Angelika Dusk: Μουσικά ταξίδια από τα '80s με ραντεβού στο μέλλον

Η μουσική είναι πολλά περισσότερα από νότες και στίχους—είναι συναίσθημα, μνήμη, εμπειρία. Για την Αngelika, το μουσικό της ταξίδι ξεκίνησε όταν ήταν ακόμα παιδί, χορεύοντας στους ρυθμούς των '80s με τις κασέτες του πατέρα της και τις βιντεοκασέτες της μητέρας της. Παρόλο που οι επιταγές της ζωής την οδήγησαν προσωρινά σε άλλους δρόμους, η μουσική ήταν πάντα το αναπόφευκτο της μοίρας της. 

Σε αυτή τη συνέντευξη, η Angelika μιλά για τις μουσικές της επιρροές, τη δημιουργική της διαδικασία και το επόμενο βήμα της στη μουσική σκηνή, προσκαλώντας μας να ακούσουμε τη δική της εκδοχή του Poison του Alice Cooper και να γίνουμε μέρος του μουσικού της κόσμου στο live party της 3ης Απριλίου.

Πώς ξεκίνησε το μουσικό σου ταξίδι; Τι σε οδήγησε να ακολουθήσεις τη μουσική;

Η μικρή τρίχρονη Αγγέλικα με οδήγησε. Αυτή που άκουγε τις κασέτες του μπαμπά της με τα 80s τραγούδια, Phil Collins, Cock Robin, Madonna και χόρευε με τις βιντεοκασέτες που της έβαζε η μαμά της: Footloose, Flashdance, Beverly Hills Cop. Πάντα με αυτό ήθελα να ασχοληθώ, άσχετα αν τα «πρέπει» με οδήγησαν σε άλλους δρόμους για κάποια χρόνια.

Ποιες είναι οι μεγαλύτερες μουσικές σου επιρροές; Υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης που σε έχει επηρεάσει καθοριστικά;

Τα playlist μου είναι αψυχολόγητα (γέλια). Ακούω τη μία στιγμή Metallica και Rage Against the Machine και την άλλη Ella Fitzgerald, BB King και Chris Stapleton. Αλλά η ψυχή μου είναι ξεκάθαρα στα 80s. Αυτή η μουσική με έχει επηρεάσει καθοριστικά και για αυτό ετοιμάζω ένα άλμπουμ τώρα που είναι σαν να βγήκε το 1984. Με τραγούδια ατμοσφαιρικά που σε κάνουν να φαντάζεσαι χειμωνιάτικες παραλίες με πολύ αέρα, και άλλα διασκεδαστικά τραγούδια που σε κάνουν να θες να χορέψεις.

Οι στίχοι και η μουσική σου έχουν συχνά μια συναισθηματική και κινηματογραφική διάσταση. Από πού αντλείς έμπνευση;

Ξεκάθαρα από τη ζωή μου και τα συναισθήματά μου. Ας πούμε όταν έγραφα το Beautiful Mess, ήμουν όντως ένα συναισθηματικό χάος, γεμάτο οργή. Τώρα που έγραφα το καινούριο άλμπουμ έχω ηρεμήσει σαν άνθρωπος, νιώθω πιο ώριμη και πιο ελεύθερη οπότε έχω τραγούδια όπως το Σύνδεση Αληθινή που μιλάει για μια βαθιά αγάπη, το When We’re Dancing που περιγράφει την ομορφιά του να χορεύεις με κάποιον ή το Cry που λέει ότι «μπορείς να κλάψεις, θα είμαι εδώ, δεν θα σε κρίνω για τίποτα».

Πώς γεννιέται ένα τραγούδι σου; Ξεκινάς από τους στίχους, τη μελωδία ή το συναίσθημα που θες να μεταφέρεις;

Ξεκινάω από το συναίσθημα πάνω από όλα. Αν είμαι χαρούμενη λέω στον songwriter τον Jonny Lattimer με τον οποίο κάνουμε co-writing, ότι θέλω να γράψουμε κάτι upbeat σήμερα. Αρχίζουμε να παίζουμε πιάνο βάζοντας beats στον υπολογιστή. Εγώ μετά τραγουδάω μελωδίες και τις ηχογραφώ πρόχειρα στο κινητό μου. Μόλις έχουμε τη δομή, δουλεύω στους στίχους, αντλώντας έμπνευση από το συναίσθημα που μου προκαλεί η μουσική. Έχω πάντα σκέψεις στις σημειώσεις του κινητού μου.

Υπάρχει κάποιο τραγούδι σου που να έχει ιδιαίτερη σημασία για σένα και αν ναι, γιατί;

Το Deeper Love και η ελληνική του εκτέλεση, Σύνδεση Αληθινή. Είναι η επιστροφή μου στη δημιουργία της μουσικής, από την οποία απείχα 5 χρόνια. Το αγαπώ γιατί είναι ειλικρινές, είμαι εγώ, με όλη τη δύναμη που άντλησα μετά τις δυσκολίες που πέρασα, και είπα «Έχω βρει μια βαθιά αγάπη, μια αληθινή σύνδεση, με τους δικούς μου, με τον εαυτό μου. Ξέρω ποια είμαι».

Ποια είναι η αγαπημένη σου στιγμή όταν βρίσκεσαι πάνω στη σκηνή;

Έχω καιρό να ανέβω στη σκηνή, όπως ανέφερα λόγω της αποχής μου από τη μουσική. Αλλά έχω πολλή όρεξη να συνδεθώ με τον κόσμο, να τραγουδήσω για συναισθήματα που είναι κοινά σε όλους μας, να χορέψουμε, να περάσουμε καλά. Να κοιτάξω κάποιον και να δω ότι ταυτίζεται με αυτά που λέω. Νομίζω αυτή είναι η αγαπημένη μου στιγμή.

Πώς βλέπεις τη σύγχρονη μουσική σκηνή στην Ελλάδα και διεθνώς;

Πριν λίγο καιρό είδα στο Instagram μια φωτογραφία που έλεγε πόσο κρίμα είναι που τόσοι αξιόλογοι καλλιτέχνες δεν αναδεικνύονται λόγω του περίφημου «αλγορίθμου». Η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα δεν είναι εύκολα για να καταφέρεις να ξεχωρίσεις και να προσέξει ο κόσμος τη δουλειά σου.  Το φάσμα της προσοχής μας έχει μικρύνει πολύ, βαριόμαστε γρήγορα και κάνουμε scroll στο επόμενο ερέθισμα. Ωραία ήταν παλιά που βάζαμε μια κασέτα και την ακούγαμε από την αρχή μέχρι το τέλος.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο μάθημα που έχεις πάρει μέχρι τώρα από τη μουσική βιομηχανία;

Ότι πρέπει να ακολουθείς το δικό σου καλλιτεχνικό όραμα, και να μην ακούς σχεδόν κανέναν. Μόνο ο ίδιος ο καλλιτέχνης μπορεί να ξέρει τι υπάρχει στην ψυχή του, τι του αρέσει, ποια είναι η δική του αλήθεια. Κανένας δεν μπορεί να του το πει, μόνο να τον μπερδέψει.

Τι μπορούμε να περιμένουμε από εσένα στο μέλλον; Υπάρχουν νέα κομμάτια ή projects που ετοιμάζεις;

Ακούστε τη διασκευή που έκανα στο Poison του Alice Cooper, ένα τραγούδι που είχα και σε κασέτα όταν ήμουν μικρή και το είχα λιώσει. Έρχεται σε λίγο και τρίτο κομμάτι από το καινούριο μου 80s άλμπουμ, πολύ ανεβαστικό, για guilty pleasure χορό στο σπίτι! Και φυσικά το live party στις 3 Απριλίου στο Pireaus Club Academy.

Όλες οι πληροφορίες για την παράσταση βρίσκονται εδώ.

Photo Credit: Nikos Koustenis