Ελάτε να γνωρίσουμε τους "Under Contraction"

Οι "Under Contraction" είναι μια νέα θεατρική ομάδα η οποία φαίνεται πως ήρθε για να μείνει. Οι δύο Αλεξάνδρες (Αλεξάνδρα Μπαούση και Αλεξάνδρα Ραβάνη), η Γεωργία Πιλιτσίδου, η Κωνσταντίνα Μυρίτη, ο Γιάννης Καραμάνος, -όλοι απόφοιτοι της ίδιας Δραματικής σχολής του Πειραικού συνδέσμου-  και η Πηνελόπη Μπουρλή, ένωσαν τις καλλιτεχνικές τους δυνάμεις και έτσι γεννήθηκαν οι "Under Contraction". Ξεκίνησαν το ταξίδι τους με την παράσταση "Οι γυναίκες της Κυριακής" του Χ. Θεσσαλονικέα το 2023 και σήμερα ανεβάζουν την κωμωδία "Ξέρξης" της Μαρίας Δριμή, σε σκηνοθεσία Γιώργη Κοντοπόδη.

Τους συναντήσαμε στο θέατρο Αλκμήνη, και μας έδωσαν τη δική τους οπτική για το θέατρο και το θεατρικό κοινό στη σημερινή Αθήνα, αλλά μας μίλησαν και για την παράσταση που ανεβάζουν αυτήν την περίοδο, τα όνειρα και τους στόχους τους για το μέλλον.

Ποια είναι η προσωπική σας αντίληψη για το θέατρο στην Ελλάδα του 2025; Πώς πιστεύετε ότι έχει εξελιχθεί η σχέση του κοινού με τη σκηνή;

Οι αθηναϊκές σκηνές διαθέτουν ένα πλούσιο ρεπερτόριο, ενώ θα έλεγε κανείς ότι είναι περισσότερες από όσες θα μπορούσε να στηρίξει το αθηναϊκό κοινό. Οι επιλογές που έχει ο μέσος θεατής είναι πολλές και ποικίλες, τόσο από τις μεγάλες σκηνές όσο και από τα αυτοδιαχειριζόμενα σχήματα. Αυτό που έχουμε παρατηρήσει στη σύντομη πορεία μας, είναι μια στροφή του κοινού μακριά από τις μεγάλες αφηγήσεις και κοντά στις πιο μικρές και εσωτερικές. Εννοείται πως τα κλασικά έργα παραμένουν πάντοτε επίκαιρα, αλλά ο κόσμος εκφράζει πλέον ανοιχτά την ανάγκη του για νέο αίμα, νέους δημιουργούς, νέα πρόσωπα, νέα κείμενα. Γενικά αυτή την περίοδο, όσο τίποτα, άλλο βλέπουμε η ελληνική δραματουργία να προωθείται και να ενθαρρύνεται, κάτι που μόνο ως θετικό μπορεί να χαρακτηριστεί. Επίσης, το αθηναϊκό κοινό στο οποίο επικεντρωνόμαστε, διότι αυτό γνωρίζουμε, δίνει δυναμικά το παρόν στις παραστάσεις παρά τις οικονομικές δυσκολίες, και μάλιστα βλέπουμε όλο και περισσότερους νέους ανθρώπους να μετέχουν σε αυτό.

Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζετε ως νέοι ηθοποιοί στην Ελλάδα σήμερα; Ποιες δυσκολίες πιστεύετε ότι αντιμετωπίζουν οι νεότερες γενιές στο καλλιτεχνικό πεδίο;

Το κομμάτι της επιβίωσης είναι σαφώς η κύρια δυσκολία, αφού οι περισσότεροι νέοι ηθοποιοί αναγκάζονται παράλληλα να διατηρούν και μια άλλη δουλειά για να βιοπορίζονται. Μετά ακολουθούν κάποια πάγια προβλήματα όπως η ελλιπής κρατική χρηματοδότηση και η έλλειψη ενίσχυσης της νεανικής πρωτοβουλίας. Παρ' όλα αυτά, είναι αξιοσημείωτο ότι παρά τα εμπόδια, πολλές νέες ομάδες -μέσα σε αυτές είμαστε κι εμείς- προχωράνε, δημιουργούν και ανθίζουν ακόμα και με ελάχιστα μέσα. Ωστόσο, χρειάζεται να αναλογιστούμε πόσες περισσότερες τέτοιες ομάδες θα είχαμε, ακόμα και στην επαρχία, και πόσο πιο γρήγορα και σταθερά θα ανέβαιναν οι ήδη υπάρχουσες αν είχαν πρόσβαση έστω και σε κάποιες βασικές υποδομές και υποστήριξη.

Ποιες είναι λοιπόν οι πιο σημαντικές αλλαγές που θα θέλατε να δείτε στον χώρο του θεάτρου στην Ελλάδα τα επόμενα χρόνια, είτε σε επίπεδο θεατρικών μορφών, είτε σε επίπεδο υποδομών και υποστήριξης των καλλιτεχνών;

Το θέατρο στην Ελλάδα χρειάζεται αναμόρφωση σε όλα τα επίπεδα. Αρχικά η καλλιτεχνική εκπαίδευση και δη η θεατρική, ειδικά μετά την υπουργική απόφαση εξίσωσης των καλλιτεχνικών πτυχίων με απολυτήριο λυκείου, έχει υποβαθμιστεί. Επομένως χρειάζονται ενέργειες για την αποκατάσταση του κύρους, της αξίας και της ποιότητας των καλλιτεχνικών σπουδών στην Ελλάδα. Όσον αφορά στους κρατικούς οργανισμούς, είναι αναγκαία η σταθερή και δομημένη στήριξη της καλλιτεχνικής πρωτοβουλίας με την παροχή κονδυλίων και υποδομών τόσο σε νέες ομάδες όσο και σε καταξιωμένους καλλιτέχνες που επιθυμούν να πειραματιστούν. Στήριξης επίσης χρήζουν και τα περιφερειακά θέατρα εκτός Αθήνας και Θεσσαλονίκης ώστε να συντελεστεί πολιτιστική αποκέντρωση. Ακόμα, ακολουθώντας τους καιρούς πρέπει να χαραχθούν πολιτικές συμπερίληψης και προσβασιμότητας τόσο των θεατών όσο και των καλλιτεχνών. Τέλος, θεωρούμε απαραίτητη την ένταξη του θεάτρου στον πυρήνα της κοινωνίας καλλιεργώντας τη θεατρική παιδεία στα σχολεία και στηρίζοντας  ανοιχτά θεατρικά εργαστήρια για ανθρώπους όλων των ηλικιών.

Το θέατρο παραδοσιακά έχει λειτουργήσει ως καθρέφτης της κοινωνίας. Ποια είναι η κοινωνική πραγματικότητα που προσπαθείτε να αναδείξετε μέσα από τις παραστάσεις σας;

Φυσικά απ’ την πρώτη στιγμή που ξεκινήσαμε τη δράση μας, λάβαμε υπόψιν μας τον ρόλο του θεάτρου ως αντικατοπτρισμό της κοινωνίας για αυτό και στις προηγούμενες δουλειές μας έχουμε μιλήσει για φλέγοντα κοινωνικά θέματα όπως η έμφυλη βία, οι παράνομες επαναπροωθήσεις μεταναστών και η LGBTQIA+ κοινότητα. Ακόμα όμως και τώρα, στην τελευταία παράστασή μας «Ξέρξης», αν και πρόκειται για κωμωδία, πάλι θίγουμε σημαντικά θέματα όπως η γυναικεία φιλία και σεξουαλικότητα, η επιρροή της τεχνολογίας στις ανθρώπινες σχέσεις, και η αποξένωση που φέρνει. Σε κάθε έργο ή project με το οποίο καταπιανόμαστε, υπάρχει κάτι το οποίο μας αφορά και θέλουμε να μιλήσουμε για αυτό, είτε θέλουμε να το αναδείξουμε, είτε να το στηλιτεύσουμε.

Αισθάνεστε ότι το θέατρο μπορεί να επηρεάσει την κοινωνική αλλαγή, ή απλώς αντικατοπτρίζει τις ήδη υπάρχουσες καταστάσεις και συναισθήματα;

Η πίστη μας στη δύναμη του θεάτρου να επηρεάσει την κοινωνική αλλαγή είναι ένας από τους κυρίους λόγους που μας ώθησαν να ασχοληθούμε με αυτό. Μπορεί το θέατρο από μόνο του να μην επιφέρει κάποια αλλαγή, αλλά συνδυαστικά με άλλες παραμέτρους, μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο σε κοινωνικά ζητήματα. Για να το κατανοήσει κάνεις αυτό αρκεί μόνο να φανταστεί έναν κόσμο χωρίς θέατρο. Το θέατρο λοιπόν έχει πολύ μεγαλύτερη δυναμική από αυτή που επιδεικνύει. Φαντάσου ότι έχει πληγωθεί από μια οικονομική κρίση, μια πανδημία, τα σκάνδαλα που βγήκαν στην επιφάνεια με το κίνημα του metoo και παρόλα αυτά παράγει, πειραματίζεται και προοδεύει. Αυτό που χρειάζεται -κατά τη γνώμη μας- είναι να γίνει συσπείρωση των ανθρώπων του θεάτρου γύρω από το σκοπό της γενικότερης αφύπνισης συνειδήσεων ,και να αποκτήσουμε ένα θέατρο από το λαό για το λαό με στόχο την ανύψωσή του.

Ποιες είναι οι αξίες που θέλετε να μεταφέρετε μέσω της δουλειάς σας και πώς τις προσεγγίζετε μέσω των ρόλων που επιλέγετε να ενσαρκώσετε;

Από τα έργα που έχουμε επιλέξει, μπορείς να καταλάβεις ότι είμαστε μια ομάδα που επιθυμεί έναν κόσμο χωρίς διακρίσεις όπου οι άνθρωποι θα ενυπάρχουν ελεύθεροι χωρίς να τους κακομεταχειρίζονται είτε λόγω φύλου, τάξης, σεξουαλικού προσανατολισμού κ.ο.κ. Επίσης, μας ενδιαφέρει το «μαζί», δηλαδή να προχωράμε ως κοινωνία μαζί, να δημιουργούμε και να αναπτυσσόμαστε μαζί. Τα έργα που έχουμε επιλέξει μέχρι τώρα μιλούν για θέματα που μας απασχολούν -ή που θα έπρεπε να μας απασχολούν- ως πολίτες μιας σύγχρονης κοινωνίας. Το μεταναστευτικό, η ενδοικογενειακή και η έμφυλη βια, ο ρατσισμός είναι κάποια από τα θέματα που έχουμε ήδη θίξει. Η εμφύσηση των αξιών μας στο εκάστοτε κοινό, επομένως γίνεται μέσα από ρόλους που αντιπροσωπεύουν σύγχρονους και καθημερινούς ανθρώπους, με τους οποίους μπορεί ένας θεατής να ταυτιστεί εύκολα. Προσεγγίζουμε τον θεατή χωρίς να του «κουνάμε το δάχτυλο» για να μπορέσουμε να περάσουμε τα μηνύματα που θέλουμε χωρίς να μας υψώσει τις άμυνες του και έτσι να ακούσει αυτό που έχουμε να πούμε κάθε φορά. 

Πώς αντιλαμβάνεστε την έννοια της "καινοτομίας" στο θέατρο; Ποιες είναι οι διαφορές και οι κοινές συνισταμένες που υπάρχουν ανάμεσα στο παραδοσιακό και το πειραματικό θέατρο σήμερα, και πώς επιλέγετε να κινηθείτε ανάμεσα στις δύο αυτές τάσεις;

Οι «τάσεις» διαμορφώνονται από τους δημιουργούς αλλά και από τους αποδέκτες. Θεατράνθρωποι και κοινό έχουν τις ίδιες προσλαμβάνουσες και κατά συνέπεια την ανάγκη να μιλήσουν ή να ακούσουν για θέματα που έρχονται κατά περιόδους στο προσκήνιο. Μαζί με αυτό λοιπόν έρχεται και ο τρόπος με τον οποίο επικοινωνούνται τα εν λόγω ζητήματα στο θέατρο. Η «καινοτομία» έρχεται για να διαμορφώσει κάθε φορά το θέατρο έτσι ώστε να αγγίξει και να αλληλεπιδράσει με το κοινό. Από την άλλη το «παραδοσιακό» θέατρο αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της καινοτομίας, ενώ φαντάζει πιο οικείο και έρχεται πιο κοντά στις μεγαλύτερες γενιές.  Για την ομάδα μας το ιδανικό είναι το «πάντρεμα» αυτών των δύο. Άλλωστε, το πειραματικό και το παραδοσιακό θέατρο δεν είναι αντίθετα, αλλά δύο πόλοι που μπορούν να συνυπάρχουν και να εμπνέουν ο ένας τον άλλον, με σκοπό να ανοίξουμε διάλογο με το ευρύ κοινό, καθώς τα θέματα που θίγουμε δεν απασχολούν μεμονωμένες ομάδες αλλά όλον τον κόσμο. Οι κοινές συνισταμένες είναι φυσικά ο άνθρωπος και τα πάθη του. Είτε με μεταμοντέρνο τρόπο, είτε με παραδοσιακό,  το θέατρο θα μιλάει πάντα για συναισθήματα, ελαττώματα,  προτερήματα και ηθικά διλήμματα ανθρώπων.

Τέλος, θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας ποιοι είναι οι καλλιτεχνικοί στόχοι που θέτετε ως θίασος για το μέλλον; 

Σκέψεις, όνειρα και διεργασίες υπάρχουν πάντα και βρισκόμαστε διαρκώς σε δημιουργικό αναβρασμό. Για αυτή τη χρονική περίοδο είμαστε στραμμένοι στο παρόν στην παράσταση μας «Ξέρξης» και δίνουμε το 100% σε αυτήν. Κάθε Πέμπτη 21:15 βρισκόμαστε στο θέατρο Αλκμήνη. Είμαστε αρκετά χορτάτοι γιατί και με το θέατρο του παραλόγου έχουμε ασχοληθεί και με τον ποιητικό ρεαλισμό στις προηγούμενες δουλειές μας, και ένα μικρό άνοιγμα στον κινηματογράφο κάναμε. Η κωμωδία ήταν κάτι με το οποίο θέλαμε να αναμετρηθούμε και το δουλεύουμε τώρα, οπότε προχωράμε μπροστά χωρίς απωθημένα και είμαστε ανοιχτοί σε οποιαδήποτε καλή συνεργασία και ιδέα.

Μετά από αυτή τη συνέντευξη, είναι φανερό ότι η ομάδα "Under Contraction" φέρνει μια νέα, δυναμική προσέγγιση στο θέατρο, προκαλώντας σκέψεις και συζητήσεις για τη σύγχρονη κοινωνία. Η αφοσίωση και η ενέργειά τους, προμηνύουν ένα πολλά υποσχόμενο μέλλον στο θεατρικό τοπίο. Ανυπομονούμε να δούμε πού θα τους οδηγήσουν τα επόμενα βήματα τους.Μέχρι τότε "Ξέρξης".

Όλες οι πληροφορίες για την παράσταση εδώ.