Daphne and the Fuzz :: H Δάφνη κυκλοφόρησε το "2AM" και το παρουσιάζει στο deBόp!

Η πολυταλαντούχα Δάφνη Λάζου ξεκίνησε τους Daphne and the Fuzz το 2012 όπου και μας συστήθηκε με το single “Doop Doop”, το οποίο γνώρισε επιτυχία στο ελληνικό ραδιόφωνο και συμπεριλήφθηκε στη συλλογή “Inn Pop” . Την άνοιξη του 2016 κυκλοφόρησε το πρώτο τους ομώνυμο album, δέκα vintage pop μελωδίες με soul και blues στοιχεία, groovy μπασογραμμές και ονειρικές melotron ενορχηστρώσεις. Λίγες εβδομάδες νωρίτερα είχαμε την χαρά να απολαύσουμε το δεύτερο album των Daphne and the Fuzz, με τίτλο "2ΑΜ".  Ένας δίσκος που συνδυάζει τον γνώριμο ήχο του συγκροτήματος, εμπλουτισμένο με νέα έντονα dance και up-tempo στοιχεία, με έντεκα κομμάτια σύγχρονης ηλεκτρονικής ποπ που μας ταξιδεύουν μέσα από μια ποικιλία μουσικών genres : space μπαλάντες, funky ρυθμούς, χορευτικά beat αλλά και εσωστρεφή, ψυχεδελικά κομμάτια. 

Στην συνέντευξη που ακολουθεί επιχειρούμε να γνωρίσουμε καλύτερα την mastermind των Daphne and the Fuzz, να μάθουμε για την μουσική εξέλιξη και τις επιρροές της καθώς και τα μελλοντικά σχέδια μετά την ολοκαίνουρια κυκλοφορία.. 

--

Καλησπέρα Daphne and the Fuzz! Γνωρίζουμε πως εκτός της σύνθεσης, της στιχουργίας και της ερμηνείας των κομματιών, ασχολείσαι και με τη σκηνοθεσία των video clip σας. Ειδικά στο "Burn down your house" που είναι ένα εξαιρετικό δείγμα low budget/ high imagination δημιουργίας. Θα ήθελα να ρωτήσω λοιπόν ποιές υπήρξαν- διαχρονικά ή μη- οι επιρροές σου, είτε μουσικές, κινηματογραφικές, λογοτεχνικές ή οτιδήποτε άλλο ;

Με γοητεύει πάρα πολύ το πώς μπορεί κανείς να φτιάξει κάτι πολύ ενδιαφέρον με ελάχιστα μέσα και χρήματα. Ίσως επειδή κι όλας μου αρέσει πολύ να δουλεύω μόνη μου και ταυτόχρονα είμαι ανυπόμονη, θέλω να μπορώ να δω όλο το concept μπροστά μου από την αρχή μέχρι το τέλος. Το καινούργιο βίντεο, το "Space and Sound", είναι ακόμα πιο DIY από το "Burn Down Your House" και τελείως no budget.  Στα γυρίσματα ήμασταν μόνο εγώ και η Μαρίζα Καψαμπέλη και όλο το στήσαμε οι δυο μας από την αρχή ως το τέλος. Πάντα λοιπόν, όταν βλέπω δουλειές που ο δημιουργός είχε όλο το concept στο κεφάλι του και προσπάθησε να το υλοποιήσει με τα ελάχιστα, ενθουσιάζομαι. Τέλειο παράδειγμα για μένα είναι το "Primer" του Shane Carruth, μια time travel ταινία, όπου ο σκηνοθέτης τα έκανε όλα μόνος του μόνο με 7.000 δολάρια! Από εκεί και πέρα, αισθητικά, καλλιτέχνες που με έχουν σημαδέψει είναι ο Terry Gilliam και ο Gaspar Noe για τους καταπληκτικούς κόσμους και καταστάσεις που δημιουργούν, που παγιδεύουν τους θεατές μέσα τους και, όπως και οι ήρωές τους, δεν ξέρουν από πού να ξεφύγουν. Για παρόμοιο λόγο και για την τέλεια αποτύπωση του παράδοξου/ παράλογου της ζωής, νομίζω πως το αγαπημένο μου βιβλίο είναι η "Δίκη" του Κάφκα. Μουσικά, ενώ έχω πάρα πολλές επιρροές που αλλάζουν κιόλας ανά καιρούς, πάλι θα πω ότι θαυμάζω απίστευτα τους πολυμήχανους δημιουργούς που οι στίχοι, η μουσική αλλά και το image τους είναι αδιάσπαστα στοιχεία της προσωπικότητάς τους. Ενδεικτικά για τη συγκεκριμένη ερώτηση θα αναφέρω τον David Bowie, τον Jarvis Cocker, αλλά και την Lady Gaga, για την οποία μπορεί να μην έχω μείνει πιστή φαν στο σύνολο της καριέρας της, αλλά την θαυμάζω απεριόριστα για όλους τους παραπάνω λόγους.

 

 

Ποιες αλλαγές -στον τρόπο σκέψης ή δημιουργίας- εντοπίζεις ανάμεσα στη Δάφνη του 2012 και τη σημερινή σου "εκδοχή" ? Και τι θα ήταν αυτό στο οποίο θα συμβουλεύατε κάποιο νεοσύστατο συγκρότημα να εστιάσει ή το οποίο να αποφύγει;  

Το 2012 έγραφα μουσική μόνο επειδή το είχα ανάγκη και δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Δυσκολευόμουν να φανταστώ τον εαυτό μου να γράφει μουσική ως επάγγελμα. Έξι χρόνια αργότερα, ακόμα δυσκολεύομαι να το κάνω επάγγελμα, με την έννοια ότι δεν βγάζω λεφτά από αυτό, αλλά πλέον είμαι σίγουρη ότι δεν μπορώ να συμβιβαστώ με μια μη δημιουργική δουλειά. Το αστείο είναι πως μαζί με αυτή τη συνειδητοποίηση η μουσική δημιουργία αποκτά ευθύνες και χάνει λίγο από τη μαγεία της, όπως και όλα τα πράγματα της ενήλικης ζωής. Η μόνη συμβουλή που θα μπορούσα να δώσω σε κάποιον είναι να εμπιστευτεί την κινητήριο δύναμη που τον κάνει να θέλει να δημιουργεί και να την αφήσει να τον οδηγήσει και όπου τον βγάλει. Όχι συμβιβασμοί, ναι στα μεγάλα όνειρα. Ακόμα πιστεύω σε αυτό και ελπίζω να μου βγει σε καλό.

Σκέψου και πες μας μια ταινία ή συγκεκριμένη κλασσική κινηματογραφική σκηνή στην οποία θα τοποθετούσες τη μουσική σας ως ιδανικό soundtrack. Ποιά θα ήταν και γιατί;

Θα ήθελα πάρα πολύ να ακούσω τη μουσική μας σε μια ταινία σαν το "Eternal Sunshine of the Spotless mind". Ένα romance, science fiction, existential film.    

 

Υπάρχουν κομμάτια στο άλμπουμ που προσωπικά θα ξεχώριζες; κομμάτια κάπως μεγαλύτερης βαρύτητας για εσένα, που ενδεχομένως εμπεριέχουν κάποια ξεχωριστή ιστορία ;

Δεν είμαι από αυτούς που λένε πως δεν κάνουν διακρίσεις στα κομμάτια τους και πως είναι όλα παιδιά τους. Κάποια κομμάτια μου τα βαριέμαι πιο γρήγορα από όσο θα ήθελα και κάποια άλλα δεν μπορώ να τα ξεπεράσω ποτέ. Από τον καινούργιο δίσκο θα ξεχωρίσω το "Early Morning", το "Space and Sound" και το "Step by Step". Και τα τρία αυτά κομμάτια θυμάμαι ακριβώς την ημέρα που τα έγραψα, τι είχα στο μυαλό μου και σηματοδοτούν και συγκεκριμένες περιόδους της ζωής μου. Εκ των υστέρων συνειδητοποιώ πως και η θέση που έχουν στον δίσκο δεν είναι τυχαία. Το "Early Morning", το οποίο μάλιστα γράφτηκε σε συνεργασία με τον παραγωγό του δίσκου, Βασίλη Νησσόπουλο, μιλάει για ένα νέο ξεκίνημα, το "Space and Sound" έχει μια εφηβική / νεανική διάθεση, ένα αθώο love story και το "Step by Step" είναι κατά κάποιο τρόπο ένα coming of age κομμάτι. Όλα αυτά τα σκέφτομαι αυτή τη στιγμή για πρώτη φορά και πολύ μου αρέσει να ανακαλύπτω νέες πτυχές σε κομμάτια που έχουν ήδη γραφτεί.

 

 

Ποιά κατεύθυνση προσπαθήσατε να ακολουθήσετε για αυτό τον νέο δίσκο; Τι θέλατε να εκφράσετε; Και ποιές οι συνθήκες δημιουργίας του; Πως ήταν η συνεργασία με τον ΝΤΕΙΒΙΝΤ ;

Γι αυτό τον δίσκο είχα εξαρχής στο μυαλό μου να κάνω κάτι πιο dance και up tempo. Την απόφαση την πήρα όταν άκουσα τους τελευταίους δίσκους των Tame Impala (Currents) και Unknown Mortal Orchestra (Multi - Love). Μου άρεσε πάρα πολύ η στροφή τους από το πιο ψυχεδελικό ροκ στο πιο ηλεκτρονικό pop. Άλλος ένας δίσκος που με επηρέασε πολύ και για τη δική μου “dance” στροφή ήταν ο τελευταίος των Justice (Woman), αλλά σίγουρα και το σύνολο της δισκογραφίας από MGMT και Gorillaz. Ήθελα να εμπιστευτώ τον δίσκο στον Βασίλη Νησσόπουλο, με τον οποίο έτσι κι αλλιώς δουλεύουμε μαζί, έχουμε τρομερή επικοινωνία και ήξερα πως του πάει αυτό το στυλ έχοντας ακούσει κι άλλες του δουλειές ως παραγωγού. Ο δίσκος γράφτηκε κυρίως στο home studio μας, όπου η υπόλοιπη μπάντα ερχόταν (Μπενέκας, Ράλλης, Δουμουλιάκας) και έγραφαν τα δικά τους parts συμβάλλοντας έτσι και με τη δική τους προσωπική αισθητική στον δίσκο. Στο στάδιο της προπαραγωγής, πέρα από τους παραπάνω δίσκους, ακούσαμε πολύ Air, Kavinsky, Daft Punk και συμφωνήσαμε ότι θέλουμε να προσεγγίσουμε αυτή τη γαλλική dance, disco σκηνή. Για την τελική πινελιά του δίσκου δεν μπορούσαμε να σκεφτούμε άλλον παρά τον NTEIBINT, που έχει ήδη μεγάλη εμπειρία στην ηλεκτρονική σκηνή και πιστεύαμε ότι θα του αρέσει το στυλ και θα του ταιριάζει. Δεν πέσαμε έξω!

Ποία τα μελλοντικά σας σχέδια για την προώθηση του "2ΑΜ" ;

Η προώθηση ενός δίσκου είναι πάντα ένα δύσκολο κεφάλαιο. Έχεις περάσει 1-2 χρόνια να γράφεις μουσική, έχεις μπει τόσο πολύ μέσα στα κομμάτια και στην παραγωγική διαδικασία και ξαφνικά πρέπει όλο αυτόν τον κόπο να τον προωθήσεις. Να του δώσεις μια εμπορική χροιά. Να βρεις πώς θα φτάσει στα αυτιά του κόσμου. Μου προκαλεί πάρα πολύ άγχος αυτή η διαδικασία, θα προτιμούσα να μην χρειάζεται να το κάνω. Κάπως μαγικά αυτός ο δίσκος να βρει τον δρόμο του εκεί έξω. Η κλασική/αναμενόμενη απάντηση στην παραπάνω ερώτηση είναι με lives, tours, συνεντεύξεις… Η ειλικρινής απάντηση είναι «δεν ξέρω… σπάω το κεφάλι μου να βρω έναν έξυπνο και πρωτότυπο τρόπο να ακουστεί το "2ΑΜ" όσο θα ήθελα, αλλά δεν βρίσκω και απογοητεύομαι»

Περιγράψτε μου το ιδανικό live, όπου ακόμα και η τοποθεσία είναι δικής σας επιλογής.

Το ιδανικό live θα γίνει το 2025 στον Άρη. Θα είναι το πρώτο διαστημικό μουσικό φεστιβάλ, το οποίο θα έχει ξεκινήσει ήδη μέσα στο διαστημόπλοιο κατά τη διάρκεια του ταξιδιού και πριν την προσεδάφιση των μουσικών και του κοινού στον κόκκινο πλανήτη. Φυσικά στα διαφημιστικά trailer για το φεστιβάλ θα παίζει το "Journey to Mars".

---
 

To "2AM" κυκλοφορεί σε limited edition μαύρο και ροζ βινύλιο + cd και digital album από την Inner Ear.