Ο Δημήτρης Πετσούκης (Σκηνοθέτης - FF.C), ένας από τους πυλώνες της ελληνικής χιπ χοπ σκηνής, μιλά στο deBόp

Καθώς πηγαίνω στο νέο εναλλακτικό στέκι του Παγκρατίου, το πολύ φιλόξενο "Ραμόν", σκέφτομαι εκείνο τον 15χρονο που άκουγε rock και metal και μια μέρα άκουσε ξαφνικά FF.C και άρχισε να ακούει hip hop, ελληνικό και ξένο. Ο 15χρονος έχει μεγαλώσει, λοιπόν και 11 χρόνια μετά, πάει να συναντήσει τον ιδρυτή εκείνου του γκρουπ, τον Δημήτρη Πετσούκη ή αλλιώς Σκηνοθέτη. 

- Πρόσφατα κυκλοφόρησες το "Χαρμολύπη 2", ένα άλμπουμ με πολλές guest εμφανίσεις. Πες μας λίγα λόγια γι' αυτό.

Το ετοίμαζα 15 χρόνια. Υπήρχε πάντα στο μυαλό μου. Ήθελα να βγει παλιότερα με μια μπάντα, τους Εξόδους Κινδύνου, αλλά δεν μπόρεσε να λειτουργήσει, γιατί ήταν 7 άτομα. Ο ένας δούλευε, ο άλλος ήταν φοιτητής, ο άλλος στρατό... Ήταν δυσκίνητο σχήμα για τις πρόβες και τα live. Οπότε, πάγωσε η δουλειά, έκανα τους δικούς μου δίσκους και μετά αποφάσισα ότι θα κάνω τη "Χαρμολύπη 2" μόνος μου, την παραγωγή δηλαδή και θα προτείνω και σε άτομα που μου αρέσουν και τα σέβομαι να συμμετάσχουν. Επίσης, βάλαμε και φυσικά όργανα, για να βγει κάτι πιο ολοκληρωμένο και όχι στα όρια μόνο του χιπ χοπ.

- Τι μουσική άκουγες ως παιδί;

Μόνο χιπ χοπ! Δεν άκουγα μουσική πριν το χιπ χοπ. Μιλάμε τώρα για αρχές του '80. Μου περνούσαν αδιάφορες οι μουσικές του τότε, τα μπουζούκια και η ποπ της εποχής. Πήγα τότε και είδα τυχαία μια ταινία, Electric Boogaloo (breakdance 2) και έμαθα για το break dance. Έτσι, κατάλαβα ότι η μουσική μπορεί να είναι και άλλο πράγμα, κάτι πιο σκληροπυρηνικό, με μπιτ, κάτι ατίθασο, με πεζό λόγο, κάτι που ήταν πολύ γοητευτικό και πρωτόγνωρο τότε για έναν εέφηβο. Έπαθα το πρώτο κόλλημα με το break dance, λοιπόν και αργότερα με τη μουσική. Εκείνη την εποχή κάναμε τα πάντα, graffitti, djing, break dance... Ο Μάγγος που ήταν από τα ιδρυτικά μέλη των FF.C, ασχολιόταν με graffitti.

- Και πώς ασχολήθηκες με τη μουσική;

Εγώ ήθελα να μάθω ντραμς αλλά έμενα σε διαμέρισμα. Τελικά από τα ντραμς πήγα στο drum machine. Πήρα τα πρώτα synths και σιγά σιγά άρχισα να μαθαίνω μόνος μου πατώντας πλήκτρα και δοκιμάζοντας ήχους.

- Πώς ήταν οι πρώτες μέρες του χιπ χοπ στην Ελλάδα;

Ήταν μια άλλη Ελλάδα. Αρχικά, το κάναμε, γιατί θέλαμε απλά να το κάνουμε. Ούτε πιστεύαμε ποτέ ότι θα ασχολούνταν οι εταιρείες μαζί μας ή ότι θα κάναμε βίντεο κλιπ. Η διασκέδασή μας ήταν να γράψουμε κομμάτια στο στούντιο, έτσι περνούσαμε την ώρα, γράφοντας δυο τραγούδια τη βδομάδα. Στην αρχή ήμασταν εγώ, ο Θοδωρής Μάγγος και ο Κώστας Κουρμένταλας / Ρυθμοδαμαστής και γράφαμε στα αγγλικά. Στη συνέχεια, συχνάζαμε σε roller skate. Μια μέρα, λοιπόν, έσκασε μύτη ο Αρτέμης, που έμενε στη Νέα Ιωνία και είχε ακούσει για μας, για κάποιους τύπους στον Βύρωνα που ασχολούνταν με το χιπ χοπ. Μάλιστα, ο Αρτέμης ήταν αυτός που μας πρότεινε να αρχίσουμε να γράφουμε με ελληνικό στίχο. Ζούσαμε την ουτοπία μας! Υπήρχε ένας μεγάλος πυρήνας τότε στην Καισαριανή. Πηγαίναμε στη Γλυφάδα, όπου υπήρχε η αμερικάνικη βάση και τα μαγαζιά έπαιζαν συνέχεια χιπ χοπ.

- Ποιο ήταν το πρώτο κομμάτι που ηχογραφήσατε;

Δε θυμάμαι καθόλου αλλά σίγουρα ήταν στα αγγλικά.

- Τι σου έχει μείνει από την εποχή των FF.C;

Περάσαμε πολύ ωραία! Όλα τα κάναμε για πρώτη φορά και μας φαινόταν περίεργο. Το ζήσαμε στο φουλ!

- Πότε αρχίσατε να ζείτε από αυτό;

Αρχίσαμε να συντηρούμαστε ικανοποιητικά το '97.

- Αυτήν τη στιγμή συντηρείσαι από τη μουσική; Έκανες ποτέ dj set;

Ναι, ζω από τη μουσική. Live, παραγωγές, μπλούζες, βινύλια... Dj set δεν έκανα ποτέ!

- Πες μου κάποιες επιρροές σου.

House of Pain, Cypress Hill, Run DMC, Cool J...

- Υπάρχουν άλμπουμ από άλλα ελληνικά γκρουπ που ακούς ακόμα;

Αυτό που μου άρεσε πολύ ήταν το "Όταν επιστρέψουμε στη γη" των ΝΕΒΜΑ. Θυμάμαι όταν είχε βγει που το άκουγα από την αρχή ως το τέλος για 2 - 3 μήνες. Αυτός ο δίσκος είχε μεγάλη ποικιλία. Επίσης, μου άρεσε πολύ το πρώτο άλμπουμ των Goin' Through, η "Αναζήτηση" και αργότερα το "La Sagrada Familia" είχε υπέροχες παραγωγές. Τέλος, οι T.X.C., παρόλο που δε μου άρεσαν στην αρχή ιδιαίτερα, όταν τους ξανάκουσα με τα χρόνια, έπαθα πλάκα για κάποιον λόγο!

- Μίλησέ μας για ένα live που σου έχει μείνει αξέχαστο με τους FF.C και ένα ως θεατής.

Είναι πολλά... Μας είχαν καλέσει μια φορά, το 2003, σε ένα φεστιβάλ στον Άρδα, στον Έβρο. Έπαιζαν πολλοί καλλιτέχνες, ήταν 4 - 5 μέρες φεστιβάλ. Πάμε να κάνουμε soundcheck και να φάμε μια πίτσα. Ξαφνικά, αρχίζει να δυναμώνει ο αέρας και λέμε τι έγινε τώρα... Έρχεται ένας τρομαγμένος και μας λέει "Παιδιά, πηγαίνετε στα κοντέινερ, γιατί έρχεται ανεμοστρόβιλος". Αποφεύγαμε καρέκλες και τραπέζια λόγω του αέρα, ήταν μια αναπάντεχη στιγμή! Έσκασε και μια καταιγίδα... Ως θεατής θα σου πω τους Run DMC στο Καλλιμάρμαρο το '88.

- Έχει παίξει ρόλο ο κινηματογράφος στη μουσική σου;

Η μουσική σε ταινίες ίσως και να είναι η μεγαλύτερη επιρροή μου, πιο μεγάλη και από το χιπ χοπ. Τα soundtrack βγάζουν πολύ συναίσθημα. Προτιμώ πάντα να παίρνω και στις παραγωγές μου λούπες από ταινίες.

- Ποια είναι η άποψή σου για το εμπορικό χιπ χοπ και την τραπ;

Δε μου αρέσει η τραπ. Μου αρέσουν οι παραγωγές αλλά όχι το lifestyle. Είναι κάτι τελείως ξένο από μένα. Μου φαίνεται σαν γελοία κόπια αυτό που πλασάρουν πολλές φορές. Τώρα, όσον αφορά το εμπορικό ή όχι, έχει να κάνει με τις πωλήσεις. Το underground είδος είναι ένα κίνημα και ένας συγκεκριμένος ήχος. Π.χ. το "Black Sunday'' των Cypress Hill ή το "Jump around" των House of Pain. είναι ξεκάθαρα underground δίσκοι, παρόλο που πούλησαν πολύ!

- Μιας που στο "Χαρμολύπη 2" τραγούδησε και ο Θοδωρής Μάγγος, ήθελα να ρωτήσω αν υπάρχει πιθανότητα επανασύνδεσης των FF.C.

Ποτέ μη λες ποτέ αλλά δε νομίζω.

- Σου αρέσει η Αθήνα;

Παλιά έβγαινα πολύ αλλά τώρα δε μου αρέσει τόσο. Πήγαινα σε διάφορες περιοχές που μόλις γίνονταν μόδα και ερχόταν πολύς κόσμος, ξενέρωνα.

- Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου;

Θέλω να κάνω ένα tribute στους FF.C (χωρίς τον Κουρμένταλα) που να διαρκεί 1,5 - 2 ώρες. Θα υπάρχει βασικός mc, θα ραπάρω και εγώ, θα υπάρχουν guest.

- Κλείσε με έναν στίχο των FF.C.

Το χθες περνά στο μέλλον βέρα και το παρόν μένει εκτός (Θολά νερά).