deΤalks με τους ηθοποιούς της «Νύχτας των Δολοφόνων» | από το deBόp και το θέατρο Νέου Κόσμου

Αν έπρεπε να διαλέξεις ένα μόνο χρώμα για να περιγράψεις τον ήρωα/ηρωίδα που υποδύεσαι ποιο θα ήταν αυτό;

Μαρία Παρασύρη: Δεν μπορώ να διαλέξω ένα μόνο χρωμα. Είναι σαν να μου ζητάτε να φτιάξω κοτόπουλο με δαμάσκηνα, μόνο με τα δαμάσκηνα. Γίνεται; Δεν γίνεται.

Ποιος χαρακτήρας του έργου, πιστεύεις, θα ήταν ο χειρότερος συγκάτοικος;

Άννα Καλαϊτζίδου: Ο χειρότερος συγκάτοικος πιστεύω ότι θα ήταν ο Λάλο. Εκτός από φοβερά ακατάστατος, θα ήταν απ’ αυτούς τους συγκατοίκους που μιλάνε συνέχεια, και μόνο για το πρόβλημα τους. Ανυπόφορο.

Ένα βιβλίο που αγαπάς να ξαναδιαβάζεις κι ένα που ούτε για αστείο δε θα ξαναδιάβαζες.

Γρηγόρης Μπαλλάς: Η "Σκακιστική Νουβέλα" του Τσβάηχ είναι ένα βιβλίο που αγαπώ, αλλά και που προσφέρεται για να το ξαναδιαβάσεις. Είναι μικρό και περιεκτικό και πλέον προσωπικό. Τώρα απ' την άλλη δε θα ξαναδιάβαζα "Τα 100 καλύτερα ελληνικά ποιήματα".

Ποιους τρεις ανθρώπους, (εν ζωή ή μη) θα καλούσες σε ένα φανταστικό δείπνο;

Γ. Μπ.: Θα καλούσα τον υπέροχο Τιμ Κάρι ως Φρανκενφέρτερ-τη γλυκιά τραβεστί απο την Τρανσυλβανία, την  αδερφή μου και τις φίλες της απ' το σχολείο. Πολυ αστείο κι αλλόκοτο όνειρο.

Αν η ζωή σου ήταν φαγητό ποιο συστατικό/υλικό σίγουρα θα περιλάμβανε;

Μ. Π.: Θα περιελάμβανε σίγουρα την ντομάτα, γιατί μας έλειψε πολύ στην Κούβα επί Φιντέλ. Μου έχει μείνει τραύμα. Την χρησιμοποιώ παντού.

Θέατρο, τηλεόραση, κινηματογράφος. Αν έπρεπε να διαλέξεις για το υπόλοιπο της επαγγελματικής σου πορείας ένα από τα τρία, ποιο θα διάλεγες;

Α.Κ.: Θα ήθελα να μη χρειαστεί να διαλέξω. Αν οπωσδήποτε πρέπει, σίγουρα θα διάλεγα το θέατρο. Εκτός από τους βιοποριστικούς λόγους, είναι η τέχνη που έχω μάθει κι αγαπώ.

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση μπορείτε να δείτε εδώ.