Δημήτρης Πουλικάκος: "Οι φίλοι και η μουσική είναι μεγάλη παρηγοριά"

Η ζωή του Δημήτρη Πουλικάκου είναι τόσο πολυτάραχη και ενδιαφέρουσα που χρειάζονται πολλές σελίδες για να την αφηγηθούν στο ελάχιστο. Μετά από πολυεπίπεδη καριέρα χρονών ως μεταφραστής λογοτεχνίας, πατριάρχης της ελληνικής ροκ σκηνής, ηθοποιός, εκφωνητής διαφημίσεων και ραδιοφωνικός παραγωγός, αυτήν την περίοδο έχει αφοσιωθεί στην ηχογράφηση ενός άλμπουμ και σε κάποιες συναυλίες που ετοιμάζει με το πολυμελές σχήμα του. Πρόκειται για ένα αριστούργημα με κλασικό αμερικάνικο ροκ ήχο, με πολλά στοιχεία blues, country, ακόμα και παραδοσιακή μουσική. Τον συνάντησα στο σπίτι του, στα Εξάρχεια, μια καυτή καλοκαιρινή ημέρα, όπου μιλήσαμε για πολλά.

Πώς πάει το άλμπουμ;

Καλά πάει. Αργά αλλά σταθερά. Κανονικά εγώ θα έπρεπε να βιάζομαι πρώτος, γιατί είμαι και ο μεγαλύτερος... Πατάω τα 82 τώρα.

Είσαι γεννημένος την ίδια χρονιά με τον Keith Richards;

Ναι, αν και είμαι λίγο μεγαλύτερος εγώ. Αυτός είναι τέλη του ’43 και εγώ αρχές…

Θα βγάλεις και τα 50 κομμάτια που έχεις γράψει;

Τουλάχιστον 50! Μακάρι, για να υπάρχει παρακαταθήκη. 

Τα έχεις γράψει εδώ και χρονιά;

Αυτά είναι σοδειά της τελευταίας 15ετίας. Κυρίως επί Σαμαροβενιζέλων τα έγραψα!

Η αλήθεια είναι ότι είναι αξέχαστη εκείνη η εποχή!

Έτσι ακριβώς!

Τη δεκαετία του ’90 είχες μια μεγάλη δισκογραφική παύση;

Δεν έβγαζα ποτέ άλμπουμ ανά συγκεκριμένο διάστημα. Βγάζω όποτε μου ‘ρθει και όποτε μπορώ.

Στο άλμπουμ που ετοιμάζεις θα συμμετέχουν και ο Γιάννης Αγγελάκας, ο Μανώλης Μητσιάς και η Τάνια Τσανακλίδου. Πώς γνωριστήκατε;

Το ’75, είχαμε δουλέψει μαζί με τον Μανώλη, την Τάνια, τη Μαρίζα Κωχ και τον Δημήτρη Κατοίκο στο Θεμέλιο, μια μπουάτ στην Πλάκα. Ήταν λίγο μετά την πτώση της Χούντας. Έπαιζε και ο Τουρκογιώργης στην μπάντα του μαγαζιού. Είχαμε περάσει πολύ όμορφα τότε. Τον Γιάννη τον είχα ακουστά από όταν ξεκίνησε με τις Τρύπες και είχαν έρθει σε μια συναυλία, στον Λυκαβηττό, που κάναμε με τα Αδέσποτα Σκυλιά το ’85. Κρατήσαμε μια σχέση όλα αυτά τα χρόνια.

Παρακολούθησες με ενδιαφέρον όλους αυτούς που ήρθαν μετά (Last Drive, Τρύπες, Ξύλινα Σπαθιά, Διάφανα Κρίνα, Υπόγεια Ρεύματα κτλ) από εσένα και τις πρώτες παρέες στο Κύτταρο (Εξαδάκτυλος, Socrates, Πελόμα Μποκιού, Poll, Δάμων και Φιντίας, Μπουρμπούλια κτλ);

Ναι, εξάλλου πάντα υπάρχουν αξιόλογα πράγματα. Ίσως τα περισσότερα αξιόλογα να μην τα έχουμε ακούσει κιόλας. Είμαστε και περίεργοι στην Ελλάδα… Έχει εκπέσει η αισθητική από τα 80s και μετά! Το πολιτισμικό επίπεδο έχει πάρει την κάτω βόλτα.

Η προηγούμενη σκηνή από σας (Idols, Olympians, Sounds, Forminx κτλ) σου άρεσε;

Όχι ιδιαίτερα. Κάποια κομματάκια μπορεί αλλά γενικά παίζει ρόλο η νοοτροπία, γι’ αυτό και όταν πήγα στους MGC, έγινε πιο ηλεκτρικός ο ήχος.

To hard και το progressive rock των 70s (Led Zeppelin, Deep Purple, Black Sabbath, Uriah Heep κτλ);

Κυρίως Led Zeppelin! Δεν τα πηγαίνω καλά με το τεχνικό ροκ. 

Τις παλιές εποχές τις αναπολείς;

Όχι ιδιαίτερα. Τα κλαμπ όμως ναι.

Γιατί σου αρέσουν οι πολυμελείς μπάντες;

Γιατί είναι εύκολη η ποικιλία. Κοίταξε, το βασικό μας σχήμα τώρα είναι 10 άτομα. Καμιά φορά είμαστε και παραπάνω. Προστίθεται κανά σαξόφωνο, κανά κανονάκι, καμιά λάφτα… Βάζουμε και τέτοια.

Και οι συναυλίες που ετοιμάζετε;

Πάμε στις 2 Αυγούστου στο Κατάκολο, το ωραίο επίνειο του Πύργου, στις 30 Αυγούστου θα πάρουμε τα βουνά, στη Ζήρεια και στις 14 Σεπτέμβριου θα παίξουμε με τους Panx Romana στην Τεχνόπολη.

Έχεις γυρίσει όλη την Ελλάδα με τις συναυλίες;

Λίγο πολύ ναι! Τα τοπία είναι πάντα ωραία. Από κει και πέρα οι άνθρωποι κάνουν τα υπόλοιπα. Πάντως, ειδικά όταν πάμε για να παίξουμε, πάντα ωραία είναι! Δε μου έχει τύχει κάτι άσχημο.

Οι γονείς σου έπαιζαν μουσική;

Ο πατέρας μου είχε μια καλή δισκοθήκη κλασικής μουσικής. Έπαιζε μαντολίνο και λίγο πιάνο. Δε με άφηνε να πλησιάζω το πιάνο. Πού να ‘ξερε… Ήρθε η ρήξη όταν άρχισα να ακούω το ’54 Little Richard, Chuck Berry, Elvis Presley, Johnny Clash, Hank Williams και τέτοια. Ήταν too much για εκείνον!

Μόνο με τον πατέρα ήρθε η ρήξη;

Ναι, η μητέρα μου δεν έλεγε εύκολα τη γνώμη της. Ήταν πιο γριφώδης.

Μου κάνει εντύπωση που αναφέρεις συχνά ότι οι Beatles ακούγονταν πιο εύκολα αλλά ήταν στα ακούσματά σου ο Elvis που τον άκουγαν εξίσου καθολικά λόγω των ταινιών.

Κοίτα, είχαν ωραία κομμάτια οι Beatles. Παίζαμε κιόλας με τους MGC. Δεν είναι ότι δε μου άρεσαν αλλά δε με τρέλαιναν. Οι ταινίες του Elvis, που λες, ήταν άλλο πράγμα από τον ίδιο. Ένα απλό παιδί ήταν, φορτηγατζής από τον Νότο, που τον ανέλαβε μετά εκείνος ο μάνατζερ... Εν πάση περιπτώσει, υπήρχαν πολλά ακούσματα.

Είναι αλήθεια πως ο Ηλιόπουλος "βάφτισε" έτσι τους MGC;

Δεν ξέρω αν ισχύει αυτό γιατί το γκρουπ υπήρχε δύο χρόνια πριν πάω εγώ... Έπαιζε μαζί τους ο Πολύτιμος ο φίλος μου. Μπορεί.

Και πότε έφτιαξες τον Εξαδάκτυλο;

Στους MGC έπαιξα '67 - '69 και μετά φτιάχτηκε ο Εξαδάκτυλος.

Τι άλλο άκουγες;

Rolling Stones, Kinks, Who, Cream, Jimi Hendrix, Janis Joplin, Moby Grape, Byrds, Kaleidoscope... Αυτοί ήταν από τους πρώτους που έπαιξαν βαλκανικό ροκ. Είχαν και Έλληνα ντράμερ, τον Paul Lagos. Αν ακούσεις τον τρίτο δίσκο, έχουν και τη Γερακίνα μέσα, στο Seven Ate Sweet.

Στο σινεμά πώς μπήκες;

Μεγαλώσαμε με τις ταινίες. Με τις παρέες κάναμε σκηνές από ταινίες, κυρίως θανάτου. Ήταν από τις ευχάριστες δραστηριότητές μας (γέλια). Μαζί με τη μουσική, έτυχε να μου προκύψουν διάφορα στο σινεμά και το συνέχισα. Μου αρέσουν κυρίως οι κόντρα ρόλοι, να παίζω κάποιον αυστηρό εισαγγελέα και τέτοια.

Στη ζωή σου έχεις κάνει πολλά. Μουσική, σινεμά, μεταφράσεις λογοτεχνίας, διαφημίσεις, ραδιόφωνο… Όλα αυτά πώς προέκυψαν; Ήσουν περίεργος;

Απλά πήγαινα. Δεν μπορώ να είμαι εξειδικευμένος. Μου αρέσει να κάνω διάφορα. Η εξειδίκευσή μου είναι να ασχολούμαι με όλα!

Έχεις δουλέψει ακόμη και ως διευθυντής δημιουργικού περιεχομένου, έτσι;

Ναι, ήταν μια εταιρεία που είχε μαζευτεί τότε όλη η αβανγκάρντ του ελληνικού κινηματογράφου, αλλά δεν άντεξα για πάνω από 1,5 χρόνο. Ήταν πολύ δύσκολοι οι ρυθμοί και δε μου ταίριαζε κιόλας. Έμαθα πολλά πράγματα για το πώς εξαπατάται ο κόσμος. Έχουν πλάκα βέβαια και κάποιες διαφημίσεις αλλά η ζωή δεν είναι διαφήμιση. Να μην τα μπερδεύουμε!

Έχεις γνωρίσει τόσο κόσμο και έχεις μιλήσει για αρκετούς συχνά. Θα σε ρωτήσω για κάποιους. Τι άτομο ήταν ο Μαστρογιάνι;

Έχουμε παίξει μαζί σε δύο ταινίες του Αγγελόπουλου, στον Μετέωρο Βήμα του Πελαργού και τον Μελισσοκόμο. Ήταν πολύ καλός, φιλοσοφημένος και από τα πιο down to earth άτομα που έχω γνωρίσει.

Ο Αγγελόπουλος;

Πλάκα είχε. Δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε ιδιαίτερα ο τρόπος που σκηνοθετούσε αλλά είχε το ενδιαφέρον του. Αν μη τι άλλο, ήταν ένας άνθρωπος με πολύ χιούμορ, κυρίως αυτοσαρκαστικό, παρόλο που ο κόσμος νομίζει το αντίθετο, γιατί δε πολυφαινόταν.

Τι θάνατος και αυτός! 

Τουλάχιστον πήγε κάνοντας κάτι που του άρεσε Γλύτωσε. Γλυτώνουν όλοι ή αν θέλεις, δε γλυτώνει κανείς! Το ίδιο είναι.

Τον Λάνθιμο τον έχεις παρακολουθήσει;

Έχω δει κάποιες ταινίες του. Θα γούσταρα να έπαιζα σε κάποια. Έχει πλάκα.

Ήταν και ο Σπανουδάκης φίλος σου;

Ναι και υπάρχουν και δύο κομμάτια του στον πρώτο μου δίσκο.

Ο Χατζιδάκις σε έβαλε στο ραδιόφωνο;

Όχι, έκανα ήδη από το ’75, στο Δεύτερο Πρόγραμμα που ήταν η Μιχαλίτση. Ο Χατζιδάκις με πήρε στο Τρίτο όταν βγήκα από τη φυλακή. Μου έδωσε το ελεύθερο να κάνω ό,τι θέλω. Όλοι τον λένε δεξιό ενώ δεν είχε καμία σχέση. Πιο αριστερός και από τους περισσότερους αριστερούς ήταν. Άλλο τα λόγια και άλλο οι πράξεις. Εκεί φαίνεται ο άνθρωπος. Ήταν πολύ ωραίος τύπος και ποτέ δεν είπε ότι ήταν φιλόσοφος, για αυτό και ήταν! Τέτοιος τύπος ήταν και ο Τσαρούχης, ο Ταχτσής, ο Εμπειρίκος, ο Εγγονόπουλος…

Τώρα υπάρχουν άτομα με τέτοια αισθητική;

Κάτι θα υπάρχει. Είναι δύσκολο να τα δούμε μέσα σε αυτόν τον χυλό. Η έννοια «καλλιτέχνης» δε μου αρέσει. Με τον Νίκο Σπυρόπουλο που οργώσαμε όλη την Ελλάδα, λέγαμε να μη μας φωνάζουν έτσι. Ακόμη μια πολιτιστική απάτη, όπως και η λέξη διανοούμενος; Τι πάει να πει αυτό; Ακόμη και ο βλαξ διανοείται, παρόλο που διανοείται βλακείες! Το «λόγιος» το καταλαβαίνω περισσότερο. Είναι μια εξειδίκευση φιλολογικής φύσεως.

Τι φταίει για όλα αυτά;

Η βλακεία στο κεφάλι μας. Το υλικοτεχνικό περιβάλλον μπορεί να αλλάξει αλλά ο άνθρωπος όχι. Τα πράγματα μου φαίνονται παγκοσμίως χειρότερα από παλιά. Ο χρηματοπιστωτικός ιστός τα περιβάλλει όλα πλέον.

Έχεις παίξει και κρουστά στον Μπάλο του Σαββόπουλου; Το αναφέρει ο Τρούσας στην αναθεωρημένη έκδοση του βιβλίου του για το ελληνικό ροκ. Επίσης, σου αρέσει μουσικά ο Σαββόπουλος;

Έχει κάποια πολύ ωραία κομμάτια. Ναι, έχω παίξει κρουστά εκεί. Έκανα παρέα με τα παιδιά από τα Μπουρμπούλια και έκατσε. Τα μπουατικά κομμάτια του Σαββόπουλου δε μου αρέσουν γιατί δε μου αρέσει η κλάψα. Ούτε στο folk μου αρέσει.

Άρα ούτε το Νέο Κύμα δε σου αρέσε.

Όχι πολύ. Υπήρχαν κάποιοι που μου άρεσαν όπως ο Σπανός και η Αρλέτα, αλλά ίσως έπαιξε ρόλο ότι τους γνώριζα κιόλας.

Πώς εννοείς την κλάψα;

Υπάρχει η γκρίνια που είναι θετικό στοιχείο και υπάρχει η κλάψα ή το παράπονο που δε μου αρέσει. Ο Έλληνας παραπονιέται πολύ από τη μία, είναι ηρωικός από την άλλη. Δε μου αρέσει τίποτα από τα δύο.

Υπήρξαν φορές που πίστεψες ή ήλπισες ανθρώπινα ότι θα βελτιωθούν τα πράγματα κοινωνικοπολιτικά;

Δε νομίζω. Το μόνο που ελπίζαμε με την παρέα μου ήταν η νομιμοποίηση της μαριχουάνας και δεν έγινε!

Πώς σου φάνηκε η πρωτιά της Αριστεράς στη Γαλλία;

Αυτά είναι δίκοπο μαχαίρι. Η Λεπέν πήρε περισσότερες ψήφους αλλά είναι το σύστημά τους τέτοιο που μετράνε αλλιώς τα κουκιά. Δεν ξέρω τι θα γίνει στο μέλλον.

Πώς σου φαίνεται η στροφή προς την Ακροδεξιά στην Ευρώπη;

Η βίαιη φτωχοποίηση και η συνειδητοποίηση ότι οι λίγοι και εκλεκτοί επωφελούνται, μαζί και η έλλειψη ηγετών, οδηγούν τον κόσμο σε απλοϊκές λύσεις που του προτείνουν διάφοροι πονηροί.

Έχεις κάνει και μία κόρη;

Ναι και έχω χάσει άλλη μία με την πρώτη μου γυναίκα. Μέσα στη ζωή είναι και αυτά. Έχω εκπληρώσει όλα τα κοινωνικά συμβόλαια. Στρατό, φυλακή, γάμους, παιδιά…

Ποια είναι η γνώμη σου για το χιπ χοπ;

Στιχουργικά έχει ενδιαφέρον αλλά θα ήθελα και τη μουσική σε καλύτερη κατάσταση. Πάντα υπάρχει ενδιαφέρον ακόμα και όταν κάτι δε σου αρέσει. Τυχαίνει και το αντίθετο. Το θέμα είναι να σου αγγίζει κάτι την ευαισθησία.

Ποια είναι τα καλά των Ελλήνων;

Άμα ψάξεις βαθιά μπορεί να βρεις (γέλια). Το αυθόρμητο λαϊκό χιούμορ είναι καλό παρόλο που έχει και χαζομάρες μέσα, το φιλότιμο που το έχουμε ξεχάσει και το ότι κάποιοι είναι ανεκτικοί. Τις μέρες μας πάντως διακρίνει η αγένεια, η αδιακρισία και ο ευτελισμός των ευγενών συναισθημάτων που το βλέπουμε σε κάποιες εκπομπές που μου φαίνονται αδιανόητες! Είναι τραγικά λάθη αυτά. Σημειώνω γενικά διάφορα στιχάκια... Κάτσε να σου διαβάσω κάτι που κολλάει.

Ήρθε λοιπόν η εποχή που θα μας λεν μαλάκες

Μιας και η μαλακία μας, τω όντι, κάνει στράκες

Πώς σου φαίνεται η πολιτική ορθότητα στην τέχνη;

Περνάμε μια περίοδο μεγάλης υποκρισίας και δε νομίζω πως είναι αυτός ο τρόπος που θα μας κάνει καλύτερους. Όλοι και όλα μας φταίνε μα πιο πολύ από όλα μας φταίει ο εαυτός μας, γι’ αυτό και μέρα νύχτα μας τρώει ο πρωκτός μας. Τραγουδάκι βγαλμένο από τη ζωή δυστυχώς.

Θέλεις να προσθέσεις κάτι πριν κλείσουμε;

Θα σου διαβάσω κάτι που έγραψα προχθές. Συνόψισα την κατάντια της εποχή μας.

Η βλακεία εξαπλούται

Η κτηνωδία βασιλεύει

Η ανθρωπιά υποχωρεί

Η απληστία οργιάζει

That's all folks! Ας προσέχαμε.

Με διέλυσες τώρα! Ποια είναι η σωτηρία;

Συλλογικά δεν τη βλέπω. Ατομικά μπορεί να είναι δύσκολη αλλά όχι ακατόρθωτη. Η μουσική είναι μεγάλη παρηγοριά πάντως, όπως και οι καλοί φίλοι.