rock n' Roll, άφησα πίσω μου την Αθήνα και εγκαταστάθηκα στο Λονδίνο όπου παρέμεινα επί 19 χρόνια. Εκεί πλέον «ψήθηκα» για τα καλά ως κιθαρίστας και vocalιστας. Είδα και  έπαιξα τα πάντα όλα. Ο Θοδωρής βέβαια συνέχισε την ακάθεκτη από τότε πορεία του φτιάχνοντας τους Magic De Spell, οι οποίοι καλά κρατούν και έχουν προσφέρει τα μέγιστα στον τόπο με ατέλειωτες συναυλίες, δίσκους και διαχρονικά τραγούδια!

Frank Panx (φωνή και στιχουργός στους Panx Romana και τους Αδερφοφάδες): Ήταν μια ελεύθερη συναυλία από τις πολλές που έχουν συμμετάσχει οι Magic De Spell & οι Panx Romana στην Κυψέλη, την ποιο πολύχρωμη και πολυπολιτισμική γειτονιά, το Brixton της Αθήνας. Στις 26/6/2010 στα πλαίσια της παγκόσμιας ημέρας κατά των ναρκωτικών σε συνεργασία με το θεραπευτικό πρόγραμμα ΚΕΘΕΑ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ, στήσαμε μια γιορτή με χρώμα και μουσική καθαρή από ουσίες στο δρόμο με σύνθημα «Χρέος μας…. είναι η ζωή». Η οδός Τήνου έκλεισε από το ύψος της Πατησίων μέχρι την Δροσοπούλου, όπου στεγάζεται το Κέντρο Υποδοχής και Επανένταξης του ΚΕΘΕΑ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ. Εκτός της συναυλίας υπήρχαν και πολλά παράλληλα δρώμενα θεατρικά παιγνίδια, ακροβατικά, ζογκλέρ, εκθέσεις, αναρρίχηση σε κτήρια και πολλά άλλα. Στη σκηνή μπροστά είχαν συγκεντρωθεί κυρίως ντόπιοι και μετανάστες από πίσω. Ήταν πολύ όμορφη η στιγμή όταν μέλη και από τις δύο μπάντες προσκάλεσαν τους μετανάστες να έρθουν μπροστά και με αυτό τον τρόπο να ενωθεί και να επικοινωνήσει ένα πολύχρωμο πλήθος ανθρώπων από κάθε ήπειρο και μέρος του κόσμου. Το ΚΕΘΕΑ εκτός από την τεράστια προσφορά του στην φροντίδα των χρηστών, ήταν και είναι πάντα ανοιχτό σε ιδιαίτερες εκδηλώσεις γεμάτες ζωή και γι’ αυτούς τους λόγους το στηρίζουμε τον αγώνα του κατά της προτεινόμενης Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου, με την οποία καταλύεται, το αυτοδιοίκητο του ΚΕΘΕΑ. Είναι σημαντική η διατήρηση του ΚΕΘΕΑ ελεύθερου για το δικαίωμα στη δωρεάν, εθελοντική, στεγνή (χωρίς υποκατάστατα και φάρμακα) απεξάρτηση.

Πόσο «μαγικό» είναι να βρίσκονται οι μπάντες και τα άτομα μετά από 40 χρόνια κοινής και παράλληλης πορείας στην ίδια σκηνή την ίδια νύχτα;

Δημήτρης Μητσοτάκης (Ενδελέχεια): Είναι χαρά και δικαίωση. Είναι ο αγώνας και η επιμονή να κρατάς ζωντανό κάτι που αγαπάς με όλη σου την ψυχή. Είναι στάση ζωής. Είναι η ουσία της αληθινής μουσικής και του τραγουδιού που στέκεται αλληλέγγυο σε κάθε κατατρεγμένο, σε κάθε αδικημένο και κόντρα στην καθεστηκυία τάξη των «καθωσπρέπει». Είναι η απόδειξη πως η μουσική είναι μια παντοτινή έφηβη που μας κλείνει προκλητικά το μάτι χαμογελώντας.

Ένα αξέχαστο στιγμιότυπο από συναυλία των Magic de Spell;

Γιώργος Ψωμόπουλος (φίλος και manager των Magic 1995-2005): Αν η μνήμη μου δεν διαρρηγνύει τα ιμάτιά της το καλύτερο στιγμιότυπο για μένα ήταν η απουσία μου από τις συναυλίες τους. Επαναλαμβανόμενα στιγμιότυπα δε ήταν να τους μαζέψω έγκαιρα για αναχώρηση στα sound check και ακόμη χειρότερο η ανακατωσούρα έως να συντονιστούν εκεί. Βέβαια αξέχαστη ήταν κάθε συναυλία σε όλο το τελετουργικό της από το κλείσιμο, την οργάνωση και την εκτέλεση κάθε παραγωγής μέχρι και την «εξόφληση». Κάθε συναυλία είχε την δική της αλλόκοτη περιπέτεια από καιρούς, καταιγίδες, ατυχήματα, φλερτ κ.λπ.

Νίκος Μαϊντάς (μέλος στους Magic 1991-2004): Τα στιγμιότυπα είναι πάρα πολλά και περιέχουν όλων των ειδών τα συναισθήματα. Οι πιο ευχάριστες στιγμές είναι συνήθως όταν έχει πρόσφατα κυκλοφορήσει κάποια δουλειά και ανακαλύπτεις ότι ο κόσμος τα γνωρίζει ενώ πριν από λίγο ήταν στο στούντιο... Πάντως δύσκολη στιγμή ήταν όταν σε κάποια συναυλία κατέρρευσε ο βαρύς φωτισμός λόγω καιρικών συνθηκών και από καθαρή τύχη αποφύγαμε τα χειρότερα.

Θανάσης Σκαρλάτος (μέλος στους Magic 1982-1984): Την αξέχαστη ατμόσφαιρα που είχαν οι εμφανίσεις μας στο θρυλικό κλαμπ Σοφίτα στην Πλάκα, που ήταν ένας χώρος που πέρασαν σχεδόν όλα τα συγκροτήματα του πανκ και του New Wave στις αρχές τις δεκαετίας του΄80. Την φοβερή εμφάνισή μας το 1982 στο κατάμεστο Σπόρτινγκ στο τριήμερο με Birthday Party, New Order, όπου εμείς ανοίξαμε το set των Fall αυτή τη σπουδαία βρετανική ροκ μπάντα. Οι Metro Decay είχαν ανοίξει τους Birthday Party με τον Nick Cave, ενώ τους New Order άνοιξαν οι FMQ, το σχήμα που είχε προκύψει από τη διάλυση των Παρθενογένεσις. Την πολύ πετυχημένη βραδιά το 1984 στο θέατρο «Ακάδημος», το οποίο κυριολεκτικά πλημμύρισε από κόσμο, στη ζωντανή παρουσίαση του δεύτερου αγγλόφωνου άλμπουμ «KISS THE MIRROR». Και τέλος την επεισοδιακή εμφάνιση των Magic de Spell στη φοιτητική εστία Ζωγράφου το 1981 μπροστά σε 700 φοιτητές, ως ακροατής εγώ βέβαια τότε, όπου κατά τη διάρκεια μιας πολύ προκλητικής για τα δεδομένα της εποχής εμφάνισής τους, που οι κλασικοί ροκάδες δεν μπόρεσαν να αντέξουν, εξελίχθηκε σε πυγμαχικό αγώνα μεταξύ των φαν του παλιού και του νέου ροκ.

Χρήστος Καλογράνης (Γυμνά Καλώδια): Δεν θα ξεχάσω, πριν πάρα πολλά χρόνια, όταν οι δρόμοι μας διασταυρώθηκαν στο After Dark. Το μέρος αυτό ήταν για όλους μας μέρος συνάντησης. Ήταν μια φανταστική συναυλία, και ο πρώτος που γνώρισα από τα παιδιά ήταν ο Γιώργος. Η Ντέπη Χατζηκαμπάνη με γνώρισε στον Γιώργο. Εντυπωσιάστηκα από το πόσο καλοί άνθρωποι ήταν και από το πόσο φιλόξενη ήταν η αύρα τους. Και ξέρεις, για εμένα ήταν πολύ μεγάλο πράγμα αυτό. Συναντούσα τους ήρωες μου, τους ανθρώπους που είχαν στολίσει όλοι μου την ζωή με μουσικές.

Γιώργος Σκαρλάτος (Ιδρυτικό μέλος στους Magic 1980-1992 και 1998): Κάποτε στις αρχές των ‘80s είχαμε συμμετάσχει σε ένα φεστιβάλ στο Άκτιο της Πρέβεζας, μια όμορη φάση, που αργότερα χαρακτηρίστηκε και σαν το ελληνικό Woodstock. Πριν το τρίτο τραγούδι που ήταν το Religion Uber Alles, ανεβαίνει στην σκηνή ένα πανκοπρεπές παλληκάρι από τα Γιάννενα, και μας ζητάει ευγενικά το μικρόφωνο. Και λέει: «Αυτό το τραγούδι αφιερώνεται σ’ όλα τα πανκιά των Ιωαννίνων!». Τότε, συνηθίζει να το λέει ο Θοδωρής αυτό, αλλά ας το πω κι εγώ μια φορά, έπαιζα μπάσο χρησιμοποιώντας αντί για πένα, ένα μεγάλο κέρμα, το παλιό δεκάρικο. Άρχισα λοιπόν να παίζω την εισαγωγή του τραγουδιού που είχε μπάσο, πολύ παθιασμένα και στα πρώτα μέτρα όλοι ακούσαμε ένα βουητό στην σκηνή, αφού παίζοντας είχα κόψει (για άλλη μια φορά) την χαμηλή χορδή του μπάσου!  Κι έτσι έβγαλα το υπόλοιπο set με τρεις χορδές!  Όμορφα ήταν!

Ηλίας Μωραΐτης (φωτογράφος): Κάθε συναυλία των Magic de Spell προσφέρει ιδιαίτερες στιγμές. Κοινός παρανομαστής όλων αυτών είναι η αστείρευτη ενέργεια της μπάντας πάνω στο stage και η άσβεστη αγάπη του κόσμου. Αυτή η διάδραση κάνει την κάθε συναυλία τους ξεχωριστή και αξέχαστη. Σίγουρα θα ζήσουμε πολλές τέτοιες στιγμές και στις 2 του Νοέμβρη, στα 40χρονα μίας μπάντας που παραμένει πάντα δημιουργική κ ανανεωτική.

Ποιο στίχο των Magic de Spell θα μας λέγατε τώρα, σε ποιο σημείο της πόλης και γιατί;

Frank Panx (φωνή και στιχουργός στους Panx Romana και τους Αδερφοφάδες): Μοιάζει με εξομολόγηση για συγχώρεση η μικρή ιστορία που θα σας πω. Θα επέστρεφα λοιπόν τον χρόνο πίσω στον Σεπτέμβριο του 1980 στο σκοτεινό υπόγειο «Rock Club Tiffany’s» στην Πλάκα όταν οι Magic έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση. Τότε ήταν που η συμμορία των πανκ της Αθήνας πήγε να τους ακούσει μεταξύ των οποίων και εγώ. Θυμάμαι πως λόγω της απόλυτης πανκ ιδεολογίας και αισθητικής που είχαμε αναπτύξει έκανα αυστηρή παρατήρηση στον Θοδωρή Βλαχάκη, το ντράμερ, γιατί κάποιος από τους Magic είχε μακριά μαλλιά. Ακούγεται χαζό και ίσως είναι, αλλά υπήρχε λόγος. Ήταν μια εποχή που οι μαλλιάδες, οι κλασσικοί ροκάδες της εποχής, και οι ινδιάνοι πανκ είχαν ξεθάψει τα τσεκούρια του πολέμου με αποτέλεσμα σοβαρές συμπλοκές σε δρόμους και συναυλίες. Αν λοιπόν είχα τα σημερινά μυαλά εκείνη την εποχή του ’80 θα τους έλεγα «αδέλφια χαιρόμαστε πολύ και σας ευχαριστούμε που υπάρχετε. Η φυλή των μαύρων πουλιών έχει αποστολή να φτιάχνει δρόμους και να ενώνει ανθρώπινες ερήμους σαν αντισώματα στα σκοτεινά χρόνια που θα έρθουν. Εμένα τα’ αδέλφια μου είναι μαύρα παντοτινά πουλιά, Εμένα οι αδερφές μου είναι σύρματα ηλεκτρισμένα, Τ’ αδέλφια μου είναι μαύρα πουλιά και σύρματα στο λαιμό του συστήματος, στα χέρια της μαυροψυχιάς. Αυτά είναι τα παντοτινά αδέλφια μου…

Χρήστος Καλογράνης (Γυμνά Καλώδια): Κρατάω τον στίχο «και από θρεφτάρι στο μαντρί, καλύτερα με συγκινεί να γίνω εγώ, μακάρι, λύκος μαύρος και λιγνός», από τον Λύκο. Θα ήθελα να αντηχεί ο στίχος αυτός, στις αίθουσες των σχολείων. Αν έβρισκα ένα ιδανικό μέρος για να σου τραγουδήσω τον Λύκο, ένα σχολείο θα διάλεγα. Το «γιατί» εμμέσως στο έχω απαντήσει.

Σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς! Ραντεβού στο Κύτταρο.

Περισσότερες πληροφορίες για τη συναυλία εδώ

Όλες οι φωτογραφίες είναι παραχώρηση του Ηλία Μωραΐτη - Elias Moraitis Photography - ElMo PhotoArt.